Σφήνες του Αφεντούλη
Την Παρασκευή, 20 του Γενάρη, «φωτογραφίζει» ο σημερινός τίτλος τού εμπειροτέχνη πολιτικού αναλυτή, θείου Αφεντούλη, αναγνώστες μου, που στο Καπιτώλιο της Ουάσιγκτον «πλανητάρχης» ορκίστηκε ο μεγαλοεπιχειρηματίας, Ντόναλντ Τραμπ, σιδεροκέφαλος(!), αποδεσμεύοντας τον προκάτοχο, Μπαράκ Ομπάμα, καλή ξεκούραση(!), κι όσο για τη δεκαπενθήμερη καθυστέρηση να μεταδώσουμε το κοσμοϊστορικό γεγονός;
Τα παράπονα στον χαμηλοσυνταξιούχο, «Μήτσο», που ανέλαβε να κατοπτεύσει τις ελληνικές παρουσίες στον ύπνο του, αλλά και παρότι διέκρινε τους υπουργούς Πάνο Καμμένο και Νίκο Παππά, τον δήμαρχο, Γιώργο Πατούλη, ή τον αοιδό, Βαλάντη, αντί να επιστρέψει βάση για περισσότερες λεπτομέρειες, μπέρδεψε, τάχαμου, τα αεροπλάνα και βρέθηκε Νέα Υόρκη, να διαπραγματεύεται:
Σιτίσεις με αμερικανικές επενδύσεις.
Ναι, για! Βλέπετε, επειδή, ως γνωστόν, τα εκεί πατριωτάκια διακρίνονται σε ιδιοκτήτες αλυσίδας ρεστοράν, οι παλαιότεροι, ή καντίνας, οι νεότεροι, που κάνουν κομπόδεμα προκειμένου να επεκταθούν, καλές δουλειές(!), ευλόγως δεν επηρεάσθηκαν από τις προεκλογικές εξαγγελίες της εκλεκτής των δημοκρατικών και της παγκοσμιοποίησης, για να μην ξεχνιόμαστε, Χίλαρι Κλίντον, και στήριξαν τον υπέρμαχο του οικονομικού πατριωτισμού ρεπουμπλικανό, λέμε τώρα, αυτοδημιούργητος άρα ανεξάρτητος γαρ.
Αποτέλεσμα; Οι υπό τον ενθουσιασμό της νίκης οικοδεσπότες, επόμενο ήταν να μας τρατάρουν νοστιμιές, ήτοι μουσακάδες, γεμιστά κ.λπ. – όχι τα γιαλαντζί της αναπληρώτριας υπουργού Κοινωνικής Αλληλεγγύης, κ. Θεανούς Φωτίου, όπως ενδεχομένως υποθέσατε, αναγνώστες μου.
Σπέσιαλ, οι ευμεγέθεις πιπεριές να χωράνε κιμά τού σκασμού, ντοματούλες Σουηβίας με ρύζι, α λα «Frau Nein», θα μας φίλευαν οι ψηφοφόροι κοτζάμ δισεκατομμυριούχου που έχει στη μπούκα τις πολιτικές της καγκελαρίου Μέρκελ;
Δεν νομίζω(!), αλλά δυστυχώς για σας τους αναμένοντες τα νέα, εναγωνίως, έλα που φάγαμε κάμποσες μέρες μαζί με το καταπέτασμα.
Ωσότου πάρουμε βάρος ικανό να αντέξουμε την εντός του 2017 σκλήρυνση της ενταύθα λιτότητας, δηλαδή, βοήθειά μας(!), και μη μας πείτε γιατί δεν στείλαμε το ραπόρτο να καλοπεράσουμε με την ησυχία μας.
Διότι, άλλη ζωντάνια έχει η κατά πρόσωπο ενημέρωση που σπεύδουμε να παράσχουμε εν τω άμα, απαγγέλλοντας σε παράφραση Γιώργου Σουρή:
Προσδοκίες στις ορκωμοσίες.
Ω(!) εορτή των εορτών… Ω(!) ευτυχής ημέρα!
Ω(!), τώρα πρέπει ο καθείς πενόμενος πολίτης,
που επιδράσεις δέχεται απ’ του ευρώ τη σφαίρα,
να ψυλλιαστεί πως προσεχώς θα είναι ερημοσπίτης.
Ναι(!), τώρα πρέπει στοχασμός, με σύνεση και σκέψη,
αλλά μισό να στυλωθώ, οι τρόικες μ’ έχουν ρέψει.
Πτωχοκομείο(!), έγινε η ένδοξη Ελλάδα,
μα ευτυχώς ξυπνήσανε οι εκλογείς των ΗΠΑ,
τον ζάμπλουτο ορκίσανε, δουλειές να ‘χουν αράδα,
και διεισδύω στο κοινό, όπου ιδού ποιον είδα:
Πατούλης, φιλελεύθερος, δήμαρχος στο Μαρούσι,
που δεν μπορεί, ως ιατρός, θα έκανε την κρούση:
Πρόεδρε, θέλει στήριξη η ταπεινή μου χώρα,
προσβλέπω εις το κύρος Σας να δούμε επενδύσεις.
Καθόσον, αν συνεχιστούν των Γερμανών τα «δώρα»,
μας χάνετε τους σύμμαχους της προηγμένης Δύσης,
κι έτσι ελπίζω, Πρόεδρε, ο πρακτικός Σας νους
να εκπονήσει σχέδιο για μας τους νηστικούς.
Πρόεδρε λαοπρόβλητε, Ντόναλντ αισθηματία,
οι Έλληνες ευχόμαστε καλή τετραετία!
Εντάξει, αναγνώστες μου, αμφισβητούντες την εκπλήρωση των δεήσεων, εν χορώ, πριν βάλει τελεία ο ρεπόρτερ.
Ο αναλυτής γνωρίζει ότι με τις ευγένειες πουγκί δεν ανοίγουν οι ισχυροί κι ως εκ τούτου ετοίμασε σχετική επιστολή που λόγω περιορισμένου χώρου θα ταχυδρομήσουμε προσεχώς, όμως, αμ πώς!…
-Ω-
