Πώς θα σώσουμε τα παιδιά μας;

Όλα τα ΜΜΕ, ακόμη και τα πρωινάδικα, το είχαν ως πρώτο θέμα. Πόσο θλιβερό  είναι όταν νέα παιδιά χάνουν τη ζωή τους,  κάτω από τραγικές συνθήκες.

Του Γεωργίου Σ. Κανταρτζή

Ο νέος αυτός για λίγες μέρες έγινε το «παιδί» κάθε οικογένειας,  αλλά γρήγορα ξεχάστηκε. Ο νεαρός, προτού θέσει τέρμα στη ζωή του, «τυραννίστηκε» από κάποιους συμφοιτητές του, κάτι  που δεν το άντεξε. Κάποιος έγραψε, «Ο σχολικός εκφοβισμός είναι μέρος του γενικότερου εκφοβισμού των πολιτών, αφού το σχολείο είναι μικρογραφία και καθρέφτης της κοινωνίας που ζούμε». Στην κοινωνία μας υπάρχει άκρατος ανταγωνισμός και βία και αυτό μεταδίδεται και στο σχολείο σε όλες τις βαθμίδες του, που ενώ θεωρητικά καταδικάζει το bullying, δηλ. την τρομοκράτηση, τον εκφοβισμό…  στην πράξη προάγει τον ανταγωνισμό.

Πολλά παιδιά και νέοι δεν μπορούν να το αντέξουν, όπως ο νέος αυτός που ήταν θύμα άγριου εκφοβισμού. Τι είναι το bullying; Η τρομοκράτηση, ο εκφοβισμός, η φυσική και η λεκτική βία που έχουν σχέση με τη διαφορετικότητα της φυλής, της οικογένειας, του κόμματος, της ομάδας, της εμφάνισης, του χρώματος…

Μερικοί προτείνουν για την καταπολέμηση του εκφοβισμού και των άλλων παθογενειών στο σχολείο και στην κοινωνία, να γίνουν ενημερωτικά σεμινάρια, διαλέξεις…

Τα σεμινάρια αυτά να τα παρακολουθήσουν οι γονείς, αλλά ποιοι γονείς; Αυτοί «που με καμάρι στέλνουν τα παιδιά τους στα πρωινάδικα για πασαρέλα, talent show για τραγούδι ή οι προοδευτικοί καθηγητές που στο όνομα σύγχρονων παιδαγωγικών μεθόδων προτιμούν να σιωπούν διότι τα όρια, οι απαγορεύσεις και οι ποινές θα καταστρέψουν τον ψυχισμό του παιδιού;» Η κατάσταση έφτασε εκεί που είναι σήμερα, γιατί η οικογένεια έπαψε να είναι αυτή που έπρεπε να είναι.

Το παιδί, στην οικογένεια  θα μεγαλώσει, εκεί θα ανατραφεί, θα βάλει  τα θεμέλια.  Μέσα στην οικογένεια θα μάθει να ανοίξει τα φτερά του. Η οικογένεια, οφείλει να του δώσει τις σωστές κατευθύνσεις. Και, δυστυχώς, στην αγαπημένη μας πατρίδα όπου ο θεσμός της οικογένειας  ήταν κάποτε πολύ δυνατός, στα τελευταία κυρίως χρόνια, αποτελεί είδος προς εξαφάνιση. Η οικογένεια είναι σοβαρά άρρωστη.  Οι γονείς, έτσι όπως έχουν διαμορφωθεί οι απαιτήσεις της ζωής, δεν μπορούν να βρίσκονται κοντά στα παιδιά τους. Δεν τους προσφέρουν χρόνο. Πολλές φορές δεν προσφέρουν στα παιδιά τους ούτε καν την απαραίτητη αγάπη και το ενδιαφέρον τους. Τη θέση τους έχουν αναλάβει μερικές συσκευές, που έχουν, ναι μεν,  μερικά καλά, αλλά είναι και ψυχοφθόρες.

Τα παιδιά για πολλές ώρες και ανεξέλεγκτα βλέπουν ακατάλληλα έργα με σκηνές βίας, κακοποίησης, πορνό στην τηλεόραση. Ακόμη, ξοδεύουν ώρες  μπροστά στον υπολογιστή, όπου βλέπουν και διαβάζουν, ακαθοδήγητα, εικόνες και κείμενα που έχουν δυσμενή επίδραση στις ευαίσθητες ψυχές τους. Οι γονείς έχουν την ευθύνη για τη σωστή  διαπαιδαγώγηση των παιδιών.

Ο ιερός Χρυσόστομος αποκαλεί «παιδοκτόνους» τους γονείς εκείνους που με την κακή ανατροφή των παιδιών τους καταστρέφουν οτιδήποτε ωραίο ανθίζει στην καρδιά των παιδιών τους. Επίσης,  σημαντικό ρόλο παίζει και το σχολείο στη διαπαιδαγώγηση των παιδιών. Υπάρχουν πολλοί εκπαιδευτικοί που έχουν συνειδητοποιήσει την ευθύνη για την υψηλή αποστολή τους και γι αυτό κοπιάζουν για να προσφέρουν όχι απλές εγκυκλοπαιδικές γνώσεις στους μαθητές τους, αλλά συμβάλλουν και στη διαμόρφωση του χαρακτήρα των παιδιών.

Υπάρχουν όμως και εκπαιδευτικοί που, δυστυχώς, κάνουν το έργο τους πλημμελώς. Βέβαια, και οι γονείς και οι δάσκαλοι για να έχουν θετικά αποτελέσματα πρέπει οι ίδιοι να ζουν αυτά που διδάσκουν. Το παράδειγμα μιλά πιο δυνατά από οποιαδήποτε συμβουλή.  Αν τα παιδιά βλέπουν  ανάρμοστη συμπεριφορά  στο σπίτι μεταξύ του πατέρα και της μητέρας τους και δείχνουν κακή αρνητική συμπεριφορά  απέναντί τους, τότε αυτό το κλίμα θα μεταφερθεί στο σχολείο.

Οπωσδήποτε, πρέπει να σημειώσουμε και τη σπουδαία συμβολή της Εκκλησίας στη διαπαιδαγώγηση, από  κατάλληλους κατηχητές και κληρικούς. Δυστυχώς, κι εδώ σε αρκετές περιπτώσεις περισσεύει η υποκρισία. Πολλοί ηγέτες της Εκκλησίας αντί να διδάξουν τις ψυχοσωτήριες διδασκαλίες της Βίβλου, τους μεταδίδουν  ηθικολογίες και με την ασυνεπή ζωή τους γκρεμίζουν, αντί να οικοδομούν.

Σε ραδιοφωνική του εκπομπή ένας γνωστός Αμερικανός συγγραφέας είπε ότι, τα παιδιά μας μεγαλώνουν σ’ ένα δύσκολο πολιτισμικό περιβάλλον. Και αυτό έγινε επειδή «έχουμε βγάλει τον Θεό έξω από τα εκπαιδευτικά μας συστήματα, γιατί, έτσι, νομίζαμε όλα θα πήγαιναν καλά…Έχουμε σπείρει τον άνεμο, και θερίζουμε τον ανεμοστρόβιλο… Περιφρονήσαμε τον Θεό, τη θρησκεία και την Αγία Γραφή… Μεγαλώνουμε τα παιδιά μας σε μια άθεη εποχή».

Αρχίζουμε να θερίζουμε ό,τι σπέρνουμε. Ακολουθούμε τη φιλοσοφία του Διαβόλου, που λέει, “κάντε αυτό που σας αρέσει”… Πολλοί από τους ηγέτες μας και στην εκπαίδευση χλευάζουν ως παλιομοδίτικη την ιδέα περί Θεού και περί ηθικού κώδικα. Οι δάσκαλοι των παιδιών μας είναι η ανεξέλεγκτη αμαρτωλή τηλεόραση και το διαδίκτυο. Δεν υπάρχει πειθαρχία στο σπίτι. Στα παλιά χρόνια, είναι αλήθεια,  υπήρχε αψυχολόγητη και απάνθρωπη, πολλές φορές, πειθαρχία. Σήμερα υπάρχει παντελής ασυδοσία. Και τα δυο είναι ακραία. Υπάρχει και μεσαία οδός. Υπάρχει ο ρόλος του γονιού και τα όρια της ελευθερία του παιδιού. Οι γονείς πρέπει να ξοδεύουν χρόνο με τα παιδιά τους, να είναι καλό παράδειγμα σ’ αυτά, να τα πειθαρχούν και να τα διδάξουν να «γνωρίσουν τον Θεό».

Κι ο γνωστός συγγραφέας τονίζει: «Αν αποτύχετε να πειθαρχήσετε τα παιδιά σας, τότε παραβαίνετε τις εντολές του Θεού … στην πραγματικότητα τα  μισείτε… Για να επηρεάσετε τα παιδιά σας, είναι να δείξετε καλό παράδειγμα, επειδή, η πλειοψηφία των παιδιών αποκτούν τα χαρακτηριστικά και τις συνήθειες των γονέων τους… Τα παιδιά σας πρέπει να γνωρίσουν τον Θεό και αν εφαρμόζουν τις εντολές του Χριστού, τότε όλα θα πάρουν τη σωστή τους θέση. Και τότε, μόνο τότε, όλα θα αλλάξουν  στο σπίτι, στο σχολείο, στην κοινωνία. Ο Ντοστογιέφσκι είπε, «δίχως Θεό όλα επιτρέπονται», γι’ αυτό η κοινωνία μας έγινε ζούγκλα. Αντίθετα, με τον Θεό στο κέντρο, όλα θα βρουν τη σωστή τους θέση!