Εις ώτα μη ακουόντων
Επειδή οσονούπω η μνήμη ελαττώνεται που όμως είναι αλάνθαστο σημάδι πνευματικής υγείας ιδίως όταν δεν θυμόμαστε όσα δεν μας συμφέρουν, ρωτήσαμε ένα γνωστό.
– Τι έφαγες προχθές το μεσημέρι στην ταβέρνα;
– Α την ταράτσωσα. Παιδάκια, πατάτες, σαλάτες, ήπια λίγο κρασί, α ναι και λίγο ραβανί!
– Ήταν ωραία;
– Μούρλια. Μόνο είχαν λίγο αλάτι παραπάνω!
– Την γεύση μπορείς να την φέρεις στο μυαλό σου; Να την απολαύσεις νοερά;
– Μα σου λέω ήταν νόστιμα…
– Ήταν, δεν είναι!
– Τι εννοείς;
– Ότι όλα αυτά τη στιγμή που τα απολαμβάνεις είναι ωραία αλλά τι μένει στο τέλος;
– Έχεις δίκιο. Μια βαρυστομαχιά!
– Όχι εννοώ δεν νιώθεις κάποιο υπαρξιακό κενό;
– Ναι στο πορτοφόλι μου!
-Άντε βρε, δεν βρίσκουμε έναν άνθρωπο να συζητήσουμε φιλοσοφικά. Να πούμε για το πώς πέσαμε στο λάκκο της φάβας του καταναλωτισμού…
– Ωραία η φάβα…
– Για να σου πω: Δεν καταλαβαίνεις ότι σε έχουν βάλει σ’ ένα μαγγανοπήγαδο να δουλεύεις και να καταναλώνεις γιατί σου λένε ότι αυτή είναι η ευτυχία στη γη. Και όσο περισσότερα καταναλώνεις τόσο περισσότερα ζητάς. Τι θα κάνεις λοιπόν;
– Δίαιτα! Έχω βάλει αρκετά κιλά!
– Γιατί είσαι πεζός; Κοίτα προχθές έλυσα ένα πολύ δύσκολο σταυρόλεξο. Το τι χαρά πήρα δεν λέγεται. Ακόμα θυμάμαι τους ορισμούς και τις παγίδες και χαίρομαι για το κατόρθωμά μου. Είναι η πνευματική ηδονή που μένει!
– Συριζαίος είσαι;
– Γιατί;
– Μόνο αυτοί ευχαριστιούνται με τα λόγια και τις σκέψεις. Τώρα με τις νέες περικοπές θα σου πω εγώ για πνευματικές ηδονές. Όταν γουργουρίζει η κοιλιά σου εσύ να λύνεις σταυρόλεξα!
– Πτωχέ υλιστή, «ουκ επ’ άρτω μόνω ζήσεται άνθρωπος»!
– Να που συμφωνούμε. Με σκέτο ψωμί δεν χορταίνεις. Θέλεις το το κρεατάκι,σου τη σαλατίτσα το κρασάκι σου. Δεν έμαθες στο κατηχητικό ότι «και οίνος ευφραίνει καρδίαν ανθρώπου;»
– Φταίω εγώ που συζητάω μαζί σου.
– Να πας να συζητήσεις με τον Βέλτσο και τον Ζουράρι!
– Εννοώ ότι δεν έχεις πνευματικά ενδιαφέροντα. Ξέρεις ότι σύμφωνα με την κβαντική βαρύτητα των βρόχων ο κόσμος αλλάζει όχι απλά κάθε δευτερόλεπτο αλλά κάθε 10-43 δευτερόλεπτα (απείρως μικρό διάστημα); Χαρακτηριστικό της ύλης είναι η κίνηση. Το είπε ο Αριστοτέλης το είπαν και οι μαρξιστές. Τα πάντα είναι εφήμερα και φευγαλέα. Η μνήμη τα δίνει νόημα και συνέχεια.
– Έχω δουλειά φεύγω…
– Που πας έτσι βιαστικός;
– Στην ταβέρνα, να προλάβω τον χρόνο πριν μου φύγει!
Κώστας Δαλακιουρίδης
