Εδώ και δύο αιώνες, το 1815 συγκεκριμένα, καθιερώθηκε «επίσημα» στο πολιτικό λεξιλόγιο ο γνωστός σε όλους μας όρος, άξονας Αριστεράς – Δεξιάς ή και ταξικός άξονας πάνω στον οποίο τοποθετούνται τα πολιτικά κόμματα ανάλογα με την ιδεολογία τους. Η πολιτική αυτή διάταξη είναι σαφώς σχετικιστική. Εξαρτάται δηλαδή από αυτόν που κάνει τη διάταξη. Ένας αριστερός για παράδειγμα θα έθετε στο αριστερό άκρο του άξονα την Αριστερά ως παράταξη εναντίον της κοινωνικής ανισότητας και στο δεξιό άκρο τη Δεξιά, ως υπέρ της ανισότητας.
Εδώ και δύο αιώνες, το 1815 συγκεκριμένα, καθιερώθηκε «επίσημα» στο πολιτικό λεξιλόγιο ο γνωστός σε όλους μας όρος, άξονας Αριστεράς – Δεξιάς ή και ταξικός άξονας πάνω στον οποίο τοποθετούνται τα πολιτικά κόμματα ανάλογα με την ιδεολογία τους. Η πολιτική αυτή διάταξη είναι σαφώς σχετικιστική. Εξαρτάται δηλαδή από αυτόν που κάνει τη διάταξη. Ένας αριστερός για παράδειγμα θα έθετε στο αριστερό άκρο του άξονα την Αριστερά ως παράταξη εναντίον της κοινωνικής ανισότητας και στο δεξιό άκρο τη Δεξιά, ως υπέρ της ανισότητας.
Προφανώς στη μέση του άξονα θα έβαζε το Κέντρο, αριστερά του την κεντροαριστερά και δεξιά του την κεντροδεξιά κλπ.
Ένας δεξιός αντίθετα δεν θα προέτασσε το ζήτημα της ανισότητας αλλά αυτό της ελευθερίας ή του έθνους. Με βάση την έννοια του εθνισμού θα τοποθετούσε στο αριστερό άκρο του άξονα τους Διεθνιστές, τους κομμουνιστές δηλαδή τους αναρχικούς κλπ και στο δεξιό άκρο τους εθνιστές.
Ιστορικά ο πολιτικός άξονας πρωτοπαρουσιάστηκε στα χρόνια της Γαλλικής Επανάστασης (1789 και μετά) και «επισημοποιήθηκε» το 1815. Στο αριστερό άκρο τοποθετήθηκαν οι επαναστάτες, οι εναντίον της Μοναρχίας και υπέρ της Δημοκρατίας στο δε δεξιό οι υπέρ του Αυτοκράτορα και της Μοναρχίας. Ο άξονας αυτός χρησιμοποιείται μέχρι σήμερα.
Η αλήθεια είναι πως από το 1815 μέχρι σήμερα έχουν μεσολαβήσει τεράστιες έως κοσμογονικές αλλαγές. Τόσο στο πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο όσο και σ’ αυτό της τεχνολογίας , της Επιστήμης, των κοινωνικών, οικονομικών, πολιτιστικών κλπ σχέσεων. Κατά συνέπεια ο άξονας Α-Δ έχει από πολλού ξεπεραστεί από τα πράγματα. Πλην όμως χρησιμοποιείται απ’ όλους μας σχεδόν πλην των ειδικών επιστημόνων (κοινωνιολόγων, οικονομολόγων, πολιτικών επιστημών κ.α) που έχουν μια σωστότερη προσέγγιση των πραγμάτων.
Ο πολύς κόσμος δηλαδή όταν πρόκειται να χαρακτηρίσει κάποιο κόμμα επιστρατεύει αυτόν τον ξεπερασμένο και ανεπαρκή άξονα Αριστερά – Δεξιά. Αντίθετα οι ειδικοί επιστήμονες και πολίτες με κάποια αξιόλογη πολιτική κ.λ.π. κατάρτιση αποστρέφονται τις γενικότητες και προσφεύγουν σε συστήματα δύο ή και τριών αξόνων αναφοράς. Κρατούν τον οριζόντιο άξονα Α-Δ προσθέτουν όμως και έναν κάθετο στον πρώτο, όπου στο πάνω άκρο γράφεται υπέρ του εθνισμού κατά της παγκοσμιοποίησης και στο κάτω άκρο κατά του εθνισμού – υπέρ της παγκοσμιοποίησης. Αυτοί που προχωρούν πιο πέρα προσθέτουν και έναν τρίτο άξονα με βάση τα σημερινά δεδομένα;
Αντίθεση Βιόσφαιρας – Τεχνόσφαιρας, Αντίθεση Εξατομίκευσης Συστημάτων, Αντίθεση Βορρά – Νότου.
Μ’ αυτά τα δεδομένα ας προσπαθήσουμε να προσδιορίσουμε όσο γίνεται πιο αντικειμενικά την ιδεολογία του ΣΥΡΙΖΑ (και στη συνέχεια και των άλλων κομμάτων, με σειρά της εκλογικής τους δύναμης της 20ης Σεπτεμβρίου).
Πρώτα στον άξονα Αριστερά – Δεξιά με την αριστερή νοηματοδότηση (όπως δηλαδή την καταλαβαίνει ένας αριστερός πολίτης). Δηλαδή τοποθετώντας την Αριστερά κατά της κοινωνικής ανισότητας (κάτι που η ίδια υποστηρίζει) και τη δεξιά υπέρ της κοιν. Ανισότητας (κάτι που η ίδια δεν αποδέχεται). Στον άξονα αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ θα μπορούσε να χαρακτηριστεί κόμμα της Αριστεράς μέχρι την 13η Ιουλίου 2015. Διότι μέχρι την ημερομηνία αυτή αυτό διατράνωνε με όλα τα μέσα. Ότι δηλαδή είναι το κόμμα της «Ριζοσπαστικής Αριστεράς». Ότι θα καταργούσε τα μνημόνια της λιτότητας- έτσι έλεγε- ότι θα αποκαθιστούσε την κοινωνική δικαιοσύνη και πολλά άλλα παρόμοια.
Στις 13 Ιουλίου ωστόσο αντί να καταργήσει τα δύο μνημόνια που προηγήθηκαν υπόγραψε με τους δανειστές τρίτο και χειρότερο μνημόνιο.
Τόσο χειρότερο ώστε ακόμα κι ο υπουργός οικονομικών της Αυστρίας (φανατικός υπέρμαχος των μνημονίων και των κοινωνικών ανισοτήτων) είπε, προχθές μόλις, ότι «η Ελλάδα, με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, έκανε με το τρίτο μνημόνιο όσαο δεν έκανε με τα δύο προηγούμενα μαζί¨.
Μπορούμε λοιπόν να υποστηρίξουμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ εξακολουθεί να είναι κόμμα της ριζοσπαστικής μάλιστα, Αριστεράς, όπως οι κ. Τσίπρας και τα ηγετικά του στελέχη υποστηρίζουν; Ασφαλώς όχι. Αφού τάχθηκε αναφανδόν, με το τρίτο μνημόνιο που υπόγραψε και εφαρμόζει, υπέρ της κοινωνικής ανισότητας. Είναι λοιπόν κόμμα της Δεξιάς; Ούτε κι αυτό μπορεί να υποστηριχθεί με σοβαρά επιχειρήματα. Τι είναι λοιπόν «ιδεολογικά» ο ΣΥΡΙΖΑ; Είναι, όπως γράψαμε και χθες ένα Λαϊκίστικο κόμμα, έχοντας αριστερά του τους Εαμικούς Κομμουνιστές και δεξιά του τους Σοσιαλδημοκράτες.
Συνεχίζεται
