Γράφει ο Γιώργος Ράπτης
Γράφει ο Γιώργος Ράπτης
Λέγαμε ότι ο Βύρων Πολύδωρας, ο … γνωστός για το «στρατηγό Αίολο», στις πυρκαγιές της Ηλείας, ο συκοφαντημένος για πρόσληψη της κόρης του στη Βουλή κατά τη θητεία του ως Πρόεδρος της για λίγες μέρες (ενώ δεν είναι έτσι, και το γνωρίζαμε, αφού δεν ήταν πρόσληψη αλλά απόσπαση από άλλη υπηρεσία), ο πρόμαχος του θαυματουργού ναού της αρχαιότητας στα σύνορα των νομών Ηλείας και Μεσσηνίας – που επί Υπουργίας του Α. Σαμαρά στο Υπουργείο Πολιτισμού… μεταφέρθηκε (ο περπατιάρης) από τον ένα νομό στον άλλο για … ψηφουλάκια, παραβιάζοντας κάθε νομιμότητα και … γεωγραφική καταγραφή, κ.λ.π., είπαμε λοιπόν, ότι ο Βύρων Πολύδωρας ως όνομα και επίθετο προορατικός από άποψη «σημαίνοντος και σημαινομένου» αφού σημειολογικά και τον μέγιστο φιλέλληνα του 1821 θυμίζει και «πολύφερνος» κατά τον Όμηρο είναι στη διαχρονία του, αλλά οι μη υποψιασμένοι περί τον άνδρα ψάχνονταν για τις «ύποπτες» υπερβολές και τις διαδρομές του πασόκου της αφεντιάς μας με τον διεκδικητή της Αρχηγίας του κόμματος της Ν.Δ. Τι σχέση άραγε έχουν ο φάντης με το ρετσινόλαδο, και εμείς τον αποκαλούσαμε και τον αποκαλούμε Ογκόλιθο της Βουλής των Ελλήνων, και ο ίδιος να μας προσφωνεί ως «δίδυμο αδελφό του» σε δημόσια εκδήλωση στην Πιερία, που την έχει επισκεφτεί επανειλημμένα σε εκδηλώσεις πολιτικοκοινωνικές και πνευματικές με τόση προσέλευση ακροατών που να θυμίζουν με την πυκνότητα των προσώπων τους Βυζαντινές εικόνες πολυπρόσωπες.
Θα τα κατανοήσουν τώρα όλα αυτά, αν μελετήσουν το νέο του βιβλίο 500 περίπου σελίδων, ΓΙΑ ΟΛΟ ΤΟΝ ΑΡΧΑΙΟ ΚΟΣΜΟ από τη χαραυγή των αιώνων μέχρι σήμερα (Α. Λιβάνη), πόνημα που στις 12 Φεβρουαρίου το παρουσιάζουμε στο αμφιθέατρο «Παιδεία/ Μαλλιάρης» και αμέσως την επομένη στην Κατερίνη. Πρόκειται για πραγματική μέθεξη στα πεπρωμένα της φυλής μας και βίωμα πατριωτισμού κι όχι πομφόλυγες ελλαδεμπόρων και Μακεδονομάχων του γυαλιού, που επένδυσαν γερά ως εθνοκάπηλοι, ιδίως δύο χρόνια πριν, παραμονές της Συμφωνίας των Πρεσπών, που ντοπάρισαν τον ελληνικό λαό εσκεμμένα, καλούσανε συλλαλητήρια , και τελικά οι ίδιοι τους εκλέχτηκαν στις εθνικές και αυτοδιοικητικές εκλογές, εισπράττοντας και τους παχυλούς μισθούς από την εθνική τους προσφορά, που είχε γι’ αυτούς ημερομηνία λήξεως…
Πού είναι τώρα οι πρωτοβουλίες για τη Μακεδονία μας με ολοζώντανο τον τάφο της Ολυμπιάδας στον τόπο μας – Άντε, κάντε μια νέα κινητοποίηση τώρα που δεν έχουμε εκλογές.
Τώρα και μια πρόγευση από τη γραφή του Βύρωνα από το νέο του έργο «Όταν ανοίγαμε πανιά» : «Εδώ αντιπαρατίθενται οι ήρωες και οι αντιήρωες. Είναι παραδείγματα με έναν ειρμό και ένα «μίτο» για να βγει ο σύγχρονος άνθρωπος – και ο Έλληνας ειδικά – από το σημερινό λαβύρινθο. O μίτος δεν είναι άλλος από το παλιό προγονικό ήθος, το έμπλεο από τις αρετές της ελευθερίας, της δικαιοσύνης και της δημοκρατίας.
Αυτός είναι ο δρόμος – τρόπος που πρέπει να καθορίζει τις σχέσεις του ατόμου προς το σύνολο και των εθνών – κρατών μεταξύ τους».
Ν’ αγιάσει το στόμα σου, μελίρρυτε Πολιτικέ και διανοούμενε άνδρα, σε αντίθεση με το βόρβορο και τις τσιρίδες που εκπέμπουν μεγαλοπαράγοντες από τις οθόνες της t.v. για την επίλυση των εθνικών μας θεμάτων, και μέσα στην κρίση συναγωνίζονται ως ήρωες της τηλεοπτικής ατάκας ποιος θα επιβληθεί όχι με επιχειρήματα, αλλά τη δύναμη της φωνής του ή επικαλύπτοντας ξεδιάντροπα τους συνομιλητές τος. Τι ξέρουν αυτοί, Πολύφερνε, από προγονικό ήθος; Όμως θα μπορούσαν να μάθουν. «Έτερος εξ ετέρου σοφός.» Να όμως που σας εξαφάνισαν από το ιερό χρέος στο κοινοβούλιο με τον τρόπο τους και τη οφθαλμοφανή φοβία τους, γιατί δεν άντεχαν ποιότητα λόγου και σκέψης. Όμως σας κέρδισε η διανόηση!! Οι πολλοί εκεί, κι αλλού, προτιμούν τα ντεσιμπέλ της φωνής τους, την αυτοϊκανοποίηση με τροπή σε φυγή των αντιπάλων τους, με εμφανή τη μακαριότητα της άγνοιάς τους, ενώ λίγοι σαν εσάς είναι πρωτομάρτυρες της οδύνης της γνώσης και δεν την ανταλλάσσουν με την ευτυσία της ματαιότητάς τους. Κι ύστερα αμφιβάλλουν γι ό,τι είπε ο Χριστός και επαναλαμβάνει η Εκκλησία: «Μακάριοι οι φτωχοί τω πνεύματι» με διττή σημασία.
Μου περιποιεί ιδιαίτερη τιμή που στο έργο σας πάνω από 15 φορές κάνετε μνεία των σκέψεων και προβληματισμών μου έχοντας μελετήσει δεκάδες τόμων των βιβλίων μου, που αποτελούν «κορωνίδα της Αρχαιοελληνικής Γραμματείας» όπως τονίζεται στον «Περί Στεφάνου λόγο» του Δημοσθένη, που τόσο εύστοχα επικαιροποιήσατε και σχολιάσατε στον πρόλογό σας που πρόταξαν οι εκδόσεις «Ζήτρος».
Καλή συνέχεια με την Ιλιάδα και Οδύσσεια του Ομήρου!! Γιατί κάτι ξέρουμε και γι αυτό σας το γιγάντιο εγχείρημα.-