μη…
μη κάνεις άλλο λάθος, λάθος μη.
είδα και χθες και σήμερα χέρι να απλώνεις, ψάχνει τι ;
ποιόν έχεις στόχο φίλε τώρα και γιατί ;
νιώθεις, κοντοζυγώνει η μοιραία Κυριακή.
περνούσες και το ύφος σου απόμακρο, ψυχρό.
μιλούσες και τα λόγια σου πομφόλυγες, κενό.
κοιτούσες και το βλέμμα σου ιπτάμενο, φευγάτο, νοερό.
μιλούσα και γερμένο το κεφάλι σου, μειδίαμα λειψό.
σε βλέπω τώρα ξαφνικά, ν΄ αλλάζεις.
δε θα το κρύψω, σου φωνάζω, με τρομάζεις.
άγνωστος ήσουν χρόνια τώρα, μακρινός.
γιατί ζυγώνεις; τι προσδοκάς και θες να γίνεις αδερφός ;
με μιας αγνόησες και ξέχασες όλο το χτες.
ξέχασες που δεν είπες Καλημέρα, χίλιες τόσες Κυριακές ;
έσβησες από τη θύμηση όλες τις σχέσεις, ανθρωπιά.
κατάλαβες ποτέ που δίπλα σου έπαιζαν παιδιά ;
τον προηγούμενο, τον μέτρησες, τον έκρινες κοντό.
τον άλλον τον επόμενο τον είδες, τον ονόμασες ψηλό.
προσπάθησες τον γείτονα, χοντρό για να τον πεις.
δεν είδα στο τραπέζι σου παρέα, για να πιεις.
λοιδόρησες αυτόν που τόλμησε να βγάλει μια λαχτάρα.
δεν άνοιξες πουγκί κι εσύ να δώσεις μια δεκάρα.
δε σκέφτηκες πριν να πικράνεις τον απέναντι, γιατί ;
δε ρώτησες να μάθεις, τι σημαίνει Κάλπης Κυριακή.
Άγγελος Αγγελίδης
Ακολουθήστε το 
