– Αδάμαστε μικροσυνταξιούχε, «Μήτσε», πόθεν τα σύγκρυα κι έκοψες το τραπεζομάντιλο στην πλάτη, εν είδει εσάρπας;
– Αδάμαστε μικροσυνταξιούχε, «Μήτσε», πόθεν τα σύγκρυα κι έκοψες το τραπεζομάντιλο στην πλάτη, εν είδει εσάρπας;
– Όχι και προικιό το αγιασμένο έμβλημα της Ρωμιοσύνης, εμπειροτέχνη πολιτικέ αναλυτή, θείε Αφεντούλη. Αλλά, βέβαια. Πότε ο τύπος στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων για να το πράξει, τώρα, που πλήττονται τα ιερά και όσια της φυλής;
– Ανακάλεσε, εδώ και τώρα, βλάσφημε, πριν γίνουμε «μπίλιες», βαρύτατη η προσβολή προς τη στήλη, γαρ, τη μόνη αμερόληπτη, πέραν πασών επιρροών, για να μην ξεχνιόμαστε. «Φθόνου ή καταισχύνης ή μίσους ή διαβολών δεν μας αγγίζει ψόγος· ίσιος ο λόγος», οι παραφράσεις του Αλεξανδρινού μας έλειπαν, τέτοιες δύσκολες ώρες, τις συκοφαντίες μέσα!
– Παρερμήνευση, αναλυτή μου, μεγάλη παρεξήγηση, καθόσον δεν υπήρξε η παραμικρή πρόθεση να θίξουμε τις «σφήνες», καθότι επικίνδυνες για τα ματάκια μας, προ παντός άλλου, ως γνωστόν, χτύπα ξύλο!
– Δεν αφήνεις τις προθέσεις να πιάσεις τις θέσεις, αποκαθιστώντας τη φήμη μας, άνευ περιττών σχολίων;
– Εντάξει, αναλυτή μου, αλλά μήπως εσείς εξυβρίσατε εμάς, ζητώντας και τα ρέστα στο καπάκι; Άκου, προικιό, κοτζάμ λάβαρο!
– Τέλος πάντων. Ειρήνη ημίν, αδικημένε μου, παρότι το μόνο κοινό των μελών της συζυγίας «εσάρπα – λάβαρο» είναι η ορρωδούσα κίτρινη χροιά, που είπε κι ένας Παναγιωτακόπουλος, για τους νεόκοπους αντιγραφείς του Ανδρέα, συγκρίνοντας τη «μπανάνα» με το «τρόλεϊ». Το θυμάσαι;
– Αν εννοήσατε «τρόλεϊ» τα τέσσερα μαύρα «βήτα» επί του ενδόξου υφάσματος, πλανάσθε πλάνην οικτράν, ίνα μη τι χείρον «εκτοξεύσω».
– «Βήτα» είναι αυτά ή τετραγωνισμένα οχτάρια; Έναν οφθαλμίατρο, έναν οφθαλμίατρο!
– Αιδώς, ανελλήνιστοι, που θα μου τετραγωνίσετε τα σύμβολα των Παλαιολόγων. Αιδώς, μη γίνει χαμός!
– Αμ πες το, ότι πήγες την επανάσταση μακριά, με το συμπάθιο κιόλας. Όμως, με πεπαλαιωμένα «βήτα» θα ισοφαρίσουμε τη νωπή ήττα από το Κουαρτέτο που μας αναστέναξε στις λυπητερές; Δεν ελπίζω!
– Αν σας πέφτει λίγος ένας «Βασιλεύς Βασιλέων Βασιλεύων Βασιλευομένων», δείξτε μου τον καλύτερο – ορθό λόγο, εσείς, Παλαιολόγο εγώ, αμ πώς!
– Αδάμαστε, μήπως οραματίζεσαι κανένα βασιλικό κόμμα και μας τάραξες στον πρόλογο; Όχι, να ‘χουμε και τον νου μας, δηλαδή.
– Σιγά μην εμπλέξω τον τιμημένο θυρεό σε πολιτικές έριδες. Είμαι ανώτερος άνθρωπος!
– Τότε, προς τι ο σημαιοστολισμός, βρε θηρίο;
– Υπερασπίζομαι τους τίτλους ευγένειας από τις επιθέσεις του υπουργού Παιδείας, Νίκου Φίλη. Θα με ακολουθήσετε;
– Έως ορίων συνταγματικής ανοχής; Φοβούμαι!
– Μάλλον έως εξαντλήσεως της αναπνευστικής αντοχής, άδοντες παραδοσιακά άσματα, στο πιο πολιτικό, οπότε πάμε όλοι μαζί:
Βασιλικός θα γίνω.
Μωρέ βασιλικός θα γίνω στο παραθύρι σου,
στο παραθύρι σου.
Κι ακοίμητος θα μείνω για το χατίρι σου,
για το χατίρι σου.
Έβγα στο παραθύρι να δεις τι γίνεται,
να δεις τι γίνεται.
Το λάβαρο στην πλάτη για σένα φόρεσα,
για σένα φόρεσα.
Έβγα στο παραθύρι να δω το μπόι σου,
να δω το μπόι σου.
Και κάνε πως προσβάλλεις τις παραδόσεις μας,
τις παραδόσεις μας,
απ’ τα αδάμαστα τα «βήτα», να μου υποστείς την ήττα.
Παλαιολόγοι κάνουν βόλτα σ’ εκσυγχρονιστών την πόρτα,
προσγειώσου Νίκο Φίλη να ‘χεις φίλη και τη στήλη,
τέλος επιτιμίων, τον φόβο μας να ‘χουν οι άκρατοι (μετα)νεωτεριστές. Ή μήπως όχι;…
-Ω-
