Σφήνες του Αφεντούλη
«Ενός κακού μύρια έπονται» λέει η σοφή ρήση, αναγνώστες μου, κι αν την είχαν ενστερνιστεί οι κυβερνώντες, πριν μεταφέρουν τις αρμοδιότητες του Εθνικού Ραδιοτηλεοπτικού Συμβουλίου (ΕΣΡ – ΕΣΡ, αμήν και πού ‘ν’ το!) στη δικαιοδοσία του πανίσχυρου μετά ταύτα υπουργού, Νίκου Παππά, δεν θα «πατούσαν την πεπονόφλουδα» με τον αντισυνταγματικό κατά την ετυμηγορία του Συμβουλίου της Επικρατείας νόμο των τεσσάρων αδειών πανελλαδικής εμβέλειας.
Τέλος πάντων. «Πρόβλημά τους κι ας πρόσεχαν!», ενδεχομένως να σκεφτήκατε, ενοχλημένοι με τις επί τηλεοπτικών ζητημάτων τοποθετήσεις τού εμπειροτέχνη πολιτικού αναλυτή, θείο Αφεντούλη, όταν άλλα, περικοπές, χαράτσια ή λοιπές λυπητερές, είναι που μας «καίνε» σε παρόντα χρόνο.
Σύμφωνοι, πενόμενοι χρεοφειλέτες μου, αλλά και τα της «πεπονόφλουδας» μακάρι να σταματούσαν στην ακύρωση του νόμου. Διότι τότε, το κουβέρνο θα κατέθετε στη Βουλή καινούργιο νομοθέτημα ή τίποτα θεραπευτικές τροπολογίες να τις ψηφίσουν τα «παιδιά» βαθιά μεσάνυχτα και κάτι, με την τσίμπλα στο μάτι, «ας γιούζουαλ», κι όλα καλά.
Έλα, όμως, που το Σύνταγμα θέλει το ΕΣΡ και μόνο το ΕΣΡ να ρεγουλάρει τα των καναλιών. Συμβούλιο που, όταν γράφονταν αυτές οι γραμμές, έδειχνε δύσκολο να υπάρξει, παρά τις κυβερνητικές αναδιπλώσεις, και για της εικασίας το αληθές ακούστε τον φοβούμενο μήπως ξεμείνει από πλουραλιστική τηλοψία μικροσυνταξιούχο «Μήτσο» αναφωνούντα:
Έτσι, εις το πι και φι, εκτιμούμε «ριφιφί»;
Ναι, για! Βλέπετε, κι η αντιπολίτευση, άνευ συναινέσεως της οποίας ΕΣΡ δεν συγκροτείται με καμιά κυβέρνηση, ως γνωστόν, Ελληνίδα τω όντι, σιγά μην έχανε την ευκαιρία να αντιπαρατεθεί σθεναρά.
Αποτέλεσμα; Στα κανάλια, οι υποστηρικτές του κουβέρνου, θέλοντας να κάμψουν τις αντιρρήσεις των αντιπολιτευόμενων, άρχισαν να καταφεύγουν σε έωλα, κατά την ταπεινή άποψή μας, επιχειρήματα.
Όπως, φέρ’ ειπείν, η μείωση κάποιων κοινωνικών παροχών λόγω της εκ των νέων αδειών απώλειας εσόδων που χαρακτήρισε «ριφιφί» ο γενικός γραμματέας Επικοινωνίας και Ενημέρωσης, Λευτέρης Κρέτσος, υπονοώντας την επαναφορά πόρων από τους πιο αδύναμους στους έχοντες καναλάρχες – υπερθεματιστές ή «αναθεματιστές, με το συμπάθιο κιόλας!» του ακυρωθέντος διαγωνισμού, δεν παίρνουμε όρκο.
Όμως, είμαστε βέβαιοι ότι ο «Μήτσος», καχύποπτος τω όντι, στις διά σοφισμάτων προσπάθειες δημιουργίας κοινωνικού αυτοματισμού εφηύρε υποβόσκοντες κινδύνους για τη δημοκρατία που μας αφορούν όλους, προς αποσόβηση των οποίων αναπέμπει την α λα Μποστ:
Ωδή συμφιλιώσεως, απτόμενη αξιοπρεπούς διαβιώσεως.
Τι έκαναν οι δικαστές να τους επιτιμάτε
κι απώλειες στα έσοδα εσείς να εκτιμάτε
για νόμο τηλεοπτικό που έπαυσαν δικαίως,
όταν λαού η σίτιση είναι δικό σας χρέος.
Εννόησε ο γραμματεύς κι άκου Λευτέρη Κρέτσο,
μόλις εγώ ο πένητας δεν έχω να πορέψω,
τι τα κουβέρνα κόβουνε τη σύνταξη που παίρνω
στη Θέμιδα θ’ απευθυνθώ να βάλει ένα φρένο.
Πάρε, λοιπόν, τον δίσκο τούτον δω που γράφει «ελεημοσύνη»
κι αιτήσου απ’ τους δανειστές να ζήσει η Ρωμιοσύνη
και παρακάλα, σύντροφε, με δάκρυα στα μάτια
να στέρξουνε οι έχοντες μέγαρα και παλάτια.
Στους Γερμανούς πηγαίνετε, κι άμα τους πείτε «μπίτε»,
ίσως μπείτε – μπείτε, βγείτε κι εν ανάγκη ξαναμπείτε –
για να λάβετε κονδύλια στον κοσμάκη να σταθείτε,
με λειτουργούς της Θέμιδας να μη λογομαχείτε,
αλλά επειδή εδώ το χαρτί τέλειωσε, αναγνώστες μου, η συνέχεια από της αυριανής στήλης, αμ πώς!…
-Ω-
