Γράφει ο Βασίλης Μόσχης
– Άνθρακες ο θησαυρός;
– Άνοιξε το στόμα του και ποιος δεν φοβήθηκε…
– Τι θες να πεις;
– Τι να πω! Εδώ που τα λέμε μπορεί να τα λέει για άλλους αλλά κατά βάθος το βάρος πέφτει σε μας!
-Σε μας; Σε μας προσωπικά;
– Όχι και σε σένα και σε μένα αποκλειστικά! Που μας ξέρει εξ άλλου! Μεγάλη ιδέα έχεις για τον εαυτό σου!
– Τότε;
– Σε μας, ρε! Στους Έλληνες!
– Α! Τον αχρείο!
– Κοίτα να σου πω υπάρχει και η άλλη όψη του νομίσματος!
– Δηλαδή;
– Γιατί να είναι πάντα κακός αυτός; Για όλο αυτό το χάος το απύθμενο είναι δυνατόν να φταίει πάντα ο Σόιμπλε;
– Για αυτόν λες;
-Εμ, ποιον άλλον! Άνοιξε ο στόμας του και τα είπε χύμα και τσουβαλάτα. Φταίνε οι πολιτικοί σας και οι μεν και οι δε και όλο το σύστημα… Τι θέλει να πει ο ποιητής; Αρπάξτε τα φάσκελά σας διότι κάθεστε σαν κότες και ηδονίζεστε με τις υποσχέσεις τους και φραπ γεμίζει η κάλπη ψηφουλάκια και από δω παν και οι άλλοι! Πώς είναι αυτό που λένε ουδέν λάθος αναγνωρίζεται μετά την απομάκρυνση εκ του ταμείου; Αυτό ακριβώς! Ρίχνεις την ψήφο σου, πάει ο άλλος με το τσουβάλι του και τα μαζεύει όλα! Και μετά; Μετά από δω παν κι οι άλλοι! Τι θέτε κύριε! Ψήφισες τώρα! Αλλαγές και επιστροφές δεν γίνονται σε περιόδους εκπτώσεων! Με γεια που την έφαγες! Και ρίχνει που λες το τσουβάλι του πάνω στον ώμο του και την κάνει με ελαφρά πηδηματάκια… Αυτό ακριβώς είπε ο Σόιμπλε!
– Δηλαδή με γεια που την φάγαμε;
– Ακριβώς! Καθ’ εκάστην πατσάς! Ζεστός και ψιλοκομμένος!
