Προχθές το Γιούρογκρουπ μας .. παρέπεμψε (ως άλλους ανεξεταστέους μαθητές) σε νέα εξέταση προκειμένου να μας εγκρίνει όχι ολόκληρη τη δόση χρηματοδότησης των 3 δις, αλλά την υποδόση των 2 δις ευρώ. Το υπόλοιπο αργότερα. Μετά βέβαια μια νέα (μετά τη νέα ) επανεξέταση. Ασθμαίνουσα η κυβέρνηση προσπαθεί ( με μέτρια έως άσχημα αποτελέσματα) να τα βγάλει πέρα. Θυμίζοντας το υπέροχο ποίημα του Κ. Καβάφη «Τρώες».
Προχθές το Γιούρογκρουπ μας .. παρέπεμψε (ως άλλους ανεξεταστέους μαθητές) σε νέα εξέταση προκειμένου να μας εγκρίνει όχι ολόκληρη τη δόση χρηματοδότησης των 3 δις, αλλά την υποδόση των 2 δις ευρώ. Το υπόλοιπο αργότερα. Μετά βέβαια μια νέα (μετά τη νέα ) επανεξέταση. Ασθμαίνουσα η κυβέρνηση προσπαθεί ( με μέτρια έως άσχημα αποτελέσματα) να τα βγάλει πέρα. Θυμίζοντας το υπέροχο ποίημα του Κ. Καβάφη «Τρώες».
«Ειν’ η προσπάθειές μας των συφοριασμένων/ είν’ η προσπάθειές μας σαν των Τρώων./ Κομμάτι κατορθώνουμε. Κομμάτι παίρνουμ’ επάνω μας’ κι αρχίζουμε / νάχουμε θάρρος και καλές ελπίδες./ Μα πάντα κάτι βγαίνει και μας σταματά…»
Στους δικούς μας «Τρώες» της κυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ πέρα από τις κάποιες φορές και παράλογες απαιτήσεις των «αντιπάλων» των Βρυξελλών είναι και τα λάθη και οι εσωτερικές αντιθέσεις που κάνουν ακόμα χειρότερα τα πράγματα. Σαν να μην ήτανε, η σχεδόν οριακή κυβερνητική πλειοψηφία των 145+10 βουλευτών, πλειοψηφία που, αν ο κ. Τσίπρας έβαζε πρώτα το συμφέρον της πατρίδας κι ύστερα του κόμματος του και του ιδίου, θα μπορούσε να ήταν – και θα έπρεπε να ήταν – μεγαλύτερη και άρα σταθερότερη, πάσχει από εγγενείς παθολογικές καταστάσεις. Αναμενόμενες δεδομένης της μεγάλης διαφοράς τρόπου σκέψης και ιδεολογίας μεταξύ των δύο κυβερνητικών εταίρων: Της ριζοσπαστικής (;) Αριστεράς και της δεξιάς δεξιάς του Π. Καμένου.
Ετσι, πριν λίγες μέρες, τροπολογία υπουργού της πρώτης (του ΣΥΡΙΖΑ δηλ.) καταψηφίστηκε από τους βουλευτές της δεύτερης (ΑΝΕΛ). Και φυσικά δεν «πέρασε» από τη Βουλή. Γιατί κατατέθηκε αφού γνώριζαν στην ηγεσία των 145 ότι δεν θα ψηφιστεί από τους 10 της ΑΝ.ΕΛ άγνωστο. Η απόρριψη της τροπολογίας αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο να επαναληφθεί και σε κάποιο μελλοντικό σημαντικό νομοσχέδιο οπότε να προκύψει και πάλι θέμα νέων πρόωρων εκλογών.
Στο μεταξύ η οικονομία πάει από το κακό στο χειρότερο. Το ίδιο και η ανεργία. Ενώ μεγαλώνει η αβεβαιότητα και η ανασφάλεια για το μέλλον. Αφού το οικονομικό και πολιτικό κλίμα χειροτερεύει συνεχώς.
Το πιο απογοητευτικό και συνάμα επικίνδυνο είναι ότι οι πολιτικοί μας και τα κόμματα όχι μόνο δεν συνέρχονται, δεν καταλαβαίνουν την κρισιμότητα της κατάστασης, αλλά δείχνουν να ζουν στον κόσμο τους. «Τα παιδία παίζει» όπως θάλεγαν και οι πρόγονοι μας. Τα κυβερνητικά να χαίρονται και να αλληλοσυγχαίρονται για την «μεγαλειώδη» νίκη τους και να συνεχίζουν τα λάθη και τις παραλείψεις τους! Η αξιωματική αντιπολίτευση να βαδίζει απροβλημάτιστα στην εκλογή του νέου της αρχηγού και τα υπόλοιπα να συνεχίζουν το γνωστό όσο και κακόηχο «βιολί» τους.
Αντί οι ηγέτες των κομμάτων να καθίσουν – όπως θα έπρεπε κι όπως έκαναν οι πολιτικοί ηγέτες άλλων μνημονιόπληκτων χωρών – όλοι μαζί σ’ ένα τραπέζι και να αναλάβουν ο καθένας και όλοι μαζί την συνευθύνη να δώσουν λύσεις στα τεράστια προβλήματα της χώρας μας, προτιμούν αστόχαστα ο καθένας τους τον μοναχικό του δρόμο. Επικαλούνται ιδεολογικές διαφορές (που δεν ισχύουν παρά μόνο για τη Χ.Α και το ΚΚΕ) και το «αμαρτωλό παρελθόν». Φυσικά την μεγαλύτερη ευθύνη την φέρει ο Πρωθυπουργός που από απειρία και αριστερές ιδεοληψίες κάνει συνεχώς λάθη καταστροφικά για τη χώρα και που δεν μπορεί λέει να συνεργαστεί με κανένα άλλο κόμμα πλην τους ΑΝΕΛ!
Και βέβαια γαντζώνεται από την καρέκλα της πρωθυπουργίας λες και θα κάθεται σ’ αυτή ισοβίως. Αν και δεν ξέρουμε αν του περνάει από το μυαλό κι αυτή ακόμα η σκέψη. Η Αριστερά βλέπετε έχει πολύ διδακτικό παρελθόν.
Και μια και ξεκινήσαμε με τους «Τρώες» του Καβάφη ας τελειώσουμε με το τέλος τους: «Όμως η πτώσις είναι βεβαία. Επάνω, /στα τείχη, άρχισεν ήδη ο θρήνος…?»
