Σφήνες του Αφεντούλη
Ξέρω από γείτονες
ευέξαπτους και μού ‘φυγε η ψυχή.
Ρώσου πρέσβη ο χαμός
πλήγμα στην εγγύς περιοχή,
εξ ου και φεύγω ψάχνοντας
διέξοδο ειρηνική,
τραγουδούσε ο ευφάνταστος χαμηλοσυνταξιούχος, «Μήτσος», αναγνώστη μου, «Μίτιας» για τη σημερινή αποστολή της στήλης, καθώς πετούσε (σ.σ. στον ύπνο μας, ε(!), καθόσον με τη σύνταξη «υποκατώτατη», λεφτά για ναύλα δεν υπάρχουν, αμ πώς!) να συναντήσει τον πρόεδρο Πούτιν, την επόμενη της άνανδρης δολοφονίας του Ρώσου πρέσβη, Αντρέι Καρλόφ, στην Άγκυρα.
Μάλιστα, έλαχε να ταξιδέψουμε την ώρα της συνάντησης των υπουργών Εξωτερικών Τουρκίας και Ρωσίας, κ.κ. Μεβλούτ Τσαβούσογλου και Σεργκέι Λαβρόφ αντίστοιχα, κατά την οποία εξετάστηκαν οι σκοτεινές πτυχές της μισαλλόδοξης επίθεσης και τώρα που αντελήφθης, αναγνώστη μου, ότι ο εμπειροτέχνης πολιτικός αναλυτής, θείος Αφεντούλης, πιστός στη χτεσινή υπόσχεση, επανέρχεται επί των λαθών του «σουλτάνου», Ταγίπ Ερντογάν, η αφήγηση συνεχίζεται, με τον ρεπόρτερ αναφωνούντα στα χνάρια του Μποστ:
Των γειτόνων τα τερτίπια θα μας κλείσουνε τα σπίτια.
– Αποβραδίς ξεκίνησα να έρθω στο Κρεμλίνο,
μακρύ ταξίδι έκανα κι έναν καφέ τον πίνω,
εις μνήμην αθώου πρέσβη σας αδίκως φονευθέντος,
«πάσα η γη» ν’ αποτελεί «τάφο» θυσιασθέντος.
«Επιφανής ο άνδρας» γαρ, ως Θουκυδίδης λέει,
ολάκερη η υφήλιος στο μνήμα του θα κλαίει,
κλάμα να δεις, Βλαδίμηρε, οδύρεται η Ελλάδα,
τι Γερμανοί τη θεωρούν αποίκων τους κοιλάδα.
Μας έχουν βγάλει την ψυχή οι δανειστές – εταίροι,
τεμπέληδες μας θεωρούν, ήτοι ρεμπέτ ασκέρι,
ακούει τους ο Ερντογάν και παραπήρε φόρα,
απ’ του Αιγαίου τα νησιά θέλει δεκάξι τώρα.
«Πίσω ορέ, στα σύνορα!» φωνάζει ο Καμμένος,
ο Πάνος της Αμύνης μας, μαχόμενος ασμένως,
υπέρ βωμών και εστιών – μέχρι σκοπιά φυλάει
να βλέπουν οι απέναντι, κανείς να μη μιλάει.
Αμάν! Ορθού κανόνα εξαίρεση υπήρξε ο Ζουράρις,
διερωτώμενος απλώς: «Ταγίπ, νησιά αν πάρεις,
δεν έγινε και τίποτα· η γλώσσα είν’ το παν,
αμάν μ’ αυτούς, Βλαδίμηρε, αμάν και ωχ αμάν.
Αμάν πια(!), οι φοβέρες τους, να τρέχω τρομαγμένος,
βοήθεια να αιτηθώ απ’ το ξανθό το γένος,
στηρίξτε μας τους Έλληνες, ώστε να μπει μια τάξη,
να ‘χει καλό παράδεισο ο πρέσβης σας, εντάξει(;),
διαμηνύσαμε αρμοδίως, αναγνώστη μου, και ιδού οικοδεσπότης αποφαινόμενος:
Λάθη επί λαθών πλήρωσε ο εκλιπών.
«Μίτια», του πρεσβευτή ο θάνατος ανάσταση θα φέρει
σ’ όλους εσάς που τρόικες σάς έχουνε στο χέρι,
αν και δεν είστε, φίλε μου, στην πρίζα μόνο εσείς,
όταν εμπάργκο εταίρων σας πληρώνουμε κι εμείς.
Μέχρι καφέ παρηγοριάς αδυνατώ να πάρω,
ας όψονται οι δυτικοί που δεν φοβούνται χάρο
και μας στερούν τ’ αφέψημα, ο πόνος να περάσει,
τσάι, λοιπόν, η μακαριά· πίνε και δώσε βάση:
Λέγω, το παρατράβηξαν ζόρικα της Δύσης τα κορίτσια,
ζητώντας να υποκύψουμε σε νάζια και καπρίτσια.
Αμερική λένε τη μια, Ευρώπη είναι η άλλη,
για την Τουρκία μην σκεφτώ, τι μου ‘ρχεται μια ζάλη.
Όμως χαράζει, «Μίτια» μου, ο Τραμπ αναλαμβάνει,
και με τις ΗΠΑ φιλικές, η Ελλάδα δεν θα χάνει,
από το στόμα του Βλαδίμηρου και στου Θεού το αυτί, αναγνώστη μου.
Ναι, για(!), αλλά πολιτικές προβλέψεις είναι αυτές, οπότε «βάστα μικρό καλάθι», προς αποφυγή τυχόν μελλοντικών απογοητεύσεων. Βάστα μικρό καλάθι!…
-Ω-
