Δυσκολίες με τους οβελίες.

Μεγάλη Πέμπτη, σήμερα, αναγνώστες μου, οπότε ο εμπειροτέχνης πολιτικός αναλυτής, θείος Αφεντούλης, πιστός στις παραδόσεις της στήλης, αφότου άρχισαν τα όργανα των δημοσιονομικών προσαρμογών, υπενθυμίζουμε, προς αποφυγή τυχόν παρεξηγήσεων, κάνει πρώτη είδηση την προμήθεια των αναγκαίων του πασχαλινού τραπεζιού.

Δυσκολίες με τους οβελίες.
 

Μεγάλη Πέμπτη, σήμερα, αναγνώστες μου, οπότε ο εμπειροτέχνης πολιτικός αναλυτής, θείος Αφεντούλης, πιστός στις παραδόσεις της στήλης, αφότου άρχισαν τα όργανα των δημοσιονομικών προσαρμογών, υπενθυμίζουμε, προς αποφυγή τυχόν παρεξηγήσεων, κάνει πρώτη είδηση την προμήθεια των αναγκαίων του πασχαλινού τραπεζιού.

Προς μεγάλη χαρά των πολιτικών μας, δυστυχώς, που σε πείσμα του «κλίματος» των ημερών, ενδεχομένως πρώτης αξιολογήσεως ένεκεν, να τους δούμε να νομοθετούν, από βήματος Κοινοβουλίου, άνευ των επιτιμίων της πένας μας, και στον μικροσυνταξιούχο, «Μήτσος», που άρχισε να ωρύεται: «Πάει χάλασαν τα έθιμα. Τρεις μέρες θα κάθεται το αρνάκι στη σούβλα, το δύσμοιρο;», ένα θα πούμε:
 

Σιγά! Κοιμάται ο Θανάσης…
 

Εντάξει, συνειδητοποιημένοι καταναλωτές μου. Αρχίσαμε τις ετοιμασίες κάπως νωρίς, παραδεχόμαστε, αλλά τι να κάνουμε κι εμείς οι βιαστικοί, όταν αύριο, η Μεγάλη Παρασκευή επιτάσσει νηστεία και προσευχή ολημερίς και Περιφορά του Επιταφίου το βράδυ, ενώ το Μεγάλο Σάββατο, η λειτουργία μετά την Ανάσταση, έως πρωίας της Λαμπρής, απαιτεί γερή σιέστα για να μην πάθουμε τα καλά φίλου Αθανασίου, αγνώστων λοιπών στοιχείων, που θεώρησε βαρύτατη προσβολή προς το πρόσωπο του το «κύματι θαλάσσης» του ιερέως, επειδή πάνω στα χασμουρητά άκουγε: «Κοιμάται ο Θανάσης», «κοιμάται ο Θανάσης, ο υπναράς!», μετά ροχαλητού ή άνευ, δεν παίρνουμε όρκο.

Ναι, για(!), και τώρα που αποδείξαμε ότι πλέον πρόσφορη μέρα για να επισκεφτούμε τα καταστήματα είναι η σημερινή, δίνουμε μικρόφωνο στον «Μήτσο».

Λέμε τώρα, αφού «ουδέν νεώτερον» κι ο άνθρωπος θα πει τα περσινά, καθόσον πάμε απ’ το κακό στο χειρότερον(!), παρά τη σκληρή διαπραγμάτευση του «δεύτερη φορά αριστερά» κουβέρνου με το Κουαρτέτο, αλλά τέλος πάντων.  Ώρα για…
 

Έρευνα αγοράς.
 

– Πες μου, «εμπορευάμενε!», πόσα ο οβελίας,

θα αναστήσω «μετρητοίς» ή κάνεις ευκολίας,

διότι τα Μνημόνια δεν εξαιρούν τ’ αρνί

και ο υποφαινόμενος πανί ‘μαι με πανί!
 

– Καλοφαγά μου, άρχοντα, πάρε «επί πιστώσει»,

πληθώρα, βλέπεις, αγαθών κι η αγορά σε πτώση,

ενώ βουνό λυπητερές η άνοιξη θα φέρει,

να ‘χω λαμβάνειν, το λοιπόν, κι ανοίγω το τεφτέρι.
 

– Δε λέω, ομοιοπαθή, είσαι παιδί τζιμάνι

αλλά κι εμού η σύνταξη μέρα τη μέρα χάνει,

τη μια πληρώνω φως, νερό, την άλλη εφορία,

πηγαίνω έξω να σκεφτώ και δώσε διορία.

Αμάν! Ζητήσαμε τράτο, άνευ αδείας της μανδάμ «Μήτσαινας» που πήρε ανάποδες κι αντί άλλης αποδείξεως ακούστε την να απαγγέλλει:
 

Το δείγμα και το στίγμα.

Αρνί εδώ, κατσίκι εκεί, νιώθω εξαντλημένη,

να ψάχνουμε τις προσφορές, τα ‘παιξα η καημένη.

Πίστεψες στην Ανάπτυξη τού Γιώργου του Σταθάκη

και κατοστάρι τρέχουμε να κλείσουμε αρνάκι;

Φουσκάλιασαν τα πόδια μου, γι’ αυτό σε παρατάω,

κάλλιο να μείνω νηστική, άλλο δεν περπατάω.

«Επί πιστώσει» αγορές, χωρίς ευρώ για δείγμα,

σε βγάζουν αφερέγγυο και θα ‘χουμε το στίγμα.
 

Αμφιβάλλει κανείς; Δεν νομίζω(!), αλλά η φαμελιά του «Μήτσου», μεγάλη, αν υπολογίσετε τα παιδιά, άνεργα από ετών τα περισσότερα υπενθυμίζουμε, μην πιάσουμε στο στόμα το ελπιδοφόρο «πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης», δεν θα γευτεί οβελία και το χειρότερο;

«Τι ζώο είναι το αρνί; Έχει φτερά, έχει φωνή;» έπιασαν να άδουν τα εγγόνια, ανατρέχοντας στον Μποστ.

Ακούει κανείς για να στείλει μεζεδάκι, ελπίζουμε. Ή μήπως όχι;…

-Ω-