ΠΟΙΟΣ ΟΝΕΙΡΕΥΕΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΙΕΡΙΑ ΜΕΡΟΣ Β΄
ΠΟΙΟΣ ΟΝΕΙΡΕΥΕΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΙΕΡΙΑ ΜΕΡΟΣ Β΄
Πριν από δύο χρόνια ήρθε στα γραφεία της εφημερίδας μας ο γνωστός γερμανός και πλέον ελληνοποιημένος επιχειρηματίας ROLLMAN που δραστηριοποιήθηκε στην Κατερίνη τη χρυσή εποχή των βιοτεχνιών. Άνθρωπος ανοιχτόμυαλος συζητούσε την εποχή εκείνη, δεκαετία του 1980, με τον εκδότη μας Γιάννη Κορομήλη για την πορεία της ελληνικής οικονομίας και τις παθογένειές της που έπρεπε από τότε να θεραπευτούν. Στην πρόσφατη επίσκεψή του εξέφρασε την επιθυμία του να επιστρέψει στην Κατερίνη, από γειτονική χώρα όπου μετέφερε τη βιοτεχνία του εδώ και 20 χρόνια. Έτσι απλά χωρίς να επεκταθεί στο πως και το πότε.
Οι εποχές άλλαξαν και σήμερα ο κόσμος βρίσκεται σε αναβρασμό. Η πρόσφατη υγειονομική κρίση δημιούργησε νέα δεδομένα. Η Κίνα και γενικά οι αναπτυσσόμενες χώρες δεν θεωρούνται τόσο ασφαλείς. Στο πλαίσιο αυτό με «άλλο μάτι» ενδέχεται ν’ αρχίσουν να βλέπουν τις ελληνικές επιχειρήσεις ένδυσης οι μεγάλες αλυσίδες ρούχων του εξωτερικού, που είχαν μετακινήσει μέρος της παραγωγής τους σε χώρες της Ασίας. Η αναταραχή που προκλήθηκε σε χώρες όπως η Κίνα και το Μπαγκλαντές, λόγω της πανδημίας, πιθανώς να οδηγήσει αυτές τις μεγάλες επιχειρήσεις στο να αναζητήσουν πιο κοντινές αγορές για το ράψιμο ενδυμάτων private label (ιδιωτικής ετικέτας).
Την εκτίμηση αυτή διατύπωσε, μιλώντας στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, ο γενικός διευθυντής του Συνδέσμου Επιχειρήσεων Πλεκτικής και Ετοίμου Ενδύματος Ελλάδος (ΣΕΠΕΕ), Θεόφιλος Ασλανίδης, αναφερόμενος σε μια πιθανή θετική πτυχή των αλλαγών που προκαλεί η Covid-19 στην αγορά.
«Κάθε κρίση φέρνει ευκαιρίες. Αυτό που σήμερα είναι ορατό πως μπορεί να συμβεί, είναι ότι μετά τις χρηματοοικονομικές ζημίες που υπέστησαν οι επιχειρήσεις αυτές, λόγω του “στραπάτσου” σε Κίνα, Μπαγκλαντές και άλλες ασιατικές αγορές, σκέφτονται τώρα πως προέχει να βρουν και νέους παραγωγούς. Να μεταφέρουν δηλαδή μέρος της παραγωγής τους σε χώρες πιο κοντινές γεωγραφικά, από όπου η προμήθεια των προϊόντων μπορεί να γίνεται πολύ ταχύτερα, ώστε να μην είναι το ίδιο εκτεθειμένες σε μελλοντικές κρίσεις» σημειώνει, με αφορμή την ανακοίνωση στοιχείων, που δείχνουν αισθητή πτώση τόσο των εξαγωγών, όσο και των εισαγωγών στη χώρα κατά τους πρώτους τέσσερις μήνες του 2020.
Από τις βιοτεχνικές επιχειρήσεις της εποχής εκείνης μόνο σπαράγματα έχουν απομείνει. Το έμπειρο εργατικό δυναμικό που είχε δημιουργηθεί στην παραγωγή ρούχων, απορροφήθηκε είτε από εταιρείες άλλης δραστηριότητας, είτε έφυγε στο εξωτερικό, είτε συνταξιοδοτήθηκε. Και επιχειρηματίες με το μεράκι του Ρόλλμαν, του Χατζηχριστοδούλου, του Κεχαγιά, του Καραβασίλη, του Καλιαγκούση και όλων των άλλων, ίσως να μην υπάρχουν στο τομέα της ένδυσης. Αλλά υπάρχει μια μαγιά. Υπάρχει μια αύρα. Πάνω σ’ αυτήν μπορούμε να στηριχτούμε και να αδράξουμε την ευκαιρία ανάκαμψης του κλάδου. Όλοι μαζί οι φορείς του τόπου, δεν θα βαρεθούμε να επιμένουμε πάνω σ’ αυτό, τη συλλογική προσπάθεια, που δεν θα την καρπωθεί κάποιος προς ίδιον όφελος. Που δεν θα έχει την υπογραφή «δια των ενεργειών μου», και να θέσουμε τις βάσεις για ένα «καμπ καπ» του κλάδου στην Πιερία. Να δημιουργηθούν ειδικά φορολογικά κίνητρα για τους βιοτέχνες, και επιδοτήσεις ανάλογες της δεκαετίας του 90. Να ρυθμιστούν οι εργασιακές σχέσεις, και ο συνδικαλισμός να βάλει νερό στο κρασί του, δεν μπορεί να τα θέλουμε όλα δικά μας και να χάνουμε τα πάντα. Το λεφτόδενδρο στέρεψε. Είναι ένας κλάδος που άνθισε κάποτε στον τόπο μας, όχι τυχαία ευελπιστούμε. Γιατί η Ευρώπη είναι η γειτονιά μας. Μέχρι πέντε μήνες χρειάζεται για να φτάσει στη Γερμανία ένα κοντέινερ με παραγγελίες από την Κίνα, ως έξι εβδομάδες από την Ελλάδα.
Όπως λέει, ένας Γερμανός έμπορος θέλει να έχει την εαρινή κολεξιόν στη βιτρίνα ήδη από τον Φεβρουάριο. Για να είναι αυτό εφικτό και λαμβανομένου υπόψη ότι η παραγγελία πιθανότατα θα φύγει από την Κίνα μέσα σε κοντέινερ δια θαλάσσης και όχι αεροπορικά, ώστε να μείνει η τιμή της χαμηλή, ο έμπορος χρειάζεται να παραγγείλει τον Σεπτέμβριο. Εν ολίγοις χρειάζονται τέσσερις-πέντε μήνες από τη στιγμή που θα παραγγείλει τα ρούχα στην Κίνα μέχρι να τα παραλάβει στη Γερμανία. Αν παραγγείλει από ελληνικές εταιρείες, θα χρειαστούν κατά μέσο όρο τρεις-έξι εβδομάδες. Δεδομένου ότι στη διάρκεια τεσσάρων-πέντε μηνών, μπορούν να συμβούν στον πλανήτη σημαντικές αλλαγές, ο μικρός χρόνος παράδοσης θεωρείται πλέον σημαντικό πλεονέκτημα. Σίγουρα υπάρχουν και άλλα πλεονεκτήματα. Ας τα αναπτύξουμε, ας τα εξειδικεύσουμε. Ας δημιουργήσουμε τις συνθήκες ανάπτυξης τους. Είναι μια προοπτική τέλος πάντων που αξίζει να εξεταστεί. Φέρτε πίσω τους Ρόλμαν για να δημιουργήσουν στην Κατερίνη.
Γιατί όπως λέει ο Όσσο, η δημιουργικότητα είναι ο Θεός, και αν νιώθετε κάποια παρόρμηση για δημιουργία, να ξέρετε είναι παρόρμηση για να συναντηθείτε με τον Θεό.
Ο.Β.