Του Γιάννη Κορομήλη
ΤΙ ΕΠΙΔΙΩΚΕΙ, ΜΕΣΩ ΑΥΤΗΣ, Ο ΣΥΡΙΖΑ
Από όσα σχετικά με τα Συντάγματα της χώρας προαναφέρθηκαν στη στήλη προκύπτουν σαφώς δυο βασικά συμπεράσματα:
1. Στην, δυο αιώνων περίπου, πορεία του ελληνικού κράτους, πολλές αριθμητικά ήταν οι συνταγματικές αναθεωρήσεις και ελάχιστες οι Εθνοσυνελεύσεις που κατάρτισαν νέο Σύνταγμα. Δηλαδή στη χώρα μας, σε αντίθεση με τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες, «κάθε τρεις και δυο» προκαλείται για διάφορους λόγους συζήτηση που τις περισσότερες φορές καταλήγει σε έντονη διαμάχη μεταξύ κομμάτων. Στη Ευρώπη ζήτημα Συντάγματος τίθεται σπάνια, σπανιότατα. Σ΄εμάς είναι κάτι συνηθισμένο. Ακόμα και η δικτατορία των Συνταγματαρχών στα εφτά χρόνια της έφερε και «ψήφισε» δυο Συντάγματα, το 1968 και το 1973. Τα ίδια τα (πολλά) Συντάγματα μας, προέβλεπαν μικρό χρόνο νέας αναθεώρησης: Μετά από πέντε χρόνια από την ολοκλήρωση της προηγούμενης.
2. Οι κατά καιρούς αναθεωρήσεις λίγες φορές ήταν αναγκαίες και ουσιαστικές. Τις περισσότερες κατ΄ουσία επρόκειτο για πολύ κακό για το τίποτα. «Ώδινεν όρος και έτεκε μυν» που έλεγαν οι αρχαίοι, πρόγονοι μας. (Αποστολιος, παροιμία, XVIII57) δηλ. έπιασαν το βουνό οι πόνοι τοκετού και τελικά γέννησε… ποντικό. (Όπως γράφει ο Πλούταρχος, μνεία της παροιμίας έκαναν και οι Αιγύπτιοι ηγεμόνες, βλέποντας το βασιλιά της Σπάρτης Αγησίλαο – όταν πήγε στην Αίγυπτο το 361 π.Χ. Η φτωχική του ενδυμασία, τα μικρό ύψος του και η όλη εμφάνιση του ήρωα βασιλιά, τους ξένισε, τους απογοήτευσε, Περίμεναν, βλέπεις, να δουν παράσημα και μεγαλοπρέπεια… Ανάλογα το αγγλικό: «Too much for nothing» (Τόσα πολλά για το τίποτα) και το ιταλικό: «motto fumo e poco arrosto»)
Και τα λίγα προηγούμενα χρόνια αλλά και τον τελευταίο καιρό ο κ. Τσίπρας εκδήλωσε την πρόθεση του να αναθεωρήσει (ακόμα μια φορά) το Σύνταγμα. Κάποιοι λεν πως μια και έχει (μαζί με τον κ. Καμμένο πάντα) την πλειοψηφία των 151 στη Βουλή και πολύ δύσκολα θα την ξαναποκτήσει, τουλάχιστον ας μείνει το όνομα του στην Ιστορία για κάτι σοβαρό όπως το Σύνταγμα, Εξάλλου όλοι οι προηγούμενοι του (πλην Γ.Α Παπανδρέου και Αντ. Σαμαρά) έκαναν τη δική τους αναθεώρηση. Να μην κάνει κι αυτός τη δική του; Ήταν τάχα- σκέφτεται ο σ. Τσίπρας -ανώτεροι απ΄αυτόν οι… Κωνσταντίνος Καραμανλής και Ανδρέας Παπανδρέου; Όχι βέβαια (σκέφτεται ο Τσίπρας, για να μην παρεξηγηθούμε)!.
Άλλοι πάλι λεν πως ανοίγει αυτό το σοβαρό θέμα – που φυσικά για να ολοκληρωθεί θα χρειαστεί να ψηφίσει και η επόμενη βουλή και μάλιστα με 180 ψήφους υπέρ της αναθεώρησης. Ούτε στον ύπνο του δεν μπορεί να βλέπει ότι θα την ολοκληρώσει αυτός- για επικοινωνιακούς λόγους. Για λόγους προπαγάνδας και λαϊκισμού δηλαδή, Μπας κα μπορέσει να μειώσει το διψήφιο άνοιγμα της ψαλίδας υπερ της Ν.Δ, ώστε να «πέσει» στα μαλακά.
Όπως και νάχει ωστόσο, κάτι τα περί «αριστερού αποτυπώματος» του σ. Τσίππρας κάτι τα περί στόχων τη αναθεώρησης που εξήγγειλε προ ημερών ο σ. Φίλης (στο βαθμό βέβαια που αποδίδουν τις προθέσεις του ΣΥΡΙΖΑ, που φαίνεται πως αποδίδουν) τα οποία θυμίζουν περισσότερο της αλήστου μνήμης Λαϊκές Δημοκρατίες του π. υπαρκτού «Σοσιαλισμού» ή και της «δημοκρατίες της Κούβας» (Φ. Κάστρο) ή της Βενεζουέλας (Τσάβες, Μαδούρο), παρά σύγχρονη ευρωπαϊκή χώρα. Πάντως οι του ΣΥΡΙΖΑ ανακοίνωσαν ήδη πως η πρόταση τους για την αναθεώρηση θα κατατεθεί στη Βουλή σύντομα και δη πριν τις 15 Νοεμβρίου. Βιάζονται. Ελπίζοντας πως θα τους βγει σε καλό, μένει να αποδειχθεί.
Το βέβαιο είναι πως δεν τρέφουν (οι κυβερνώντες) και τα καλύτερα των συναισθημάτων τους ως προς το ισχύον Σύνταγμα. Και τούτο αποδεικνύεται περίτρανα από την συμπεριφορά τους προς αυτό. Συμπεριφορά καταφανώς εχθρική. Κι η αλήθεια είναι πως στις μέρες τους οι δημοκρατικοί θεσμοί στη χώρα μας δυσλειτουργούν, Αυτό τεκμαίρεται από τα αποτελέσματα στην πολιτική και κοινωνική ζωή στη χώρα μας.
Η δυσλειτουργία των θεσμών φαίνεται από τα εξής: α) Ασυνέπεια λόγων και πράξεων (προεκλογικές δεσμεύσεις και υποσχέσεις – ΔΕΘ β) Κυριαρχία αμοραλισμού και της αρχής «όλα επιτρέπονται» ( Ο μεγάλος Ντοστογιέφσκι έγραψε: «Αν δεν υπάρχει Θεός τα πάντα επιτρέπονται», και στο ΣΥΡΙΖΑ κυριαρχεί η άποψη ότι Θεός… δεν υπάρχει, άρα…), γ) Αύξηση της καχυποψίας και της έλλειψης εμπιστοσύνης δ) Δυσχέρανση των κοινωνικών σχέσεων κ.α.
Συνεχίζεται….
