Σφήνες του Αφεντούλη
Ελληνίδα, Έλληνα τι θα ψηφίσεις;
καλά διαβάσατε, σε μία εκάστη των αναγνωστριών κι έναν έκαστο των αναγνωστών μας απευθύνεται το σημερινό ερώτημα τού θείου Αφεντούλη, μήπως καταφέρουμε να πάρουμε «κλίμα» από το μέλλον, προδιαγεγραμμένο μαύρο κι άραχλο κατά τι προβλέψεις των περισσότερων ιδιωτικών καναλιών, ας όψεται η προκαταβολική θεσμοθέτηση των έως 2060, αν δεν απατόμαστε, δημοσιονομικών πλεονασμάτων.
Τέλος προλόγου και πριν πιάσετε τις προσφιλείς εις υμάς, εύλογες, λέμε τώρα, απορίες περί του πώς κοτζάμ εμπειροτέχνης πολιτικός αναλυτής ζητά, με το «καλημέρα», βοήθεια τού κοινού, αντί να βάλει το μυαλό του να δουλέψει, μισό να διευκρινίσουμε πως, αν η όλη πολιτική «ατμόσφαιρα» ήταν διά γυμνού οφθαλμού ανιχνεύσιμη, ούτε ο εκλογεύς, «Μήτσος», θα εμφανιζότανε προβληματισμένος, ο χαμηλοσυνταξιούχος, άδων, ως άλλος Αντύπας:
Θα ντυθώ ταγός…
Κάλπη σαν στήσεις, / θα κλείσω την πόρτα, / θ’ ανάψω τα φώτα, / θα ντυθώ ταγός / κι από εδώ και μπρος…
Θα υπερβώ εσκαμμένα, / να μιλάω για μένα, / να πιστεύω εμένα, / να ψηφίζω εμένα, / τέρμα τα όσα έκανα για σένα.
Κάλπη σαν στήσεις, / για πρώτη φορά μου / θα βρω την υγειά μου / θα γίνω ταγός / κι από εδώ και μπρος…
Θα ρωτάω εμένα / θ’ απαντάω σ’ εμένα / θα γελάω εμένα / θα τα «ψάλλω» σ’ εμένα / τέρμα η ψήφος μου για σένα,
αφού θα εύρισκε φιλοδυτικό κόμμα εξουσίας να τον και να μας, βγάλει από το τούνελ. ευρωπαϊστής γαρ, κι όσο για τους συμβιβαζόμενους με την αντιπολίτευση των εκάστοτε κυβερνώντων μια ζωή;
Αυτούς τι τους θέλουμε, αναγνώστες μου, όταν ξέρουμε να πράξουμε το αυτό καλύτερα, όπως αποδεικνύει κι η ακροτελεύτια στροφή του εμμέτρου πονήματος, αμφιβάλλει κανείς;
Δεν ελπίζω(!), σε γρήγορη εμφάνιση πολιτικού σχηματισμού ικανού να πείσει πως έχει ικανότητες και βούληση για να συγυρίσει τα κακώς κείμενα δεκαετιών κι ο «Μήτσος», παρασυρμένος από τις χτεσινές εξιστορήσεις μας, να μην αναιρεί προγενέστερες απόψεις, διερωτώμενος: «Λες αντίβαρο στις φιλελεύθερες υπέρ ισχυρών ελίτ πριμοδοτήσεις και τις αριστερές ψευδαισθήσεις να είναι τίποτα σοσιαλδημοκρατικές διακυβερνήσεις;».
Διότι, έτσι, μη δείχνοντας χαρακτήρα, δηλαδή, η σύζυγος, κυρία «Μήτσαινα», δράττεται της ευκαιρίας να παραφράσει σχετική επιτυχία της λαίδης Δημητρίου για να εναντιολογήσει, αποφαινόμενη:
Είναι κάτι χαρακτήρες…
Τα ξέρω τα φιλέματα, / ξέρω τις υποσχέσεις, / αδύναμων παινέματα, / πλήρωσα και τις έμαθα / λαϊκιστών δεσμεύσεις.
Είναι κάτι χαρακτήρες, / τελειωμένοι αναπτήρες, / άδεια έχουν τη φαρέτρα / να αντισταθούν στα μέτρα
και…
Είναι κάτι χαρακτήρες / που το παίζουνε σωτήρες, / λέγοντας πως μας γλιτώνουν /
διαρκώς να χαρατσώνουν.
Φρούδες ελπίδες ντύνουνε / μ’ αληθινές κουβέντες, / συμπόνια να σου δείχνουνε / μέχρι να σε φτωχύνουνε / τι λένε οι λεβέντες;
Είναι κάτι χαρακτήρες, / τελειωμένοι αναπτήρες / τα ταξίματά τους άδεια / να σ’ αφήνουνε σημάδια
και…
Είναι κάτι χαρακτήρες / που το παίζουνε φωστήρες, / χρέη λεν πως διαγράφουν / και Μνημόνια υπογράφουν,
στιχούργημα που αν δεν ενισχύει τα περί απουσίας πεφωτισμένων ηγεσιών ερωτήματα της στήλης, τι κομίζει, απελπισμένοι μου;
«Δεικνύων χαρακτήρα δεν απαντέχω εμφάνιση πολιτικού φωστήρα, μέχρι διαφορετικά Κύριος να αποφασίσει» απάντησε, ο «θα ντυθώ ταγός», οπότε υπομονή και πού θα πάει;
Μέχρι τις επόμενες κάλπες, ο Μεγαλοδύναμος όλο και θα μεριμνήσει να εμφανιστεί ηγέτης άξιος να μας οδηγήσει στο πολυπόθητο ξέφωτο, ομπρός!…
-Ω-
