Στο προηγούμενο άρθρο μας σχολιάσαμε τη χριστιανική θεώρηση για την ειρήνη, με βάση τη διακήρυξη του Ιησού Χριστού: «Μακάριοι οι ειρηνοποιοί, γιατί αυτοί θα ονομαστούν γιοι του Θεού» (Ματθ. 5:9). https://olympiobima.gr/eirinopoioi-i-polemochareis/
Του Γεωργίου Σ.Κανταρτζή
Για να ολοκληρώσουμε το θέμα, θα εξετάσουμε τώρα, σε τι μας επηρεάζει ο μακαρισμός αυτός.
Α. Τη χριστιανική μαρτυρία μας.
Δεν μπορούμε να είμαστε αποτελεσματικοί ακόλουθοι του Χριστού, όταν δημιουργούμε συνεχώς καυγάδες, αντιδικίες και συγκρούσεις με άλλους συνανθρώπους μας.
Β. Τη φυσική και ψυχική υγεία μας.
Οι διαμάχες έχουν επίπτωση και στη φυσική υγεία μας. Πολλά βασικά όργανα του σώματός μας επηρεάζονται (αρτηριακή πίεση, καρδιά, στομάχι κ.ά,). Μας κυριεύει άγχος για ώρες, ίσως και για ημέρες και για μήνες και χάνουμε τη χαρά και τον ύπνο μας όταν βρισκόμαστε σε διαμάχη με κάποιον.
Ο Ιάκωβος στην επιστολή του 4:1-3, μας μιλάει για τρεις πολέμους στους οποίους βρίσκεται ο άνθρωπος.
Ι. Ο πόλεμος με τους άλλους
Αυτός ο πόλεμος ξεσπά όταν δεν ενεργούμε με χριστιανικό τρόπο προς τους άλλους. Κάθε άνθρωπος έχει ξεχωριστή προσωπικότητα. Πολλές φορές η δική μας προσωπικότητα έρχεται σε σύγκρουση με του άλλου. Είναι λάθος να πιστεύουμε ότι η δική μας προσωπικότητα είναι αψεγάδιαστη. Στην πραγματικότητα κανενός η προσωπικότητά δεν είναι τέλεια. Πρέπει να μάθουμε να εκφράζουμε την αγάπη του Θεού στους άλλους, ακόμη κι αν ο άλλος είναι ψυχρός σαν μάρμαρο απέναντι μας. Αυτό γίνεται όταν υποταχθούμε στον Θεό.
ΙΙ. Πόλεμος με τον εαυτό μας
Αυτός ο πόλεμος προκύπτει, επειδή οι ενέργειές μας δεν εναρμονίζονται με τις χριστιανικές πεποιθήσεις μας. Όσοι πολεμούν με άλλους, φανερώνει ότι οι ίδιοι δεν έχουν καλή σχέση με τον εαυτό τους. Δεν έχουν ειρήνη στην ταραγμένη καρδιά τους, επειδή το πρόβλημα βρίσκεται στην καρδιά τους. Για να είσαι ειρηνοποιός χρειάζεται πρώτα να έχεις ειρηνική σχέση με τον εαυτό σου. Κι αυτό γίνεται αν επιτρέψεις τον Θεό να σου δώσει τη δική Του την ειρήνη.
ΙΙΙ. Πόλεμο με τον Θεό
Δεν είμαστε ειρηνοποιοί, όταν προσπαθούμε εμείς να κυβερνήσουμε τον εαυτό μας, αντί να εμπιστευτούμε τον Θεό να πάρει Εκείνος τον έλεγχο της ζωής μας. Εύκολα λέμε, «ο Θεός είναι ο Κυβερνήτης της ζωής μου!» αλλά το τιμόνι το κρατάμε εμείς! Ως ότου το παραχωρήσουμε το τιμόνι στον Θεό, θα είμαστε ταραχοποιοί αντί ειρηνοποιοί.
Συνοπτικά, ειρηνοποιός είναι ο συνειδητός χριστιανός που προσπαθεί, με τη χάρη του Θεού, να συμφιλιώσει τους ανθρώπους πρώτα με τον Θεό κι ύστερα με τους συνανθρώπους του που βρίσκονται σε διαμάχη. Γι’ αυτό και το έργο του ειρηνοποιού είναι θεϊκό, επειδή ο Θεός είναι η πηγή της ειρήνης και ο Χριστός είναι ο κατεξοχήν ειρηνοποιός.
Είναι «ο ΄Αρχοντας Ειρήνης» (Ησαΐας 9:6) κι Αυτός μας «δίνει τη δική Του ειρήνη και όχι αυτήν του κόσμου» (Ιωάν. 14:27).
Και κλείνουμε με την προτροπή του Αποστόλου Παύλου: «…Να ζείτε ειρηνικά μεταξύ σας» (Α΄ Θεσσαλονικείς 5:13).
