Γράφει ο Γιώργος Βαζάκας* – φιλόλογος
ΜΕΡΟΣ Ζδ – (2015 – 2021)
Και στην χρονική συγκυρία εμφανίζεται επί πλέον και η «πανδημία». Η εμφάνιση της λεγόμενης «πανδημίας» του κορωνοϊού εισφέρει νέα δεδομένα τόσο στην παγκόσμια όσο και στην ελληνική πραγματικότητα. Η οικονομία βρίσκεται σε παγκόσμια ύφεση από το 2018, το δε χρηματοπιστωτικό κεφάλαιο σχεδόν σε αδιέξοδο, γιατί δεν έχει, που να επενδύσει. Από την άλλη το απόλυτο crash test για κυβερνήσεις και πρωθυπουργούς είναι ο πόλεμος και η αρρώστια. Κάθε φορά που έρχονται να πάρουν το μερδικό τους γυρίζουν τα πάνω κάτω, κυριολεκτικά κατακρημνίζονται κοινωνικά και οικονομικά καθεστώτα και εξαφανίζονται πολιτικές τάξεις.
Υπό την δικαιολογία λοιπόν της μη εξάπλωσης του ιού σε πολλές χώρες της Ευρώπης αλλά και στην Ελλάδα επιβάλλεται ανά περιόδους υποχρεωτική αργία σε πολλούς τομείς παραγωγής και υπηρεσιών αλλά και εγκλεισμός των ανθρώπων στα σπίτια τους, επειδή εκτός των άλλων, εάν υπάρξουν μεγάλες ανθρώπινες απώλειες από τον ιό, το αποτέλεσμα θα το χρεωθεί, όποιος κυβερνά και ειδικότερα αυτοί που μέχρι τώρα απαξίωναν τα δημόσια συστήματα υγείας και συνέδεαν την ύπαρξή τους αποκλειστικά με την κερδοφορία. Δημιουργείται λοιπόν αρχικά ανόμοια μείωση της παραγωγής με αντίστοιχη επιλεκτική ανεργία, μείωση των εισοδημάτων και συνακόλουθα μείωση της κατανάλωσης και της φοροδοτικής απόδοσης όλων και έτσι και δημιουργία νέων χρεών. Κατ’ αυτόν τον τρόπο απαξιώνονται πάσης φύσεως ενεργητικά αξιών, επιχειρήσεων και δραστηριοτήτων. Πρόκειται για την καταστροφή μέρους των αγορών, που δίνει τη δυνατότητα επανεπένδυσης σ’ αυτές αλλά και τη δημιουργία νέων.
Η αναγκαστική μεταβολή συνηθειών, μορφή εργασίας και προτεραιοτήτων υπό το πρόσχημα της μη εξάπλωσης του ιού εγκαθιστά με βίαιο τρόπο τη λεγόμενη 4η βιομηχανική επανάσταση, τις ηλεκτρονικές συναλλαγές, την ψηφιακή διακυβέρνηση, την ψηφιακή επικοινωνία, την ψηφιακή ψυχαγωγία, με μια κουβέντα την ψηφιακή ζωή, που εκτός των άλλων και λιγότερο επικίνδυνη είναι για τις εξουσίες αλλά και πιο ελεγχόμενη. Όλα αυτά από τη μια απαιτούν νέα λογισμικά, νέες πλατφόρμες, νέο επιστημονικό προλεταριάτο, νέες επενδύσεις κι από την άλλη έχουν σαν αποτέλεσμα την κατάργηση παλιών θέσεων εργασίας και μορφών δραστηριότητας και το πέρασμα αυτού του κόσμου στην περιθωριοποίηση, μιας και δεν προλαβαίνει να μάθει τα καινούργια. Κοντά σ’ αυτά η πράσινη ενέργεια, τα πράσινα καύσιμα , η πράσινη διαχείριση των απορριμμάτων, «τα πράσινα άλογα», τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα, τα νέα εμβόλια και τα φάρμακα θέλοντας και μη εξυπηρετούν τους ίδιους σκοπούς. Όμως οι παγκόσμιες ελίτ, οικονομικές, πολιτικές, εθνικές ούτε βλέπουν την ευκαιρία με τον ίδιο τρόπο, ούτε έχουν τους ίδιους στόχους. Ακόμη ακόμα κι ανά ίδια ομάδα τα μέλη τους αντιμάχονται το ένα το άλλο. Γι’ αυτό το ποιες θέσεις θα προκριθούν , πώς και σε ποια έκταση θα επικρατήσουν, ποιος θα κερδίσει και ποιος θα χάσει, είναι ρευστό. Οι Λαοί ή θα έχουν τον πρώτο λόγο, ή δε θα έχουν πια λόγο.
Από την πλευρά της η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη έχει αμφίσημα χαρακτηριστικά. Στηρίζεται σε έναν επιτελικό σχηματισμό (κυρίως συμβούλων) πρόθυμων να υλοποιήσουν προηγούμενες και νέες εντολές, ενώ είναι και πλήρως υποτακτική στον ξένο παράγοντα αμερικανικό και ευρωπαϊκό και ενώ τα συμφέροντα όλων αυτών δεν ομονοούν. Από την άλλη κουβαλά υποχρεωτικά και την ακροδεξιά της προίκα. Ρεβανσισμός αλαζονεία και φασίζουσες πρακτικές , χέρι – χερι ακρωτηριάζουν με βίαιες μετεμφυλιακές πρακτικές ατομικά δικαιώματα και ελευθερίες του ελληνικού λαού με υγειονομικά προσχήματα. Οδηγεί ουσιαστικά στην ανεργία χιλιάδες υγειονομικούς, επειδή αρνούνται να εμβολιασθούν. Σε μια προσπάθεια να φανεί αρεστός στις ξένες δυνάμεις, μ’ έναν επαρχιωτισμό παλιάς κοπής μιμείται και ξεπερνά τα μέτρα καταστολής, που αυτές λαμβάνουν στις χώρες τους, καταστρέφει για λογαριασμό περαιτέρω την οικονομική δομή της χώρας. Ο «μαθητής» αγωνίζεται να ξεπεράσει το «δάσκαλο», για να του δείξει ότι έμαθε καλά το μάθημά του… Και να δούμε μέχρι πού θα το φτάσει…
Eπίλογος
Ο Λαός της πατρίδας μας, αν και αγωνίστηκε και πέτυχε την εθνική του ανεξαρτησία, εντούτοις οι συνεχείς υποθηκεύσεις, που επέβαλλαν οι συγκυρίες και τα λάθη των εκάστοτε ιθυνόντων του – και παρά τις όποιες εξαιρέσεις -, λάθη όχι μόνο από ανικανότητα και εμμονές σε συγκεκριμένες παραδοχές και στοχεύσεις, αλλά και από δουλικότητα και ιδιοτέλεια, καθόρισαν την ποιότητα της ελευθερίας του αλλά και τα χαρακτηριστικά της ίδιας της υπόστασής του. Παρά τις εκάστοτε καινοτομίες του πολιτικές, οικονομικές και κοινωνικές δεν μπόρεσε παρά τις ευκαιρίες, που του δόθηκαν, νόθες βέβαια οι περισσότερες, να ολοκληρώσει τον εθνικό στόχο: μια χώρα ισχυρή, κυρίαρχη, ισότιμη με τις άλλες, με δουλειά και αξιοπρέπεια για όλους.
Και αν τα δάνεια του Αγώνα αφενός είχαν την πολιτική σκοπιμότητα της αναγνώρισης μια δράκας επαναστατών σε αυριανή κρατική οντότητα, αλλά ήταν και εκ του πράγματος αναγκαία, όλοι οι μετέπειτα εξωτερικοί δανεισμοί συνοδεύονταν με τον ένα ή τον άλλο τρόπο από την πολιτική και ουσιαστική επικυριαρχία του εκάστοτε δανειστή και του προστάτη του, το ξεπούλημα των πόρων της χώρας και την καθήλωσή της στην αγροτική παραγωγή. Μεταπρατικές πρακτικές, ασθενή εκβιομηχάνιση και κολοβός μιμητισμός των δυτικών προτύπων απετέλεσαν τα απόνερα , που θα κολυμπούσε η αστική τάξη της χώρας.
Από την άλλη ο ελληνικός λαός με τη δουλειά του, τον ιδρώτα, το φιλότιμό του, το πολυμήχανο του χαρακτήρα του, τη φιλομάθειά του, την υπομονή και την επιμονή του καλυτέρευε την ζωή του, μαζί και τη χώρα κι έδινε έτσι ανάσα και ελπίδα σε όλους. Όσες φορές χρειάστηκε και είμαι σίγουρος κι όσες χρειαστεί, πολέμησε για την Ελευθερία και τη Δημοκρατία και τα Δίκαια της Πατρίδας, ακόμη κι όταν όλοι οι άλλοι είχαν γονατίσει. Ανέχτηκε βασιλιάδες, δικτατορίες, πολιτικούς και πολιτικάντηδες, αλλά στο τέλος πάντα σήκωνε το ανάστημά του σε ντόπιους και ξένους δυνάστες. Και επειδή κοντά σ’ αυτά την ποίηση , τις τέχνες, τα γράμματα, τη μουσική, τα λαϊκά τραγούδια, τις επιστήμες και πολιτισμό δεν μπόρεσε ποτέ το επίσημο κράτος να τα «βάλει στο χέρι», μεγαλούργησε εκ νέου και διατράνωσε, ότι η ΕΛΛΑΔΑ είναι και θα παραμείνει «Παγκόσμιο ηθικό μέγεθος». Αυτή την Πατρίδα γιορτάζει ο Ελληνικός Λαός , αυτή η Πατρίδα γιορτάζει 200 χρόνια διαρκούς επανάστασης.
Κατερίνη 27/10/2021
*Ο Γιώργος Βαζάκας είναι μέλος του Ε.ΠΑ.Μ (Ενιαίο Παλλαϊκό Μέτωπο)
