– Άντε βρε, καλό χειμώνα! Με υγεία!
– Ε, ρε, μη βιάζεσαι! Ακόμη φθινόπωρο δεν μπήκε! Η ζέστη καλά κρατεί ακόμη! Τι καλό χειμώνα μου τσαμπουνάς;
– Ε, τα καθώς πρέπει λέω εγώ!
– Άρχισες τις ελληνικούρες πάλι;
– Ρε, δεν ακούς;
– Γιατί; Είπες τίποτα κάτι που δεν άκουσα;
– Τώρα θα ακούσεις! Δεν πλησιάζει ο καιρός που θα αρχίσουν τα κρύα, οι βροχές οι παγωνιές και τα σχετικά;
– Ναι, και λοιπόν;
– Τι κάνουμε όταν πέφτει η θερμοκρασία;
– Τι κάνουμε;… Τι θες να κάνουμε;… Να ζεσταθούμε!
– Και πως ζεσταινόμαστε;
– Κάνουμε αγκαλίτσες!
– Σοβαρέψου!
– Ξέρω, εγώ; Ανάβουμε σόμπες οι βίντατζ, ρίχνουμε μπόλικα ξύλα και στο τζάκι ή ανάβουμε το καλοριφέρ και άλλα πολλά!
– Και τι άλλο κάνουμε; Κυκλοφορούμε ελεύθερα;…
– Τι εννοείς; Θα υπάρξει καμιά διαταγή απαγόρευση της κυκλοφορίας; Μη μου πεις ότι θα βάζουμε και εφημερίδες στα παράθυρα για να μην φαίνεται το φως έξω;
– Μπερδεύεις τις εποχές!
– Κατά βάθος όχι! Η ζωή συνεχίζεται, η ζωή επαναλαμβάνεται!
– Λες και μεγάλε κουβέντες!
– Τις λέω, τις λέω…
– Ρε, δεν θα κλειστούμε μέσα;
– Εντάξει δεν αντιλέγω, δεν θα είναι σαν το καλοκαίρι.
– Κι ακόμη χειρότερα! Διότι από ό,τι διαβάζω και από ό,τι καταλαβαίνω θα αρχίσουμε πάλι, οι μεν κατά τους δε, οι δε κατά τους μεν και ο χορός καλά κρατεί!
– Για εξηγήσου, δεν σε καταλαβαίνω!
– Ρε, ο κορονοϊός και τα παιδάκια του αρχίσουν και εμφανίζονται πιο έντονα! Μεταλλάξεις πάνε κι έρχονται, άρχισαν δειλά δειλά οι θάνατοι, οι ΜΕΘ άρχισαν να εργάζονται…
– Ε, όχι πάλι!
-Και όμως πάλι! Και καταλαβαίνεις, θα αρχίσει πάλι ο εμφύλιος πόλεμος, θα λέμε εμείς αυτά, θα λένε οι άλλοι εκείνα και άντε βγάλε άκρη! Φυλαχτείτε, ξεφυλαχτείτε, τι κι αν ακρίβυνε το λάδι; Εμείς να είμαστε καλά, και δεν πάει να καεί και το παλιάμπελο!
– Βρε, το λάδι μην καεί και το παλιάμπελο…
– Για το καμένο μιλάς; Αφού έβαλαν και αντικλεπτικά στις φιάλες του λαδιού!
– Εμπρός για έναν γενναίο πόλεμο!
Ουδέν Σχόλιον! – Γράφει ο Βασίλης Μόσχης
