Του Κων/νου Τζέκη
Ένα από τα πολύ διαδεδομένα ελαττώματα της ανθρώπινης φύσης είναι η περιέργεια. Διαπιστωμένη συνήθεια ή για το ακριβέστερο έξη (δεύτερη φύση) από αρχαιοτάτων χρόνων.
Ουσιαστικά μια αθεράπευτη και επικίνδυνη για την κοινωνία συμπεριφορά που συνήθως καταλήγει στη διάρρηξη σχέσεων ή στην εγκαθίδρυση μίσους και διχόνοιας.
Οι περισσότεροι, αν όχι όλοι μας θέλουμε να βλέπουμε μέσα από την κλειδαρότρυπα. Να ψάξουμε για τα ελαττώματα του γείτονα, των επωνύμων, των πολιτικών, των αντιπάλων, της/του συζύγου μας και γενικά μας ενδιαφέρει να μπούμε από την κλειδαρότρυπα παντού.
Να μάθουμε τα πάντα, για την πιο μικρή λεπτομέρεια και να ικανοποιήσουμε τον άκρατο εγωισμό μας, αφού σίγουρα θα διαπιστώσουμε ότι είμαστε καλύτεροι από τους θύτες μας. Στην κυριολεξία είμαστε ασύγκριτα καλύτεροι, αφού εμείς δεν έχουμε κανένα ελάττωμα ή τα μικρά και ασήμαντα που έχουμε, τα κρύβουμε με επιμέλεια και σχολαστικότητα, ή δεν ενδιαφέρουν κανέναν.
Έτσι βγάζουμε και ακριβή συμπεράσματα.
Λυπόμασταν τον νεαρό πιλότο ελικοπτέρων για την ατυχία του, αφού ήταν στις κάμερες και όμορφος και απαρηγόρητος, ώσπου να αποκαλυφθεί ότι ο ίδιος δολοφόνησε τη γυναίκα του.
Πριν χρόνια απορρίψαμε ότι δράκος του Σέιχ-Σου ήταν ο Παγκρατίδης, αφού ήταν όμορφος και γοητευτικός. Ξέρουμε από τα παραμύθια ότι άσχημοι είναι οι μάγοι και μάγισσες και ο πρίγκιπας είναι πανέμορφος. Πως λοιπόν και γιατί κάποιος θα μας γκρεμίσει το όνειρο; Έτσι αγνοούμε ότι στο Δικαστήριο οι ένορκοι που ήταν απλοί πολίτες καταδίκασαν τον δράκο της Θεσσαλονίκης και πιστεύουμε, ότι εμείς θέλουμε να ακούσουμε.
Πέθαναν τρία παιδάκια σε δύο χρόνια στην Πάτρα. Αμέσως εμείς χωρίς να έχουμε γνώσεις, ούτε στοιχεία, ούτε κάποια ενημέρωση, βγάλαμε τα συμπεράσματα. Φταίει εκείνος, ο άλλος. ο παράλλος. Όταν ανακοινωθούν τα αποτελέσματα των αρμοδίων θα τρίβουμε τα μάτια μας πιθανώς, αλλά τι σημασία έχει για μας. Ένα σταυρόλεξο ήταν και προσπαθούσαμε να το λύσουμε, συμβάλλοντας στην αποκατάσταση της αδικίας.
Όμως αλλοίμονο. Αγνοούμε ότι η περιέργεια είναι παιδί του φθόνου. Στην κυριολεξία είμαστε περίεργοι γιατί φθονούμε. Ζηλεύουμε ότι θεωρούμε άπιαστο. Απραγματοποίητο για μας και για τα προσόντα μας.
Σε μια δεξίωση μια κοινωνικά υψηλά ευρισκόμενη κυρία, εμφανίσθηκε με τον ανάπηρο σύντροφό της σε καροτσάκι. Τον έβλεπε στα μάτια και έλιωνε από την αγωνία και την αγάπη. Όλοι κρυφογελούσαν και προσπαθούσαν να καταλάβουν τι στο καλό του βρήκε. Πλούσια, όμορφη, καλλιεργημένη, αστέρι στην κυριολεξία και δεν καταλάβαιναν γιατί επέλεξε για σύντροφο έναν ανάπηρο Κουασιμόδο.
Η κυρία κατάλαβε την έκδηλη απορία όλων των παρευρισκόμενων, γι’ αυτό ανέβηκε στο βήμα, πήρε το μικρόφωνο και κάλεσε κοντά της τον σύντροφό της.
– Κυρίες, είπε, που έχετε την μεγαλύτερη απορία και κάποια αποστροφή στην εμφάνιση του συντρόφου μου, θα ήθελα να σας ενημερώσω, και να λύσω την απορία σας, συστήνοντάς σας, αυτόν τον υπέροχο άνδρα. Πριν χρόνια πήρε φωτιά η θαλαμηγός μου, το θυμάστε και αυτό το παλικάρι που εργαζόταν εκεί σαν ναύτης, με έσωσε εισβάλλοντας στο καμαρίνι μου μέσα σε κόλαση φωτιάς, με άρπαξε και με έβγαλε με ασφάλεια. Όμως το κατάρτι του κότερου έπεσε και του απέκοψε τα δύο του πόδια. Είναι για μένα ο σωτήρας μου, ο άγγελός μου, ο ήρωάς μου.
Όλοι έμειναν εμβρόντητοι και φυσικά βλέποντάς τον με άλλο μάτι, κατάλαβαν ότι τα γεγονότα πολλές φορές έχουν διαφορετικές αναγνώσεις. Κανένας όμως δεν είχε τα θάρρος να ζητήσει συγνώμη, από τον ήρωα που εμφανίσθηκε μπροστά του. Δεν τον ένοιαζε άλλωστε. Ούτε κάποιος δεν έκανε τον κόπο να αναρωτηθεί αν ήταν στη θέση του αν θα θυσιάζονταν για να σώσει έναν συνάνθρωπό του. Σιγά που θα το έκανε.
Εμείς γενικά όλοι μας, άντε εξαιρούνται οι αναγνώστες αυτού του κειμένου, είμαστε άνθρωποι με κοινωνικότητα και προσπαθούμε να συμβάλουμε στην αναβάθμιση του πολιτιστικού και μορφωτικού στάτους, γι’ αυτό και χωρίς ψήγματος περιέργειας, ασχολούμαστε και τα κοινωνικά φαινόμενα και αποστρεφόμαστε την κλειδαρότρυπα. Απλά η κλειδαρότρυπα έρχεται στην κόρη του οφθαλμού μας.
Τελικά μου φαίνεται ότι η παθιασμένη περιέργεια και ο φθόνος που γεννά αυτή, μπορούν να δώσουν νόημα και σκοπό σε μια άδεια ζωή.
Άδικο έχω;
