Σφήνες του Αφεντούλη
«Οι φίλοι στα δύσκολα φαίνονται» λέει μια παροιμία, αναγνώστες μου, κι όταν η λαϊκή σοφία έχει αποφανθεί, δεν είναι κακό εμείς που ανεβαίνουμε «Γολγοθά» τα τελευταία χρόνια να τσεκάρουμε τη στάση εταίρων και συμμάχων.
Όχι, τίποτε άλλο, δηλαδή. Για να ξέρουμε ποιους συναναστρεφόμαστε και τώρα, που ο εμπειροτέχνης πολιτικός αναλυτής, θείος Αφεντούλης, ξεκαθάρισε τις προθέσεις μας, η αξιολόγηση αρχίζει με το συμπέρασμα:
Οι Γάλλοι είναι φίλοι μας.
Εντάξει, χρεοφειλέτες μου. Τη διαπίστωση καθιστά περιττή το γεγονός πως ο αείμνηστος Σερραίος επέλεξε να επιστρέψει στην Αθήνα με το προεδρικό αεροσκάφος του φίλου Βαλερί – Ζισκάρ Ντ’ Εστέν, για να παλινορθώσει τη Δημοκρατία, υπό τις επευφημίες μεγάλου πλήθους λαού και τους πανηγυρισμούς τού αντιστασιακού, νυν χαμηλοσυνταξιούχου, «Μήτσου», άδοντος σε διασκευή Μποστ:
Τελείως ανένδοτα.
Επταετές «γυψάρισμα» απείθαρχοι να σιάξουν
απέδειξε πως Έλληνες τ’ αδύνατα θα πράξουν,
τυραννικούς δικτάτορες άκλαυτους να τους στείλουν,
τι την πατρίδα λεύτερη να έχουνε οφείλουν.
Κι αν, Ελληνίδα, Έλληνα, θέλεις Δημοκρατία,
να μη μας λογοκρίνουνε αυταρχικά στοιχεία,
τους Γάλλους να εμπιστευτείς που είναι χρόνια φίλοι
και δι’ επαναστάσεως πάτησαν τη Βαστίλη.
Να εκλέξουμε επιτροπή, Σύνταγμα να μας χτίσει,
αιτούμενη βοήθεια απ’ το σοφό Παρίσι,
εθνάρχη το εγχείρημα θα ‘χει επιτυχία,
μόνο εάν συνοδευτεί από ομοψυχία,
αλλά κι οι φιλοφρονήσεις χρειάζονται, αναγνώστες μου.
Διότι, πώς αλλιώς θα καλοπιάσουμε τον προ δεκαπενθημέρου επισκέπτη μας, πρόεδρο Μακρόν, αν, βεβαίως, το επιτρέψει η κυρία «Μήτσαινα».
Που στο άκουσμα τής «σύμπνοιας» βάλθηκε να κάμψει το ηθικό μας, αναφωνούσα: «Ο Γάλλος φίλος είναι εδώ. Η ομοφροσύνη χάθηκε σε καιόμενα βουνά και λαγκάδια, με την αντιπολίτευση να επικρίνει την κυβερνητική ανικανότητα και τους ιθύνοντες να διακωμωδούν τις αβάσιμες εικασίες. Θα τη βρούμε ποτέ, αγωνιστή μου;».
Ναι, για(!), και με κομμένα τα φτερά άντε να επιχειρήσουμε δεύτερη στάση στο Βερολίνο, όπου:
Οι Γερμανοί είναι… Γερμανοί!
Όχι, αναγνώστες μου, την επανάληψη των ισχυρότερων εταίρων και πλουσιότερων, για να μην ξεχνιόμαστε, δανειστών μας, δεν προξένησε κανένας «δαίμων του τυπογραφείου» – στέκεται «οξαποδώς», με την πιστή «Μήτσαινα» να έχει θέσει σε λειτουργία θυμιατό, προς συνετισμό του αντιστασιακού, αν κάνει πως του ξεφεύγουν τίποτα «γαλλικά», βρε θηρία(!);
Δεν νομίζω(!), αλλά τι χαρακτηρισμό να δώσουμε κι εμείς οι δι’ ονειροπολήσεων απεσταλμένοι, που οσάκις βρεθήκαμε Καγκελαρία για να επιδώσουμε το α λα Μποστ ειδοποιητήριο:
Τι με τηράτε να ‘ρχομαι στ’ αλόγατο καβάλα,
τα καύσιμα δεν είπατε να ανεβούν τα μάλα;
Μάλαμα καταντήσατε το λίτρο των καυσίμων
κι είναι μιλιούνια οι άνεργοι, στερούμενοι ενσήμων.
Αγάδες και πασάδες, μπέηδες Γερμανοί,
χαράτσια σαν του δόκτορος, ούτ’ οι Οθωμανοί.
Λασκάρετε τη μέγγενη, τι άλλο δεν σας μένει,
καθότι Ελλάδα, ως γνωστόν, ουδέποτε πεθαίνει.
Αλληλεγγύη κόπτεστε να ‘χουν οι ευρωπαίοι
γι’ αυτό θα μας ταΐζετε να πάρετε τα χρέη,
στην πείνα που ορίσατε να έχει κάθε Λέων,
συσσίτιο θα δίνετε, τού είναι αναγκαίον(!),
ο δόκτωρ Σόιμπλε είχε το μυαλό σε «κόφτες» και πλεονάσματα.
Έτσι, τους Γερμανούς, εχθρούς δεν τους λες, αφού μας δανείζουν, φίλοι δεν είναι, ένεκα που μας έχουν ξελιγώσει, τι είναι, σκεφτείτε το(!), αναγνώστες μου.
Σκεφτείτε το(!), αλλά με το χαρτί να τελειώνει οσονούπω, σωστές απαντήσεις θα βραβεύσουμε σε εύθετο χρόνο, aufwiedersehen!…
-Ω-
