Κλείνουν τον ένατο μήνα διακυβέρνησης της χώρας οι «πολυπράγμονες» της πρώτης και δεύτερης φοράς «Αριστεράς» Κυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ και δείχνουν αυξημένη απειρία, ισχυρές ιδεοληψίες (υπερβολική δηλαδή εμμονή σε αριστερά ιδεολογικά δόγματα) και έλλειψη γραμμής πλεύσης. Βασικό δηλαδή γνώρισμά τους το «βλέποντας και κάνοντας».
Κλείνουν τον ένατο μήνα διακυβέρνησης της χώρας οι «πολυπράγμονες» της πρώτης και δεύτερης φοράς «Αριστεράς» Κυβέρνησης των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ και δείχνουν αυξημένη απειρία, ισχυρές ιδεοληψίες (υπερβολική δηλαδή εμμονή σε αριστερά ιδεολογικά δόγματα ) και έλλειψη γραμμής πλεύσης. Βασικό δηλαδή γνώρισμά τους το «βλέποντας και κάνοντας».
Λόγω της απειρίας και των ιδεοληψιών τους χάνουν συνεχώς χρόνο σε «σκληρές» υποτίθεται, διαπραγματεύσεις που καταλήγουν σε χειρότερα πάντοτες αποτελέσματα και σε βάρος του φορολογούμενου πολίτη. Θυμηθείτε τις διαπραγματεύσεις Φεβρουαρίου – Ιουλίου. Οι προτάσεις των δανειστών που απορρίφθηκαν μετά βδελυγμίας τον Φεβρουάριο ήταν λιγότερο οδυνηρές από τη συμφωνία από τη συμφωνία που υπόγραψε η κυβέρνηση στις 12-13 Ιουλίου (Μνημόνιο 3).
Το Φεβρουάριο, δέσμιοι των προεκλογικών υποσχέσεων ότι αυτοί σε αντίθεση με τους πολιτικούς τους αντιπάλους θα έκαναν «πραγματικές και σκληρές διαπραγματεύσεις» και απόρριψαν τις προτάσεις των δανειστών – εταίρων μας με την αβάσιμη ελπίδα ότι θα πετύχαιναν καλύτερους όρους. Αποτέλεσμα: υπόγραψαν πολύ χειρότερους. Απέδειξαν έτσι όχι μόνο απειρία διεθνών διαπραγματεύσεων αλλά και άγνοια της παραίνεσης του Οττο φον Μπίσμαρκ: αν είσαι το μικρότερο και πιο αδύνατο μέρος σε μια διαπραγμάτευση δέξου την πρώτη προσφορά των συνομιλητών σου. Οι επόμενες θα είναι χειρότερες.
Επίσης αν και ριζοσπάστες αριστεροί οι διαπραγματευόμενοι εκπρόσωποι της Ελλάδας δείχνουν να μην γνωρίζουν ( ή να μην σέβονται) το υπό του «μεγάλου δασκάλου τους» Καρλ Μαρξ λεχθέν: «το αποτέλεσμα μετράει». Έτσι επιμηκύνοντας συνεχώς τις διαπραγματεύσεις και την «πρώτη φορά», και τώρα τη «δεύτερη» φόρτωσαν και φορτώνουν συνεχώς, μεγαλύτερο οικονομικό βάρος στις πλάτες του εξουθενωμένου ελληνικού λαού. Καλυπτόμενοι πίσω από μεγαλοστομίες του τύπου: «Κάνουμε υπερήφανη διαπραγμάτευση». Με αποτελέσματα χειρότερα. Τέτοια που τσαλακώνουν ακριβώς την υπερηφάνεια και την αξιοπρέπεια των πολιτών.
Κι όλα αυτά σε μια περίοδο οικονομικής εξαθλίωσης και αδυναμίας του συντριπτικά μεγαλύτερου τμήματος του λαού μας να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις που, το όνομά του, αναλαμβάνουν οι πειραματιζόμενοι κυβερνώντες. Που μοιάζουν πραγματικά σαν να θέλουν να μάθουν «να κουρεύουν στου κασίδη (φαλακρού) το κεφάλι». Είναι ποτέ δυνατόν; Δεν είναι. Γι αυτό και κάνουν συνεχώς τα ίδια λάθη. Δεν μαθαίνουν – δυστυχώς από τα παθήματά τους.
Γεγονός που αποδεικνύεται περίτρανα από το ότι ενώ το χάσιμο χρόνου, οι παρελκυστικές τακτικές, τα «ζορμπαλίκια», οι παλινδρομήσεις της πρώτης κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ είχε τα απτά επαχθή αποτελέσματα, τις ίδιες ακριβώς τακτικές (!) συνέχιζαν και συνεχίζουν και στις τωρινές διαπραγματεύσεις. Παράδειγμα ο πολυσυζητημένος όσο και άδικος φόρος 23% στην ιδιωτική εκπαίδευση. Πρώτα μας είπαν το ανακριβέστατο ότι σ’ αυτήν απευθύνονται μόνο οι πλούσιοι. Στα φροντιστήρια δηλαδή, στις ξένες γλώσσες κ.λ.π. δεν φοιτούν μαθητές φτωχών οικογενειών!!! Ως φαίνεται ζουν σε άλλο πλανήτη.
Μετά από εύλογες αντιδράσεις άρχισε ο ατελείωτος αγώνας των ισοδύναμων. Τα 300 περίπου εκατομμύρια ευρώ που θα παίρναμε από το ΦΠΑ στην ιδιωτική εκπαίδευση θα το κάνουν σε τρεις συντελεστές (6%, 13%, 23%) και το ποσό που θα λείψει θα το πάρουμε από ποτά, τσιγάρα κ.λ.π. Ύστερα είπαν όχι θα το πάρουμε από το βοδινό κρέας, μετά από κάτι άλλο. Προχθές ο κ. Τσακαλώτος ανακοίνωσε ότι τα 100 εκατ. από φορολόγηση του κρασιού και τα 200 από τα τυχερά παιχνίδια του ΟΠΑΠ.
Κοντολογίς η Κυβέρνηση μας θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί (δανειζόμενοι και παραφράζοντας ελαφρά τον τίτλο εκπομπής της αειμνήστου Μαρίας Ρεζάν) : Μια Κυβέρνηση έτσι χωρίς πρόγραμμα…»
