Γράφει η Δέσποινα Χ. Ποικιλίδου
Ζωγράφος, λογοτέχνης
Αυτό το θεϊκό εργαλείο με την παγκόσμια πλέον εμβέλεια, που σου δίνει τη δυνατότητα να βρίσκεσαι εδώ ξαπλωμένος πάνω στον αναπαυτικό καναπέ σου και να βλέπεις τι γίνεται ως την άλλη άκρη του κόσμου, σε όλα τα μήκη και πλάτη, από το ουράνιο στερέωμα μέχρι τα έγκατα της γης.
Αυτό το θεϊκό εργαλείο που σε συντροφεύει ολημερίς, σε διδάσκει, σε διασκεδάζει , σε ενημερώνει, μπορεί όμως και να σε παραπληροφορεί, να σε παρασέρνει, ακόμα και να σε οδηγεί σε επικίνδυνες ατραπούς.
Με άλλα λόγια είναι τόσο για καλό, όσο και για το κακό. Μπορεί να είναι το μέσο για την όποια προπαγάνδα, να σε καθοδηγεί και να σε κατευθύνει όπου θέλει ο εκάστοτε χρήστης του.
Και έπειτα μπήκε στη ζωή μας το ιντερνέτ, το τάμπλετ, το κινητό με τα παράγωγά τους, το face book, το Instagram κ.λ.π. λέξεις άγνωστες για την δική μου γενιά.
Και άκουσα πρώτη φορά τα εγγονάκια μου που ήταν τότε οχτώ χρόνων να με ρωτάνε; Γιαγιά θέλεις να σου κάνουμε face book;
– Τι, είναι πάλι αυτό τα ρώτησα.
Κι εκείνα πήγαν στο λάπτοπ και με τα μικρά τους χεράκια τούκου, τούκου το στήσανε…
Ηνήχθησαν βλέπεις οι οφθαλμοί τους, κληρονομικό χάρισμα από τους πρωτόπλαστους.
Κι έτσι, καθισμένοι αναπαυτικά στον καναπέ μας, απολαμβάνουμε τα θεϊκά αυτά επιτεύγματα.
Όλη η ανθρώπινη ιστορία περνά μπροστά από τα μάτια μας, από το απόμακρο παρελθόν, έως το τώρα.
Τα έχει συμβεί πάνω σ’ αυτόν τον όμορφο πλανήτη από καταβολής κόσμου. Το μεγαλύτερο μέρος της ιστορίας περιγράφει πολέμους.
Πόλεμοι ατέλειωτοι, παράλογοι, καταστρεπτικοί. Την ώρα αυτή που γράφω αυτές τις σειρές βλέπω το κατεστραμμένο Χαλέπι, με τους τραυματίες, μικρούς και μεγάλους να περιμένουν στη σειρά για ένα συσσίτιο, αδύνατοι και πεινασμένοι.
Και ο πόλεμος καλά κρατεί…
Ο λόγος και η αιτία, τα εκάστοτε συμφέροντα, η απληστία, η αδικία.
Όποιος μου πει, πως δεν υπάρχει θεία δικαιοσύνη, τον πυροβολώ.
Δεν είναι δυνατόν να μην τιμωρηθούν οι άδικοι, οι φονιάδες των λαών, αυτοί που κλέβουν την μπουκιά του φτωχού, του πεινασμένου.
Αυτοί που πότισαν πολλές φορές τη γη με άφθονο αίμα…
Ολ’ αυτά τα έχουμε δει πολλές φορές να συμβαίνουν μπροστά στα μάτια μας διαμέσου της τηλεόρασης.
Όμως η τηλεόραση μας βοηθάει να δούμε και τον τρόπο ζωής των ανθρώπων ανά την υφήλιο.
Κάπου εκεί μακριά στην εσχατιά της γης, εκεί στο Βόρειο Πόλο, έδειχνε κάποιους Εσκιμώους να ζούνε μέσα σε ιγκλού.
Να ζούνε μέσα στα χιόνια, χωρίς φως, χωρίς φωτιά, χωρίς καλοριφέρ, χωρίς τηλέφωνο, χωρίς τηλεόραση. Ντυμένοι με δέρματα από φώκιες, σκεπασμένοι από δέρματα φώκιας και να τρώνε άψητο κρέας φώκιας.
Μοναδική τους ενασχόληση το κυνήγι της φώκιας κάτω από τα παγωμένα χιόνια.
Έδειχνε έναν Εσκιμώο να τραβάει ένα σύρμα μέσα από τα χιόνια, προφανώς την άκρη μιας παγίδας για να πιάσει κάποια φώκια για τα προς το ζειν. Έπεφτε πότε δεξιά, πότε αριστερά, μέσ’ τα χιόνια, διότι η φώκια ήταν πολύ βαριά και δεν μπορούσε να την ανασύρει από το βάθος του νερού που βρισκόταν κάτω από τα παγωμένα χιόνια.
Τον είδα από μακριά η οικογένειά του, και έτρεξε με το έλκηθρο και όλοι μαζί την ανέσυραν, Αμέ.
Αμέσως άρχισαν να την διαμελίζουν και να την τρώνε ωμή. Πήραν και το ζεστό δέρμα της και όλοι μαζί πήγαν σ’ ένα ιγκλού το σκεπάστηκαν και κοιμήθηκαν γυμνοί μέσα στα χιόνια με τα παιδάκια τους και τα σκυλάκια τους.
Κι εγώ που τα είδα όλ’ αυτά, ευχαρίστησα το Θεό που δεν γεννήθηκα από Εσκιμώους γονείς μέσα σε κάποιο ιγκλού.
Οι άνθρωποι όμως αυτοί παρά την πρωτόγονη ζωή τους πρέπει να είναι αγνοί με καθαρή καρδιά που η μόνη τους έννοια είναι η καθημερινή τους τροφή από φώκια.
Ίσως στην άλλη τους ζωή να είναι συμπολίτες των αγίων και οικείοι του Θεού.
Εμείς εδώ τι κάνουμε…
Τι άλλο βλέπω στην τηλεόραση;
Βλέπω κλειδαμπαρωμένες επιχειρήσεις και μαγαζιά, ρημαγμένα και γυαλισμένα λουκέτα.
Βλέπω ανθρώπους άνεργους και άστεγους να κοιμούνται στους δρόμους σαν τους κλωσάρ.
Βλέπω ανθρώπους πεινασμένους στη σειρά για το συσσίτιο, όπως τότε στην κατοχή.
Βλέπω και πλούσιους να γίνονται πλουσιότεροι και τους φτωχούς φτωχότεροι.
Βλέπω τον δισεκατομμυριούχο Τραμπ να ψηφίζεται πρόεδρος της Αμερικής κι εκείνος με τη σειρά του να διορίζει δισεκατομμυριούχους υπουργούς. Τόσο καλά.
Βλέπω ακόμα τον Ερντογάν που ως λέων ωρυόμενος φωνάζει, διεκδικεί και απειλεί τους πάντες και τα πάντα.
Ο διεθνής αυτός ταραξίας, απαξιεί τις διεθνείς συνθήκες και εποφθαλμιά τα νησιά μας. Κακό του κεφαλιού του.
Γιατί Θεέ μου τόση κακία! …
Έως πότε Κύριε θα βραδύνεις την έλευσή Σου;
Έρχου Κύριε, και «σύρε έξω το Λεβιάθαν δια αγκίστρου , και δέες την γλώσσαν αυτού με φορβιάν. Βάλε χαλινόν εις την ρίνα αυτού. Να τρυπήσαι την σιαγόνα αυτού με άκανθαν.. Διότι τα υποκάτω παντός του ουρανού είναι Σου…». Ιωβ μα΄
Ερχου Κύριε, τάχυνον την έλευσήν Σου.
Το πιστό υπόλοιπο Σε περιμένει
Αμήν.
Δέσποινα Χ. Ποικιλίδου
Ζωγράφος, λογοτέχνης
