Γράφει ο Βασίλης Μόσχης
– Ε, δεν είμαστε καλά!
– Κάτι μας είπες κι εσύ! Τώρα το εννόησες; Εδώ και πολύ καιρό χρειαζόμαστε εκείνη τη λευκή ζακέτα που δένεις τα χέρια πίσω για να βρούμε την ηρεμία μας!
– Λες, ε;
– Και πολύ σοβαρά μάλιστα! Άμα σου πω τώρα και γιατί, θα σταυροκοπιέσαι! Και ένα από όλα, γιατί άμα σου τα πω όλα αυτά που συμβαίνουν θα χρειαστείς μπόλικα υπογλώσσια!
– Για πες!
– Η πυρκαγιά στον Αμαζόνιο!
– Είδες ρε, τι κρίμα! Τέτοιο δάσος, μεγάλο πνεύμονας και καταστρέφεται!
– Ναι, εκεί που κάθονταν και σεργιάνιζε τα πλούσια του ελέη..
– Ποιος ρε;
– Ο Αμαζόνιος!
– Θα μας κουφάνεις πάλι!
– Όπως πάντα! Εκεί, που λες, που καθόταν ο Αμαζόνιος και δεν ήξερε τι να κάνει, και έτσι για να σπάσει λίγο η μονοτονία της ζωής του σκέφτηκε από δω σκέφτηκε από κει και σου λέει δεν αυταναφλέγομαι, έτσι για να χαρώ κι εγώ λίγο το πανηγύρι; Να δω πως καίγομαι, κάνω καλή φωτιά, γίνεται μπουρλότο το όλο σύστημα;
– Και δε μου λες; Σε τι συμπέρασμα κατέληξε ο Αμαζόνιος;
– Ότι είμαστε κα#ίκια του κερατά, απροσάρμοστοι και για όλα φταίμε εμείς και μόνο εμείς και κανένας άλλος!
– Διότι ως γνωστόν, ποτέ δεν φταίμε εμείς, Κάποιος άλλος πάντα, εκτός από μας! Αλλά για πες!
– Ο Αμαζόνιος είναι έρμαιο των βοοειδών και της σόγιας! Τι έπαθες; Τι κουνάς το κεφάλι σου; Εγώ δεν ακούω τίποτα όσο και να το χτυπάς! Ούτε καν κανένα σήμα κινδύνου! Εσύ ακούς τίποτα μέσα στο κεφάλι σου;
– Λέγε ρε! Λέγε!
– Η μεγάλη ζήτηση βοδινού κρέατος και σόγιας ανά την υφήλιο απαιτεί μεγαλύτερες αποψιλωμένες εκτάσεις, με σκοπό τι άλλο; Το χρήμα!
– Ε, όχι ρε!
– Και εκτός αυτού έχουν πεθάνει και αρκετά εκατομμύρια μελισσών! Καταλαβαίνεις τι γίνεται! Η καταστροφή του πλανήτη προχωράει βάσει σχεδίου, με αποκλεισιτκό στόχο το χρήμα!
– Καλά, αυτούς δεν τους είπε κανείς ότι τα σάβανα δεν έχουν τσέπες;