το Όχι του ΄40

Πίσω, στιγμή δε κοιτάξατε.
Ούτ΄ η ματιά σας φοβήθηκε, έστω για λίγο.
Τα πόδια σας, φτερά σα να έβγαζαν.
Και τα φτερά σας, ήταν φτερά και δικά μας.

Μαχητές….., της νύχτας.
Τα δόντια σφίξατε επίμονα….,
στη πείνα και στους παγετούς.
Σκοπός….., ενάντια στους εχθρούς.

Τη γη μας θελήσαν, δική τους να κάνουν.
Ύπουλα κι ανορθόδοξα.
Την Ιστορία μας σιγά-σιγά,
με άλλα γράμματα προσπαθούν για να γράψουν.

Όμως….., άλλο τα όνειρα των πονηρών
και οι σκέψεις οι δόλιες,
κι άλλο του Έλληνα…..
το θάρρος και η ανδρεία.

Με τα δόντια σφιχτά,
να κρατούν φυλαχτό το σταυρό.

Με το όπλο το άσπλαχνο,
που ποτέ δεν αγάπησαν.
Ιεροί πολεμιστές.
Με μια δύναμη απ΄ το Θεό, για σκοπό ιερό.

Γειτονιές κάνατε, της Ηπείρου τα σύνορα.

Τους εχθρούς…..
από λύπηση αλλά και σεβασμό,
γιατί πάντα θα είμαστε Έλληνες,
τους εχθρούς μας…., ποτέ δε μισήσαμε.

Απάντηση μόνο, στις προκλήσεις τους δώσατε.
Απάντηση…, που θα παίρνει και στο μέλλον την ίδια,
όποιος άνανδρα….
της φυλής των Ελλήνων τη δόξα ξεχνά.

Την ξεκάθαρη και γιγάντια τότε απάντηση, κάνατε πράξη.
Των γενναίων Ελλήνων…..,
της Αθήνας το ΟΧΙ και του Εθνους ολόκληρου,
της στερνής μας της ώρας…., το μόνοιασμα.

Εμείς κι αν δεν ήμασταν τότε εκεί…, σας γνωρίζουμε…!!