Οι λιγοστές πληροφορίες που έχουμε στη διάθεσή μας συνδέονται με την ύπαρξη του σωματείου «Φιλόπτωχος και Φιλόμουσος Αδελφότητα Πιερία», το οποίο συστήνεται το 1903.
Από τις αρχαιρεσίες του 1909 μαθαίνουμε ότι πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου αναδεικνύεται ο δικηγόρος Δημήτριος Τσαλόπουλος.
Ένα μόλις χρόνο νωρίτερα, το 1908, ο Τσαλόπουλος και η οικογένειά του έχουν την εξαιρετική τύχη να διαμένουν στην πιο επιβλητική κατοικία της μικρής, οθωμανικής ακόμη, πόλης. Αυτή η οικία, η οποία διασώζεται μέχρι σήμερα χάρη στην ιδιαίτερη αρχιτεκτονική της αξία, φιλοξενεί τις πολιτιστικές δράσεις της σύγχρονης πλέον πόλης.
Λίγα χρόνια αργότερα, συγκεκριμένα το 1914, στην ελληνική πλέον Κατερίνη, συγκροτείται η τριακονταμελής φιλαρμονική της αδελφότητας «Πιερία» και τον Αύγουστο του 1915 κάνει την πρώτη της δημόσια εμφάνιση στο πάρκο της πόλης. Μάλιστα για τις πρόβες της φιλαρμονικής παραχωρείται ένα οίκημα δίπλα ακριβώς στο ναό της Θείας Ανάληψης.
Το παράξενο για τα «ήθη» του δομημένου περιβάλλοντος της πόλης μας είναι ότι το οίκημα της φιλαρμονικής υπάρχει μέχρι σήμερα. Είναι το μετασκευασμένο κτίριο που χρησιμοποιείται ως γραφείο του ναού και αίθουσα μνημόσυνων. (Βλ. Παναγιώτης Τζουμέρκας, Ο Επίσκοπος Κίτρους Παρθένιος Βαρδάκας 1904-1953. Ο Βίος και η δράση του, Ιωάννινα 2008)
Είκοσι χρόνια αργότερα, στη 1 Δεκεμβρίου 1935 μαθαίνουμε ότι η μπάντα της αδελφότητας «Πιερία» που αποτελείται από 27 μέλη επισκέπτεται το Δήμαρχο Αιμίλιο Ξανθόπουλο και το Δημοτικό Συμβούλιο στο κτίριο του δημοτικού μεγάρου.
Το δημαρχείο της πόλης στεγάζεται τότε στο πρώην μητροπολιτικό μέγαρο που μετά το θάνατο του Παρθένιου Βαρδάκα ανήκει πλέον στην Ριζάρειο Εκκλησιαστική Σχολή.
«Τον Δήμαρχον και το Δημ. Συμβούλιον προσεφώνησεν ο πρόεδρος της αδελφότητας κ. Βασ. Ταβαντζής εκφράσας τας ευχαριστίας του δια την θερμήν υποστήριξην και ενίσχυσιν του κοινωφελούς έργου της αδελφότητος υπό του Δήμου Κατερίνης, τον οποίον το Δ.Σ ανακηρύσσει μέγαν ευεργέτην, τον δε δήμαρχον επίτιμον πρόεδρον αυτού. […] Ακολούθως η μπάντα επαιάνησε το βασιλικόν εμβατήριον, ένα μαρς και τον ΕθνικόνΎμνον, μεθ’ ο προπορευομένης της μουσικής άπαντες κατηυθύνθησαν εις το Πάρκον όπου επαίχθησαν προ του συγκεντρωμένου πλήθους τα ανώτερα μουσικά τεμάχια […]». (Σάββας Κανταρτζής, Νίκη χωρίς Ρομφαία, Κατερίνη 1979 τ. ΣΤ’).
Σήμερα, 110 χρόνια από την ίδρυση της φιλαρμονικής και 90 χρόνια από την «μουσικήν επίδειξιν» προς τιμήν του δημάρχου και του δημοτικού συμβουλίου, βρισκόμαστε (το καφέ/μπάρ Freud) 100 μέτρα από το χώρο που κάποτε έστεκε το επιβλητικό κτίριο της «Ριζαρείου».
Η φιλαρμονική της πόλης προσπαθεί να ανασυγκροτηθεί σε αξιοπρεπές μουσικό σύνολο, το κτίριο της «Ριζαρείου» έχει από χρόνια κατεδαφισθεί, αφήνοντας πίσω του πολλά ερωτηματικά, το πάρκο εξακολουθεί να είναι στολίδι και σημείο αναφοράς, ενώ η πρώην οικία Τσαλόπουλου αποτελεί αρχιτεκτονική κληρονομιά και δημόσιο κτίριο της πόλης σε αναζήτηση ταυτότητας.
Το 2023, 120 χρόνια από την ίδρυση του αδελφάτου «Πιερία», μια νέα κίνηση πολιτών με την επωνυμία «Φίλοι Μουσείου Πόλης Κατερίνης ΑΜΚΕ» συστήνεται για να διεκδικήσει τον πολιτιστικό χώρο που λείπει από την Κατερίνη του 21ου αιώνα, δηλαδή ένα μουσείο αφιερωμένο στην ιστορία των ανθρώπων της.
Στην προσπάθεια αυτή πρωταγωνιστικό ρόλο παίζουν οι εκπρόσωποι της σύγχρονης μουσικής ιστορίας της πόλης. Μια ομάδα ανθρώπων που από την δεκαετία του ’60 μέχρι σήμερα γεμίζουν τους μουσικούς χώρους της πόλης με τα ηχοχρώματα, με τα τραγούδια τους, με την προσωπικότητά τους.
Η σύγχρονη μουσική με την ποπ, τη ροκ, την τζαζ, αλλά κυρίως με τη λαϊκή και έντεχνη μορφή της κυριαρχεί από τότε στα πάρτι, στα στέκια, στα «κέντρα», στα πανηγύρια, στις μουσικές σκηνές και στους συναυλιακούς χώρους.
Οι πιο παλιοί θυμούνται συνήθως το περίφημο «Μουλέν Ρούζ» στο πάρκο και τον «Πράσινο Κήπο» του Κουρατίδη στην έξοδο της πόλης προς Ελασσόνα.
Οι λιγότερο παλιοί θα θυμούνται ίσως τις «Αναμνήσεις» στο σημερινό ξενοδοχείο «Πάρκ», τη «Φαντασία» στο γήπεδο του Πιερικού, το «Βυθό», το «Κρόνιο», το «Σκορπιό» του Σφήκα, τη «Νεράιδα» του Σπανού, το «Ρομέο» του Σαρηγιαννίδη, την «Εκάβη», την «Μπαρμπαρέλα», ενώ οι ακόμη νεότεροι το «Αναψυχώ» του Συμεωνίδη, το «Πεντάγραμμο» του Βασιλειάδη, την «Ίριδα» του Καραθάνου, το «Αερικό» στο Κεραμίδι και άλλα πολλά.
Ποιος δεν έχει ακούσει ή δεν έχει αναμνήσεις από τον Γύμπαση, τον Τακάκη, τον Ζαζόπουλο, τον Βατουσιάδη με την κιθάρα του, τα «Αστέρια», τους «Πιέριανς», τον Παπαδόπουλο, τον Καλέση, τον Σφήκα, τον Καραθάνο, τον Βασιλειάδη, τον Πουλέλη και τόσους άλλους, μέχρι τους νεώτερους τον Πίτλιακα, τον Δαμαλή, τον Καλλιφατίδη, τη Φωτοπούλου και πολλούς άλλους αξιόλογους μουσικούς και τραγουδιστές/τριες.
Η ιστορία τους είναι η ιστορία της πόλης μας. Το μόνο που μένει είναι να φροντίσουμε να μη χαθούν αυτές οι ιστορίες για να μη χαθεί ένα σημαντικό κομμάτι της συλλογικής μας μνήμης.
Στο πλαίσιο αυτό και όπως θα έγραφε και ο αείμνηστος Σ. Κανταρτζής: «Εξαιρετικήν επιτυχίαν είχε η γεννομένη την παρελθούσαν» Δευτέραν 11 Μαρτίου 2024 μουσική βραδιά που διοργάνωσαν οι «Φίλοι Μουσείου Πόλης Κατερίνης» με την αφιλοκερδή συμμετοχή αγαπημένων καλλιτεχνών της πόλης στο καφέ/μπάρ «Freud» στον πεζόδρομο.
Παρά το γεγονός ότι η εκδήλωση έγινε μια μέρα που δεν θεωρείται κατάλληλη για τέτοιου είδους εγχειρήματα κατάφερε να προκαλέσει μεγάλο ενδιαφέρον και έτσι να γεμίσει ασφυκτικά ο χώρος, θυμίζοντας άλλες εποχές και άλλα ήθη.
Το μυστικό της επιτυχίας βέβαια δεν είναι μυστικό, αφού ο καθένας μπορεί να φανταστεί ότι όλα οφείλονται στην παρουσία ενός εξαιρετικού μίγματος παλαιότερων και νεότερων μουσικών και τραγουδιστών/τραγουδιστριών της πόλης.
Οι «Φίλοι» τους ευχαριστούμε από καρδιάς για τη συμμετοχή τους και τη στήριξη που προσφέρουν στην προσπάθεια που κάνουμε για την ίδρυση μουσείου στην πόλη μας.
Για την ιστορία να αναφέρουμε ότι οι συντελεστές της βραδιάς ήταν οι μουσικοί: Αντώνης Πίτλιακας- μπουζούκι, Βασίλης Δαμαλής – μπουζούκι, Χρήστος Πουλέλης – μπάσο, Μπάμπης Σεμερτζίδης – κιθάρα, Μιχάλης Δαμαλής – πλήκτρα και οι τραγουδιστές/στριες: Γιάννης Ζαζόπουλος, Γιάννης Παπαδόπουλος, Φώτης Σφήκας, Βασίλης Βασιλειάδης, Φρόσω Δεληγιαννίδου, Αλέξανδρος Καλιφατίδης, Κώστας Καψάλης, Γιάννης Χαρίσης, Μαρία Μιράνη και Κώστας Βλέτσης.
«Φίλοι Μουσείου Πόλης Κατερίνης»
