Του Κώστα Δαλακιουρίδη
Φυσικά είναι η δική μας. Σε κάθε περίσταση αυτή η επίκτητη συμπεριφορά εκδηλώνεται με μεγαλοπρέπεια. Επίκτητη βέβαια, σημαίνει αυτή που αποκτιέται μετά την γέννηση και κάποιος πρέπει να μας τη διδάξει. Το περιβάλλον, η οικογένεια, το σχολείο με λίγα λόγια η κοινωνία.
Τώρα πολλοί μπερδεύουν την ευγένεια με τους τρόπους καλής συμπεριφοράς. Ευγένεια πάνω απ’ όλα είναι η αναγνώριση την δικαιωμάτων των άλλων αλλά και του ίδιου μας του εαυτού!
Αν παρατηρήσουμε τη συμπεριφορά μας στο δρόμο, θα δούμε ότι αυτή δεν είναι απλά αγενής αλλά απρεπής για λογικά όντα, στον ύψιστο βαθμό. Ο νεοέλληνας δεν ανέχεται να χρησιμοποιούν και οι άλλοι τον δρόμο όταν περνάει η αυτού υψηλότητα δηλαδή το όχημα που μεταφέρει το υπερτροφικό του εγώ. Κανείς δεν νοιάζεται για το πως θα περάσει το παιδί, ο ηλικιωμένος, η μαμά με το καρότσι. Αν σταματήσει ένας στους δέκα οδηγούς θα είναι θαύμα. Οι ίδιοι οι βιαστικοί, πενήντα μέτρα παραπέρα θα περιμένουν υπομονετικά το φορτηγό να ξεφορτώσει ή το επιβατικό να κατεβάσει κάποιον επιβάτη. Γιατί στους δρόμους μας επικρατεί ο νόμος της ζούγκλας.
Το φορτηγό με τον όγκο του επιβάλει την προτεραιότητα στα επιβατικά, αυτά στα μηχανάκια και τα ποδήλατα, και τα ποδήλατα στους πεζούς. Ειδικά οι τελευταίοι καταδιώκονται ανηλεώς ακόμα και στα πεζοδρόμια, τους πεζόδρομους αλλά ενίοτε και μέσα στα καταστήματα.
Τελευταία μας χτύπησε ένα ποδήλατο σε πεζοδρόμιο.
– Καλά χριστιανέ μου γιατί κυκλοφορείς εδώ πάνω;
– Γιατί στο δρόμο θα με κτυπήσουν τ’ αυτοκίνητα!
– Κι εγώ που θα κυκλοφορήσω;
Απλά δεν τον νοιάζει. Εδώ η κυκλοφοριακή αγωγή συνίσταται στο «ο σώζων εαυτόν σωθήτω». Είμαστε η χώρα του κυκλοφοριακού αλαλούμ.
Αν αναλύσουμε τα περισσότερα ατυχήματα θα δούμε μια απίστευτη έλλειψη ευγένειας προς τους άλλους αλλά και τον εαυτό μας. Δεν μας νοιάζει για τίποτε δεν μας σκιάζει φοβέρα καμιά. Παλιότερα στις εποχές της αφθονίας οι μπαμπάδες αγόραζαν κάτι μικρά γρήγορα αυτοκίνητα (τα ραλί 106) στα νεαρά βλαστάρια τους. Αυτά τα έβλεπες πάνω σε δέντρα, σε ταράτσες σε χαντάκια έξω από στροφές κάτω από γέφυρες με οδυνηρά αποτελέσματα για οδηγούς, επιβάτες και τρίτους. Αν οι μπαμπάδες διάβαζαν μυθολογία θα γνώριζαν ότι και ο Ήλιος υπέκυψε στα παρακάλια του γιού του Φαέθωντα και του έδωσε το άρμα του να το οδηγήσει. Το αποτέλεσμα ήταν να τον κάψει ο Δίας με τον κεραυνό.
Πόσοι γονείς δεν αγόραζαν χιλιάρες μηχανές σε ανίδεους αναβάτες; Εδώ ραλίστες τρέμουν να κυκλοφορήσουν στους δρόμους. Γιατί εκτός από την παντελή έλλειψη ευγένειας και κατανόησης υπάρχει πλήρης άγνοια των φυσικών νόμων. Όμως παριστάνουμε τους ξερόλες. Όλα τα ξέρουμε. Πόσοι όμως ξέρουν ότι το να χτυπήσουμε κάποιον με 40χλμ/ώρα είναι σαν να τον σπρώχνουμε από τον 2ο όροφο και με 180χλμ/ώρα, από ουρανοξύστη με ύψος 125μέτρα; Η άγνοια πάνω σ’ αυτά τα θέματα είναι παροιμιώδης και δυστυχώς πληρώνεται με αίμα.
Κώστας Δαλακιουρίδης.
