Σφήνες του Αφεντούλη
Με την πρώτη ματιά στην απουσία ορισμένων, τεσσάρων για την ακρίβεια, γραμμάτων, από τον τίτλο του εμπειροτέχνη πολιτικού αναλυτή, θείου Αφεντούλη, σε ποιο «δαίμονα του τυπογραφείου» σπεύσατε να αποδώσετε τη «δολιοφθορά», τρώει αλφαβήτα ο «οξαποδώς», αναγνώστες μου;
Ούτε να τη δει, ενημερώνουμε, κι όσο για τα γράμματα, φωνήεντα ή σύμφωνα το ίδιο κάνει; Διά χειρός ΠΑΜΕ πήραν των ομματιών τους, αρχές του περασμένου Δεκέμβρη, κι όχι μόνο τα τέσσερα, βεβαίως – βεβαίως. Όλα, μηδενός εξαιρουμένου, είδαμε να τα κατεβάζουν, από τηλεοράσεως, οι διαμαρτυρόμενοι για τις συμπεφωνημένες με τους Θεσμούς αλλαγές στον συνδικαλιστικό νόμο, ώστε οι απεργίες να αποφασίζονται από τα πρωτοβάθμια σωματεία κατόπιν σύμφωνης γνώμης της πλειονοψηφίας των οικονομικά τακτοποιημένων μελών, αγωνιστές, μάρτυς μας και ο θιασώτης αυτών, αδάμαστος χαμηλοσυνταξιούχος, «Μήτσος», αναφωνών:
Σφυρί και μόνοι.
Ποιο «αμόνι» αρχίσατε να ψάχνετε, «κολλημένοι» με τη γνωστή ρήση, αναγνώστες μου, από παρερμηνεία σε παρερμηνεία θα το πάμε (σ.σ. όχι οι διαδηλωτές. Οι λαθεμένοι συλλογισμοί, εννοήσατε;), σήμερα, που, με το κυρίως θέμα να γέμει ειδήσεων, ο περιορισμένος χώρος δεν επιτρέπει αποσαφηνίσεις;
Δεν νομίζω(!), όταν χωρίς εργαλείο, ένα των μελών του «σφυροδρέπανου», έμβλημα του έχοντος το ΠΑΜΕ υπό προστασία «τιμημένου», για να μην ξεχνιόμαστε, πώς θα τελείωνε η δουλειά, περτσινωμένα γαρ τα γράμματα, αφενός.
Αφετέρου, με την επί του θέματος κατατεθείσα στη Βουλή τροπολογία της υπουργού Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Αλληλεγγύης, Έφης Αχτσιόγλου, να γίνεται, υπό τον φόβο μη υπερψηφίσεως, αποσυρθείσα ολίγου χρόνου διελθόντος, μόνοι, αληθώς υποθέτουμε, ότι το ρίξανε στον (ανα)στοχασμό οι επιτελείς του Μαξίμου προς εξεύρεση τρόπου η επί το αυστηρότερο αλλαγή όρων των απεργιών να τύχει της σύμφωνης γνώμης κυβερνητικών βουλευτών και συνδικαλιστών, πλην ΠΑΜΕ, το είπαμε.
Ναι, για, τι γράφω ο άνθρωπος(!), κι ο ενθυμούμενος τις αριστερές προεκλογικές υποσχέσεις αδάμαστος να μη δράττεται της ευκαιρίας μίας εισέτι αναγνωρίσεως του ταλέντου των κυβερνώντων αναφωνών: «Νέα κυβίστηση; Καλά, ανάπτυξη υποσχεθήκανε να φέρουν, αλλά κόβω να προσκομίζουν μετάλλιο ενόργανης γυμναστικής, θέμα χρόνου να ακουστεί ο εθνικός ύμνος!».
Διότι, όσο στο κυβερνητικό στρατόπεδο θα συλλογίζονται, οι εκτός, αντί να βιαστούμε, αντιγράφοντας τον «Ύμνο εις την Ελευθερία» του Διονυσίου Σολωμού, προφταίνουμε να διασκευάσουμε Μανώλη Αναγνωστάκη για να προμαντέψουμε την κατάσταση, όπως αυτή θα διαμορφωθεί μετά την τρίτη αξιολόγηση, απαγγέλλοντας την ωδή:
Ελλάδα, μέρες του 2018 σε Πρόγραμμα ετών 8.
Στην αποικία Χρέους – παρωνύμιο των κυβερνώντων αριστερών –
μεταρρυθμίσεις ζητάει το Κουαρτέτο των Θεσμών.
Κατασχέσεις, κωλύματα απεργιών και επισπεύσεις ιδιωτικοποιήσεων.
Κι οι συνδικαλιστές δεν θα μπορούν να μάχονται,
από τον τόσο «εξοπλισμό» που τους στερούνε.
Όμως οι εργαζόμενοι καταλαβαίνουν, πια, ανώφελα τα παρήγορα που τάζατε,
αφού μη στέργοντας, καταψηφίζουν φανερά κι αλλού πορεύονται.
Όσοι τολμούνε, εννοείται, γιατί τα νοικοκυριά δεν άντεξαν στην κρίση.
Προσβλέπουν σε μερίσματα, να μην πεινάσουν τα παιδιά,
αλλά θυμούνται και τα λόγια του πατέρα: Θα ζήσετε καλύτερες μέρες.
Με την πολλά υποσχόμενη Αριστερά δεν τις ζήσανε
και δεν θα πουν το ίδιο στα παιδιά τους.
Στην κάλπη «μαυρίστε» τους θα πουν,
τους απεργούς να σεβαστούν,
και στο Μαξίμου, λαμβάνοντας σοβαρά υπόψη τα «γράμματα», ας αλλάξουν κυβερνητική ρότα, αν θέλουν να αποφύγουν προοιωνιζόμενα εκλογικά δράματα, υπάρχει καιρός άραγε;…
-Ω-
