Σφήνες του Αφεντούλη
Μη προνομιούχε αναγνώστη μου, καλά διάβασες. Σύντομο ανέκδοτο κατάντησε η «έξοδος από το τούνελ» που από επταετίας και βάλε υπόσχονται οι εκάστοτε κυβερνώντες, όταν την άνοδο του Χρέους κοντά στο ένα και τρία τέταρτα του ΑΕΠ συνοδεύει ανάλογος αριθμός Μνημονίων, τρία ή τέσσερα, οι γνώμες μεταξύ «δεύτερη φορά αριστερά» κυβερνώντων και των επί πλέον της διετίας εκτός εξουσίας αντιπολιτευομένων διίστανται.
Το μικρότερο επιλέγουν οι πρώτοι, το μεγαλύτερο οι δεύτεροι, οπότε μισό να πάρουμε τη βοήθεια του εξ εμπειρίας (σ.σ. διαβάστε επαναλαμβανόμενοι, ων ουκ έστι τέλος, “κόφτες” μηνιάτικου, χαράτσια ή άλλες λυπητερές) κρίνοντος χαμηλοσυνταξιούχου «Μήτσου», που έσπευσε να ανταποκριθεί στο κάλεσμα του εμπειροτέχνη πολιτικού αναλυτή, θείου Αφεντούλη, αποφαινόμενος:
Προσοχή! Η ύ-φεση εμπεριέχει φέσι!…
«Με τα μυαλά που φοράμε όλοι εμείς οι και “κυρίαρχος λαός” προ καλπών αποκαλούμενοι παρότι πιάνουμε τις διαμαρτυρίες από την επομένη, ως “πάντα ευκολόπιστοι και πάντα προδομένοι” του ποιητή, φοβείστε να απαριθμήσετε πέντε; Διότι, σιμά είναι το πέμπτο και το έκτο, έξω από δω και μακριά(!), Μνημόνιο, όσο παρακολουθούμε αδρανείς τους πολιτικούς να αποδίδουν την κατ’ εντολή των πιστωτών φτωχοποίησή μας στον ξακουστό πλέον “φαύλο κύκλο” λιτότητας – ύφεσης, σκληρότερα μέτρα – νέα ύφεση ή ισχαιμική ανάπτυξη το πολύ, για να μην έχουν να λένε οι νυν ιθύνοντες, έγινα σαφής;» γνωμοδότησε, ο πεπειραμένος, το λοιπόν, αναγνώστη μου, ασπάζεσαι την επί του θέματος διατριβή, τι γράφω ο άνθρωπος;
Σύμφωνο σε κόβουμε, ένεκα που όπως και να το κάνουμε, όση στάχτη και να μας ρίξουν στα μάτια οι πολιτικοί, κυρίως οι έχοντες στελεχώσει κυβερνητικούς θώκους, προς αποφυγή τυχόν παρεξηγήσεων, ο «Μήτσος» τα δίκια του τα έχει, αφού κάθε αλλαγή οικοδεσπότη του Μαξίμου ακολουθούν χιλιάδες «φύγε εσύ, έλα εσύ» στο λεγόμενο «κράτος – λάφυρο», τρανό προ κρίσης, μικρότερο, σήμερα, αλλά πάντα «χωράφι της εξουσίας», μάρτυς μας και η αντιβαίνουσα στην παρούσα λιτότητα αύξηση κρατικών υπαλλήλων την ώρα που καίριοι τομείς του δημοσίου – Υγεία, Εκπαίδευση, Σώματα Ασφαλείας, Δικαιοσύνη, κ.λπ. – έχουν ανάγκες σε μόνιμο, μόνιμο, επαναλαμβάνουμε, οι συμβασιούχοι είναι ένα άλλο ζήτημα, προσωπικό, αφενός.
Αφετέρου, με τον Πρωθυπουργό να αναθεωρεί, από τηλεοράσεως, τα της γραβάτας που θα φορούσε σε περίπτωση ρύθμισης του αδηφάγου, αρκούμενος να αποφύγουμε το φέσι στα Eurogroup περαίωσης της δεύτερης αξιολόγησης, ο «Μήτσος» νομιμοποιείται όσο να πεις, αναγνώστη μου, να μετατρέψει σε κάτι πιο απτό «Το Μηδέν» του Λάκη, «αλ τσαντίρι νιουζ», Λαζόπουλου, πού χάθηκε αυτή η ψυχή(;), άδων προς αφύπνιση του στωικά αποδεχομένου τις θυσίες λαού το θούριο:
Η κρανιά,
τρόπος του λέγειν, ε(!), μετά βδελυγμίας καταδικαστέα κάθε μορφή βίας γαρ, από «σφηνών», κι ως εκ τούτου πάμε όλοι μαζί, «τρεις κι ο κούκος», δηλαδή, αναγνώστη μου:
Την κρανιά θα κάνω κύκλο,
εκεί μέσα να χορεύω,
για να ξέρω που πηγαίνω
και να ξέρω τι γυρεύω.
Τη μαγκούρα μου λυγίζω,
τους αγώνες ξαναρχίζω,
υποσχέσεις μηδενίζω,
λόγια δεν υπολογίζω.
Επενδύσαμε στα φρένα
και ξεχάσαμε το γκάζι
όταν δίχως τη φοβέρα,
«φαύλος κύκλος» δεν αλλάζει,
«χάιδεψε έναν κύκλο και θα γίνει φαύλος» είπε ο Ιονέσκο, αναγνώστη μου, όπως ξαναγράψαμε, κι όποιος κατάλαβε τι οφείλει να πράξει στις επόμενες κάλπες, όποτε αυτές στηθούν, κατάλαβε, αμ πώς!…
-Ω-
