Η εκλογολογία σκόπιμη ή μη, επανήλθε και πάλι στο προσκήνιο.
Κάποιοι μάλιστα υποστηρίζουν ότι είναι θέμα χρόνου. Αν δηλαδή θα γίνουν σύντομα, πριν το καλοκαίρι (και χωρίς να ολοκληρωθεί η αξιολόγηση) ή αμέσως μετά. Μαζί της, όπως είναι φυσικό, κουβαλάει και το θέμα του εκλογικού νόμου. Που όπως είδαμε έχει σημαντική σημασία τόσο για το σχηματισμό κυβέρνησης όσο και για την πολιτική και οικονομική σημασία της χώρας.
Η εκλογολογία σκόπιμη ή μη, επανήλθε και πάλι στο προσκήνιο.
Κάποιοι μάλιστα υποστηρίζουν ότι είναι θέμα χρόνου. Αν δηλαδή θα γίνουν σύντομα, πριν το καλοκαίρι (και χωρίς να ολοκληρωθεί η αξιολόγηση) ή αμέσως μετά. Μαζί της, όπως είναι φυσικό, κουβαλάει και το θέμα του εκλογικού νόμου. Που όπως είδαμε έχει σημαντική σημασία τόσο για το σχηματισμό κυβέρνησης όσο και για την πολιτική και οικονομική σημασία της χώρας.
Στη χώρα μας εφαρμόσθηκαν διάφορα εκλογικά συστήματα. Συνήθως ενισχυμένης αναλογικής με διάφορες «συνταγές». Η κυριαρχία του συστήματος αυτού οφείλεται στο γεγονός ότι ευνοεί τα μεγαλύτερα κόμματα τα οποία και κυβέρνησαν τον τόπο. Αντίθετα τα μικρότερα μιλούν πάντα για το σύστημα της απλής και άδολης αναλογικής. Εξαίρεση ο ΣΥΡΙΖΑ ο οποίος τις δεκαετίες που περιορίζονταν σε ποσοστά της τάξης του 3% έως 5% εκθείαζε τις αρετές και τα πλεονεκτήματα της απλής αναλογικής, όταν όμως το 2012 έγινε αξιωματική αντιπολίτευση έπαψε πια από τότε και μέχρι σήμερα να μιλάει για την απλή αναλογική! Βολεύτηκε με την ενισχυμένη και το bonus των 50 εδρών κι έγινε έτσι κυβέρνηση για «πρώτη» και «δεύτερη φορά Αριστερά».
Τελευταία, βλέποντας η ηγεσία της κυβέρνησης την δημοσκοπική κατρακύλα, λόγω μνημονίου (Νο 3) και απεχθών και αντιλαϊκών μέτρων, προπαγανδίζει και πάλι την απλή και άδολη αναλογική. Ο στόχος προφανής: να δυσκολέψει την άνοδο της ΝΔ στην εξουσία ή και να συμμετάσχει και ο ίδιος, ως δεύτερο κόμμα, στην όποια κυβέρνηση συνεργασίας ήθελε προκύψει.
Τα αποτελέσματα των διπλών εκλογών του 2012 και του 2015 δείχνουν καθαρά ότι το εκλογικό σώμα έχασε την εμπιστοσύνη του στα κόμματα και τις μονοκομματικές κυβερνήσεις και προτιμάει πλέον τις κυβερνήσεις συνεργασίας. Τουλάχιστον όταν σκέφτεται το παρελθόν και το παρόν, με τους εκλογικούς νόμους που εφαρμόσθηκαν. Ο υποφαινόμενος παίρνοντας υπόψη όλους τους παράγοντες που επηρεάζουν την οικονομική και πολιτική ζωή ενός έθνους και ιδιαίτερα του δικού μας ελληνικού έθνους καταλήγει στο συμπέρασμα ότι:
1. Αφού, όπως απέδειξαν πειστικά οι διακεκριμένοι καθηγητές του Χάρβαρντ Τζέιμς Α. Ρόμπινσον και του ΜΙΤ Νταρόν Ατζέμογλου, οι πολιτικοί και οικονομικοί θεσμοί μιας χώρας αποτελούν τη βάση για την οικονομική επιτυχία ή αποτυχία της συγκεκριμένης χώρας, το ζήτημα της Ελλάδος μπορεί να λυθεί μόνο μετά από ριζικές αναθεσμίσεις, μεταρρυθμίσεις
Η σημερινή κυβέρνηση, ιδεολογικά προσκείμενη στον μαρξιστικό – λενιστικό κρατισμό, στην κατάληψη του κράτους κατά συνέπεια και την κεντρικά σχεδιασμένη οικονομία είναι εκ των πραγμάτων καταδικασμένη να αποτύχει.
Αντίθετα ο νέος αρχηγός της ΝΔ εγγυάται την εφαρμογή των απαιτούμενων μεταρρυθμίσεων. Προφανής λοιπόν και επείγουσα είναι η ανάγκη να απομακρυνθεί από την εξουσία η σημερινή κυβέρνηση και να αναλάβει μια κυβέρνησης κόμματος /κομμάτων που πιστεύουν στις μεταρρυθμίσεις.
2. Οι μεγαλύτερες οικονομίες οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Γερμανία, η Γαλλία, η Μ. Βρετανία, η Ιταλία κ.α. εφαρμόζουν για πολλά χρόνια, και οι λαοί τους δηλώνουν ικανοποιημένοι, ένα άλλο εκλογικό σύστημα. Κι αυτές δοκίμασαν κάποιες συνέπειες της κρίσης όμως πολύ ελαφρότερα από ότι εμείς και γρήγορα ή σχετικά γρήγορα βρήκαν το δρόμο τους. Φυσικά και έπαιξαν το ρόλο τους οι θεσμοί τους γενικά. Όμως και ο εκλογικός τους νόμος έπαιξε το δικό του.
3. Ως συνέπεια των προαναφερθέντων και δεδομένου ότι οι ανοχές και οι αντοχές του εξαθλιωμένου λαού μας, των μικρομεσαίων, των ελεύθερων επαγγελματιών, των αγορών και άλλων κοινωνικών τάξεων έχουν εξαντληθεί, επιβάλλεται επειγόντως η «επανίδρυση της Ελλάδας» με πρώτο βήμα την αναθέσμιση της. Νέοι θεσμοί είτε με αναθεώρηση του Συντάγματος είτε με νέους νόμους πρέπει να εφαρμοστούν το ταχύτερο. Ισως δε η αρχή θα πρέπει να γίνει με την εφαρμογή ενός εκλογικού συστήματος όμοιου μ’ αυτό των προαναφερθέντων χωρών, προσαρμοσμένου φυσικά στα ελληνικά δεδομένα. Σε γενικές γραμμές αυτόν τον εκλογικό νόμο θα τον δούμε στο επόμενο φύλλο μας.
Συνεχίζεται
