Στην «Ολύμπιο Βήμα» φιλοξενούμε τον συγγραφέα κύριο Γιώργο Αλεξόπουλο, με αφορμή την κυκλοφορία του νέου του μυθιστορήματος «Τα Μαύρα Πουλιά», που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Νίκας.
Μια ιστορία όπου τα μαύρα πουλιά της ζωής γίνονται ιστορία, καθώς ο δημιουργός μάς οδηγεί στις πιο σκοτεινές πλευρές της πόλης, εκεί που οι σιωπές μιλούν για απώλειες, αλλά και για μια ελπίδα που ανθίζει, έστω κι αν μοιάζει με μικρό λουλούδι ανάμεσα στο τσιμέντο.
Συνέντευξη στη Νεκταρία Βαρσαμή-Πουλτσίδη
Αγαπητέ κύριε Αλεξόπουλε, τι σας ώθησε να επιλέξετε για ήρωα σας έναν φρακοφόρο;
Γ.Α :Επέλεξα για ήρωα κάποιον που έγινε φρακοφόρος από σύμπτωση. Ήθελα ο ήρωας να κάνει ένα επάγγελμα (λειτούργημα κατά την ταπεινή μου άποψη) για το οποίο υπάρχουν κάποια ταμπού. Έπειτα πάνω στο επάγγελμα του πρωταγωνιστή στηρίζεται και όλη η ιστορία του βιβλίου. Δηλαδή το επάγγελμα του είναι κάτι περισσότερο από μια ιδιότητα του ήρωα. Θα λέγαμε πως είναι ακρογωνιαίος λίθος της πλοκής του βιβλίου.
Πώς καταφέρατε να ισορροπήσετε το τραγικό της φτώχειας με το χιούμορ που προσφέρει ζωή ακόμα και στις πιο απελπισμένες στιγμές;
Γ.Α: Το χιούμορ υπάρχει παντού! Δεν είναι απαραίτητα χιούμορ κάτι που μπορεί να φανεί αστείο, το χιούμορ είναι περισσότερο μια άποψη ζωής. Κάποιοι προτιμούν να βλέπουν το ποτήρι μισοάδειο ενώ κάποιοι άλλοι μισογεμάτο. Θέλω μέσα από αυτή την ιστορία να περάσω ένα μήνυμα αισιοδοξίας.
Η παρέα του Μάρκου -ο Γιάννης, ο Παύλος, η Μαριάνθη- λειτουργεί ως δίχτυ αλληλεγγύης· πώς σμιλέψατε αυτή τη δυναμική μέσα σε έναν κόσμο όπου κυριαρχεί η μοναξιά;
Γ.Α: Η μοναξιά είναι πληγή για τον άνθρωπο. Ο πρωταγωνιστής μέσα από την δουλειά του όσο και αν φαίνεται παράξενο γνωρίζει νέους ανθρώπους και δείχνει να κοινωνικοποιείται ξανά. Κάνει φιλίες, σχεδιάζει το μέλλον και ερωτεύεται!
Ο τίτλος «Μαύρα πουλιά» φέρει την αντίθεση του σκοταδιού και της πτήσης· τι σας ενέπνευσε σ’ αυτή τη μεταφορά και πώς υπηρετεί τον πυρήνα της ιστορίας σας;
Γ.Α:Ο Μάρκος και οι συνεργάτες του απαρτίζουν Τα Μαύρα Πουλιά. Ωστόσο Τα Μαύρα Πουλιά, πιο γενικευμένα, θα μπορούσαν να είναι οι (φαινομενικά για κάποιους) απόκληροι αυτού του κόσμου που παλεύουν να επιβιώσουν με ήθος και αξιοπρέπεια. Το μαύρο έχει να κάνει και την δυσκολία της καθημερινότητας ενώ η πτήση με τις ελπίδες και τα όνειρα των ανθρώπων! Το βιβλίο είναι γεμάτο αντιθέσεις και μέσα από τις αντιθέσεις του βγαίνει ένας ύμνος στην ζωή.
Η γλώσσα σας είναι κοφτή, χωρίς ωραιοποιήσεις· με ποιες τεχνικές εξασφαλίσατε ότι κάθε φράση θα «χτυπάει» κατευθείαν στο συναίσθημα του αναγνώστη;
Γ.Α:Η γλώσσα του βιβλίου είναι απλή και καθημερινή και απαλλαγμένη από περιττές λέξεις. Ο λιτός λόγος βοηθάει θεωρώ στην καλή ροή του βιβλίου. Επιπλέον μια απλή γλώσσα αφήνει στον αναγνώστη την ελευθερία της σκέψης. Σκεφτείτε χωρίς περαιτέρω περιγραφές την λέξη τριαντάφυλλο. Για κάποιους σημαίνει απλά ένα χρώμα, για άλλους το σημάδι του έρωτα ενώ για κάποιους άλλους το αγκάθι που κάποτε μπορεί να τους τραυμάτισε. Τόσες διαφορετικές σκέψεις και συναισθήματα από μια λέξη! Αυτό από μόνο του δεν έχει μια μαγεία;
Τι εικόνα ή συναίσθημα θα θέλατε να κρατήσει ο αναγνώστης όταν κλείσει τα «Μαύρα πουλιά»;
Γ.Α: Δεν μπορώ να σκεφτώ κάποια συγκεκριμένη εικόνα ή σε κάποιο συναίσθημα. Θα ήθελα περισσότερο το βιβλίο να κάνει τον αναγνώστη να συλλογιστεί το δώρο της ζωής! Θέλω ο αναγνώστης να ευχαριστηθεί το βιβλίο, να γελάσει αρκετά και τέλος να έχει την διάθεση να ρουφήξει την ζωή!
Πιστεύετε πως η λογοτεχνία μπορεί να μετασχηματίσει τα βαθιά τραύματα σε ιστορίες που γίνονται ελπιδοφόρες;
Γ.Α: Η λογοτεχνία έχει την ελευθερία να πλάσει καινούργιους κόσμους από την αρχή! Η δυναμική της είναι απίστευτη. Κατά αυτή την έννοια μέσα από ένα βιβλίο μπορεί εύκολα μια ιστορία να εξελιχθεί με οποιονδήποτε τρόπο. Εγώ όμως θα σταθώ και σε κάτι άλλο. Η ίδια η ζωή μας δεν έχει ανατροπές; Κάποιες φορές ένα τραύμα μπορεί να γίνει το εφαλτήριο για ένα νέο ξεκίνημα.
Ευχαριστώ για τον χρόνο σας! Καλοτάξιδο το βιβλίο σας!
Γ.Α: Σας ευχαριστώ και εγώ με την σειρά μου για την φιλοξενία στο site σας!
