Του Μακρυγιάννη
Το πρώτο ταξίδι εκτός χώρας που πραγματοποίησε ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ είχε ως προορισμό τη Σαουδική Αραβία. Δεν συνιστά έκπληξη το συμβάν. Η αραβική αυτή χώρα είναι ένα από τα πλέον πειθήνια υποχείρια των θεωρουμένων πλανηταρχών, οι οποίοι υπηρετούν με άκρα συνέπεια τα σχέδια του διεθνούς σιωνισμού και της νέας τάξης πραγμάτων. Η Σαουδική Αραβία έχει πρωτοστατήσει στην οργάνωση και τον εξοπλισμό του στρατού των δολοφόνων του χαλιφάτου, γνωστού ως ISIS. Είχε μάλιστα γραφεί ότι ακόμη και θανατοποινίτες είχε ελευθερώσει προκειμένου να στελεχώσει τις τάξεις του στρατού που ρήμαξε Συρία και Ιράκ! Εκείνη, για την οποία ελάχιστα γνωρίζουμε, είναι η συμβολή της στη σύρραξη στην Υεμένη μεταξύ σουνιτών και σιιτών.
Ο σκοπός του ταξιδίου του Τραμπ ήταν εμφανής. Ήδη σε μία από τις πρώτες δηλώσεις του είχε δείξει το Ιράν ως τον δαίμονα του κακού. Δεδομένης της στήριξης της χώρας αυτής προς το καθεστώς Άσαντ και προς τους σιίτες της Υεμένης, οι ΗΠΑ αναζητούν τρόπους να πλήξουν επί τέλους έναν επικίνδυνο για τους σιωνιστές εχθρό, τον οποίο κατ’ επανάληψη είχαν απειλήσει στο πρόσφατο παρελθόν να συντρίψουν, δεν τόλμησαν όμως να πλήξουν αναλογιζόμενοι τις συνέπειες ενός νέου πολέμου. Βέβαια είχαν δώσει υποσχέσεις ότι θα συνέτριβαν σε σύντομο χρονικό διάστημα και τον στρατό των δολοφόνων, κάτι που, χωρίς να είναι κάποιος στρατηγικός αναλυτής, θεωρεί ότι είναι ευκόλως πραγματοποιήσιμο για την υπερδύναμη. Συμπέρασμα: Οι ΗΠΑ και οι σιωνιστές δεν επιθυμούν τη συντριβή των αιμοσταγών δολοφόνων. Άλλωστε εξακολουθούν να επωφελούνται από το ληστεμένο πετρέλαιο, το οποίο ρέει προς τις αγορές μέσω Τουρκίας.
Στο Ριάντ υπογράφηκαν σειρά συμφωνιών ύψους άνω των 380 δισεκατομμυρίων δολαρίων μεταξύ των δύο χωρών. Μεταξύ αυτών και συμβόλαιο πώλησης όπλων ύψους 110 δις. δολαρίων. Πού άραγε θα διατεθούν αυτά; Ο υπουργός εξωτερικών των ΗΠΑ δήλωσε ότι οι αμυντικές συμφωνίες που υπογράφηκαν στόχο έχουν την αντιμετώπιση της κακής ιρανικής επιρροής. Συνεπώς θα διατεθούν φανερά στην Υεμένη, ώστε να καταπνιγεί το κίνημα των σιιτών και μυστικά στις δυνάμεις, που εναντιώνονται στις μη φιλικές προς τις ΗΠΑ χώρες. Κυριότερες μεταξύ αυτών είναι τμήμα των Κούρδων και η ISIS. Και τους πρώτους μπορεί να ενισχύσει εξοπλιστικά ο οποιοσδήποτε χωρίς να δεχθεί επικρίσεις. Τι συμβαίνει όμως με τον εξοπλισμό του στρατού των δολοφόνων;
Δεύτερος σταθμός του ταξιδίου του Τραμπ υπήρξε το σιωνιστικό Ισραήλ. Ούτε και αυτό συνιστά έκπληξη. Το αφεντικό του πλανήτη δεν αρκείται να διαδραματίζει τον ρόλο του εκ του παρασκηνίου και μόνο. Διευκρινίζω, όπως συνηθίζω, ότι η οργάνωση του σιωνισμού δεν ταυτίζεται με τον πολύπαθο εβραϊκό λαό, ο οποίος ζει την καθημερινή αγωνία εκ της διαρκούς απειλής του ισλαμικού κόσμου, που τον περιβάλλει. Τα «παπαγαλάκια» της δημοσιογραφίας που ταυτίζουν, όχι βέβαια εν αγνοία τους, τους όρους αντισημιτισμός και αντισιωνισμός γνωρίζουν πολύ καλά το θέλημα των αφεντικών τους! Ο Τραμπ κάλεσε τις χώρες της περιοχής να συμβάλλουν από κοινού στην εδραίωση της ειρήνης και ο πρωθυπουργός του Ισραήλ χαρακτήρισε ορόσημο για την ειρήνη την επίσκεψη του προέδρου των ΗΠΑ. Και όλο αυτό το θέατρο έμεινε ασχολίαστο από την πλήρως υποταγμένη δημοσιογραφία.
Χωρίς να τον ονομάζουν βέβαια οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους δείχνουν και έναν άλλο εχθρό, που δεν υποτάσσεται στην κυριαρχία τους. Είναι η Ρωσία, που στηρίζει τον κακό Άσαντ και διατηρεί καλές σχέσεις με το Ιράν. Το εκπληκτικό είναι ότι έναντι αυτών των άκρως επικινδύνων για την ειρήνη κινήσεων, η Ευρωπαϊκή Ένωση τηρεί σιγήν ιχθύος, όταν δεν συντάσσεται πλήρως με την πολιτική των ΗΠΑ, όπως συνέβη κατά το πρόσφατο παρελθόν στα θέματα της Ουκρανίας και της Συρίας. Και όμως δέχεται διαρκώς τρομοκρατικά κτυπήματα από σουνίτες τζιχαντιστές, την ευθύνη των οποίων αναλαμβάνει ο ISIS. Και αναγκάζονται να ομολογήσουν οι υπηρεσίες ασφάλειας των χωρών ότι κάποιοι από τους τρομοκράτες αυτοκτονίας ήσαν γνωστοί, ως κάτοικοι των χωρών που δέχθηκαν τα τρομοκρατικά κτυπήματα, όπως γνωστό ήταν και το ότι μετέβησαν στη Μέση Ανατολή να ενισχύσουν τον στρατό των δολοφόνων! Παρ’ όλα αυτά δεν εννοούν να βάλουν λίγο μυαλό και να πάψουν την παγερή στάση τους έναντι της Ρωσίας. Αυτή η υποδούλωση των Ευρωπαίων πολιτικών στη νέα τάξη πραγμάτων οδήγησε τον Τραμπ σε επίδειξη αντιπάθειας και προς την Γερμανία, η οποία οικονομικά ελέγχει πλήρως την ΕΕ. Πού άραγε να στοχεύει αυτή η κίνηση; Μήπως στην έξαρση της αντιπαράθεσης ΗΠΑ – ΕΕ; Και ποιες θα είναι οι συνέπειες;
Στην Τουρκία ο Ερντογάν εξήλθε νικητής, όχι όμως και θριαμβευτής, παρά την αναμφισβήτητη νοθεία, στο δημοψήφισμα που ετοίμασε πυρετωδώς και κατά τη διάρκεια του οποίου δεν δίστασε να προκαλέσει ισχυρές ευρωπαϊκές χώρες, ιδίως τη Γερμανία. Οι περιοχές στις οποίες υπερίσχυσαν το ΝΑΙ και το ΟΧΙ δείχνουν κατά τρόπο σαφή την τριχοτόμηση της Τουρκίας στην ισλαμική περιοχή (κεντρική), στην κουρδική (νοτιοανατολική), και στην αντισουνιτική, προτιμώ, και όχι κεμαλική (Ανατολική Θράκη, δυτικά και νοτιοδυτικά παράλια). Μάλιστα μετά το προδομένο και γι’ αυτό αποτυχημένο περσινό πραξικόπημα καλό είναι να απομονωθούν οι εγχώριοι σπορείς πανικού με το ιδεολόγημα της Τουρκίας ως ισχυρής περιφερειακής δύναμης.
Οι προτροπές του Τραμπ προς τις χώρες της περιοχής να συνεργαστούν κατά της τρομοκρατίας είχε ως άμεση συνέπεια την καταγγελία του Κατάρ από έξι μουσουλμανικές χώρες με την κατηγορία ότι υποθάλπει την τρομοκρατία. Και αυτό μεν ήταν γνωστό στους πάντες από καιρό. Για γέλια είναι ότι μεταξύ των κατηγόρων περιλαμβάνονται τόσο η Σαουδική Αραβία όσο και τα Εμιράτα του κόλπου, που εμφανίζονται ως αθώες περιστερές! Το εντυπωσιακό είναι ότι έσπευσαν να στηρίξουν το Κατάρ στην απομόνωσή του η σουνιτική Τουρκία, όσο και το σιιτικό Ιράν. Η πρώτη, που φαινόταν στο παρελθόν να διαδραματίζει ρόλο αιχμής του σουνιτικού δόρατος κατά των σιιτών, με την κίνησή της αυτή φαίνεται να απομονώνεται ακόμη περισσότερο από τις ΗΠΑ, με τις ευλογίες των οποίων και του σιωνισμού, οι έξι χώρες προέβησαν στην καταγγελία της χώρας-τρομοκράτη. Το εντυπωσιακό είναι ότι το Κατάρ, παρά τη στήριξη της σουνιτικής τρομοκρατίας, διατηρεί σχέσεις με την πηγή του κακού, σύμφωνα με την πολιτική της Δύσης, δηλαδή με το Ιράν. Οι εξελίξεις έφεραν πιο κοντά τους μισητούς εχθρούς Τουρκία και Ιράν. Δεν είναι αφελείς οι ιθύνοντες στις χώρες, ώστε να πιστεύουν ότι όλα γίνονται για την εμπέδωση της ειρήνης στην περιοχή. Το ενδεχόμενο δημιουργίας ανεξαρτήτου κουρδικού κράτους ορθώνεται ως φοβερή απειλή για τις δύο χώρες. Και η πραγμάτωση αυτού είναι πιο κοντά από κάθε άλλη χρονική περίοδο κατά το παρελθόν. Πώς θα καταφέρει το Κατάρ να συνεχίσει τη στήριξη των δολοφόνων στην απομόνωσή του, είναι άλλο ζήτημα. Μεγάλο πάντως καμάρι δείξαμε, με το να μας προτείνει η Αίγυπτος να την εκπροσωπούμε διπλωματικά στο Κατάρ! Ακολούθησε ευφορία (στην αφέλειά μας;) με την τριμερή συμφωνία Ισραήλ, Κύπρου και Ελλάδας! Όλα φαίνονται να εξελίσσονται καλά. Εν αναμονή λοιπόν. Ίσως κάποτε εννοήσουν μόνοι τους οι λαοί το τί «μαγειρεύουν» σε βάρος τους οι ισχυροί του κόσμου. Από τους ηγέτες και τα ΜΜΕ ας μη περιμένουν να πληροφορηθούν. Κάθε άλλο παρά στην υπηρεσία των λαών είναι ταγμένοι.
«ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ»
