– Δεν το πιστεύω!
– Τι δεν πιστεύεις πάλι;
– Δεν το πιστεύω!
– Τι δεν πιστεύεις πάλι;
– Αποκλείεται! Δεν μπορεί να είναι αλήθεια! Θα μου πεις, ό,τι θέλει γράφει ο καθένας, ό,τι του κατέβει, δε μπορείς να είσαι σίγουρος για τίποτα!
– Τι έγινε πάλι; Κάτι έγινε και είσαι τόσο…
– Σου λέει πενήντα τέσσερα άτομα θα πάνε συνοδεία…
– Τι θα συνοδέψουν; Και πού; Που θα πάνε;
– Τον πρωθυπουργό στην Πάρο!
– Στην Πάρο; Διακοπές θα πάνε; Και τόσα άτομα; Μπα! Αποκλείεται! Μήπως γίνεται κάποιο συνέδριο;
– Θα γίνουν τα εγκαίνια…
– Εγκαίνια ακούω! Καλό αυτό! Εμείς μπορούμε να πάμε;
– Και γιατί να πάμε;
– Ε, όσο να πεις, μια δεξίωση δεν θα ακολουθήσει; Αποκλείεται να μην γίνει! Όσο να ‘ναι θα δοκιμάσουμε κι εμείς κανένα κοψιδάκι, όλο και κάτι γκουμέκια θα υπάρχουν.
– Οι δεξιώσεις δεν είναι για μας, ρε!
– Και δε μου λες; Πενήντα τέσσερα άτομα συνοδεία; Εμένα πάντως πολλοί μου φαίνονται. Δεν το πιστεύω! Αισχρολογίες! Τι να κάνουν τόσα άτομα συνοδεία; Τι να πρωτοκάνει ο καθένας; Και ο ένας να βοηθάει τον άλλον, πάλι περισσεύουν.
– Και τι σου λέει ότι τελευταία στιγμή πέρασε από τη Βουλή και το απεριόριστο όριο δαπανών της συνοδείας…
– Αυτό πότε έγινε;
– Τώρα!
– Με μπερδεύεις! Από τη μια η ψωροκώσταινα δεν σηκώνει… και από την άλλη…
– Για πες μου, τι είναι αυτό το χωρίς όριο οι δαπάνες; Δηλαδή; Μπορεί να πάνε και σε ξενοδοχείο δέκα αστέρων;
– Δεν υπάρχει, ρε, τέτοιος χαρακτηρισμός. Άκου ξενοδοχείο δέκα αστέρων…
– Τρόπος του λέγειν ρε! Τι περιλαμβάνουν αυτές οι δαπάνες;
– Ξέρω γω; Μπορεί…, λέω εγώ τώρα, μπορεί…
– Τι μπορεί ρε; Για ψώνια θα πάνε; Και δε μου λες; Τι εγκαίνια είναι αυτά;
– Θα εγκαινιαστεί το καινούριο αεροδρόμιο της Πάρου!
– Κοίτα να σου πω! Να δούμε πρώτα πόσοι θα πάνε, τι θα ξοδέψουν, τι θα φάνε και μετά να το συζητήσουμε. Έτσι στα ξεκούδουνα, δε λέει…
– Καλά! Άσπρος κώλος, μαύρος κώλος στο ποτάμι θα φανεί!
