Του Γιάννη Κορομήλη
Μια από τις πρωτεύουσες αξίες της Δημοκρατίας είναι η Ελευθερία. Ακόμα κιαν η Δημοκρατία δεν είχε άλλες αξίες – που έχει πολλές- και μόνο το γεγονός ότι αυτή και μόνο, ως πολίτευμα, την ευαγγελίζεται και την προασπίζει θα έφτανε για να διαφοροποιεί τη Δημοκρατία από όλα τα υπόλοιπα πολιτεύματα (τυραννία, βασιλεία, ολιγαρχία), αναδεικνύοντας την ως το καλύτερο συγκριτικά με όλα τα υπόλοιπα. «Ελευθερία ή θάνατος» έγραφε πάνω του το φλάμπουρο της Επανάστασης του 1821. «Καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή παρά…», έγραφε ο Ρήγας Φεραίος. Και φτάνουν μόνο αυτά για να αναδείξουν το πόσο πολύτιμη – και δικαίως – είναι για μας τους Έλληνες – κι όχι μόνο- η Ελευθερία. Κι αφού η Δημοκρατία είναι το μόνο πολίτευμα που προασπίζει όχι μόνο την Ελευθερία αλλά και άλλες αξίες, το δημοκρατικό πολίτευμα θα πρέπει να προστατεύεται και με θυσίες ακόμα τόσο από την Πολιτεία όσο κι από μας τους πολίτες. Φυσικά πιο πολύ απ΄όλους από την εκάστοτε κυβέρνηση. Αφού αυτή, περισσότερο από κάθε πολίτη ή ομάδα πολιτών, έχει τα περισσότερα μέσα, και ισχυρότερές δυνατότητες να περιορίσει ή ακόμα και να καταλύσει τη Δημοκρατία.
Με την Ελευθερία λοιπόν ως κριτήριο ας αξιολογήσουμε την σημερινή κυβέρνηση. Όχι βέβαια με όσο κατά καιρούς – ιδιαίτερα προεκλογικά – λέει. Αλλά με τα έργα της. Και τα έργα της, τα τέσσερα χρόνια διακυβέρνησης της χώρας μας «φωνάζουν τόσο δυνατά, ώστε δεν μπορούμε να ακούσουμε τι λέει». Αλλά και ν΄ ακούγαμε ποιο το όφελος; «Έπεα πτερόεντα», έχουν φτερά τα λόγια και πετούν. Τα έργα μετρούν. Και τα έργα – δυστυχώς για τη χώρα και για μας- δεν περιοποιούν τμήν ούτε στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ του πρώην 7μήνου του 2015 ούτε μέχρι πρότινος ούτε και τώρα που έγινε κυβέρνηση σκέτο ΣΥΡΙΖΑ+κάποια «απολειφάδια» ένθεν κακείθεν. Θα μπορούσαμε να πούμε πώς, μετά από εκείνο το δραματικό ή σωστότερα το τραγικό πρώτο 7μηνο του 2015- οπότε η χώρα μας εξευτελίστηκε διεθνώς – με την άθλια συμπεριφορά του τότε υπουργού Οικονομικών στις απερίγραπτες συνεδριάσεις και διαπραγματεύσεις με τα αρμόδια όργανα στην Ε.Ε την κωλοτούμπα του αντιμνημονιακού ως τότε κ. Τσίπρα και την… υπογραφή του τρίτου και φαρμακερού Μνημονίου- που κόστισε στον ελληνικό λαό πάνω απο100 δις ευρώ!- πάμε συνεχώς από το κακό στο χειρότερο.
Τον τελευταίο καιρό μάλιστα, μετά την αποχώρηση του Π. Καμμένου και τμήματος των ΑΝΕΛ από την κυβέρνηση το κακό παράγινε με τον κ. Καμμένο να εκβιάζει και την κυβέρνηση… να το σκέφτεται, δεν ευτελίζονται μόνο οι θεσμοί ούτε μόνο η χώρα μας αλλά και η ίδια η Δημοκρατία.
Θα πει ίσως κάποιος αναγνώστης: Γνωστά και καλά όλα αυτά, αλλά πάντως δεν μπορούμε να πούμε πως δεν έχουμε ελευθερία; Αν βέβαια με τον όρο ελευθερία εννοούμε το να μιλούμε ελεύθερα ασφαλώς έχουμε ελευθερία να λέμε οι θέλουμε. Στα πλαίσια των νόμων βεβαίως. Ωστόσο η ελευθερία δεν περιορίζεται μόνο σ΄αυτό. Είναι απλά η κατοχυρωμένη κι απ΄το Σύνταγμα ελευθερία λόγου. Η ελευθερία έχει πολλές μορφές: 1. Ατομική ελευθερία δηλ. εξασφάλιση όλων των ατομικών δικαιωμάτων: προσωπική, ασφάλεια, ελευθερία της παιδείας, ελευθερία του τύπου, απαραβίαστο της ιδιοκτησίας, συνδικαλιστική ελευθερία κ.λ.π. 2. Πολιτική ελευθερία. 3. Κοινωνική ελευθερία: Προστασία της οικογένειας, κατοχύρωση της υγειονομικής και ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, το δικαίωμα της εκπαίδευσης, το δικαίωμα στην εργασία, η κατοχύρωση της αξιοκρατίας, της ισονομίας, της ισότητας μεταξύ πολιτών. 4. Οικονομική ελευθερία: Ελεύθερη οικονομική δραστηριότητα, το δικαίωμα ελεύθερης επιλογής επαγγέλματος, η απόλαυση αγαθών της παραγωγικής διαδικασίας. 5. Ψυχολογική ή εσωτερική ελευθερία (αυτό αφορά περισσότερο το άτομο κι λιγότερο την κοινωνία). 6. Πνευματική ελευθερία: Τι δικαίωμα ελεύθερης κι αδέσμευτης σκέψης και έκφρασης. 7. Καλλιτεχνική ελευθερία: Οι διάφορες μορφές τέχνης δεν συμβιβάζονται με λογοκρισία, προπαγάνδα, υποταγή σε καθορισμένους σκοπούς. 8. Εθνική ελευθερία.
Συνεχίζεται
