Αφορμή να εκθέσω κάποιες σκέψεις επ’αυτού μου έδωσαν οι τελευταίες φιέστες εκλογής και ενθρόνισης του νέου Πάπα της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας που έλαβαν χώρα πρόσφατα στο Βατικανό.
Χιλιάδες οι άγαμοι κληρικοί όλων των βαθμών της Ιεροσύνης [Διάκονοι, Πρεσβύτεροι και Καρδινάλιοι], που παρέστησαν στις τελετές και μάλιστα όλων των ηλικιών. Ευλόγως διερωτάται κανείς πως διαχειρίζονται το σεξουαλικό ένστικτο το πλήθος αυτών των ανθρώπων, που θεωρητικά είναι φυσιολογικά άτομα; Είναι γνωστές βέβαια οι σεξουαλικές παρεκτροπές των Καθολικών κληρικών με τις εκατοντάδες αδικημάτων βιασμών, παιδεραστίας και λοιπών διαστροφών, για την κάλυψη των συνεπειών των οποίων η εν λόγω Εκκλησία δαπάνησε εκατομμύρια δολάρια. Όμως παρά την κατακραυγή των πιστών και τις καθαιρέσεις πολλών καθολικών κληρικών το πρόβλημα εξακολουθεί να υφίσταται και να αυξάνεται.
Ο εκλιπών Πάπας Φραγκίσκος, γνωστός για τον ενάρετο βίο του, ασχολήθηκε ιδιαιτέρως με το πρόβλημα της αγαμίας του κλήρου και είχε δηλώσει ότι ο κανόνας της αγαμίας του κλήρου δεν είναι αιώνιος, ούτε δόγμα και θα μπορούσε να αναθεωρηθεί κατά το πρότυπο της Ανατολικής Εκκλησίας, κάνοντας σαφή αναφορά στην αγαμία μόνον των επισκόπων και στον έγγαμο βίο των λοιπών κληρικών. Και άφηνε υπονοημένο την προσεχή αναθεώρηση του κανόνα της αγαμίας με σύνοδο στο Βατικανό, την οποία όμως δεν πρόλαβε να πραγματοποιήσει! Υπέρ της κατάργησης της υποχρεωτικής αγαμίας των κληρικών της Καθολικής Εκκλησίας τάχθηκε και ο Καρδινάλιος Ράινχαρντ, Επίσκοπος Μονάχου.
Στην Ορθόδοξη Εκκλησία επιτρέπεται ο γάμος των Διακόνων και Πρεσβυτέρων προ της χειροτονίας τους. Η υποχρεωτική αγαμία των Επισκόπων καθιερώθηκε επί Ιουστινιανού τον 6ο μ.Χ. αιώνα, ενώ νωρίτερα επιτρεπόταν ο γάμος και των Επισκόπων. Ο Απόστολος Παύλος μάλιστα αναφέρει στην προς Τιμόθεον επιστολή του, «Δει τον επίσκοπον ανεπίληπτον είναι, μιας γυναικός άνδρα…» Ο ίδιος ο Χριστός ευλόγησε τον γάμο με τη παρουσία του στον γάμο της Κανά και όλοι σχεδόν οι μαθητές Του ήταν έγγαμοι. Οπωσδήποτε δεν λείπουν τα σκάνδαλα και στην Ορθόδοξη Εκκλησία ιδίως μεταξύ των αγάμων κληρικών, καθόσον όσο και να προσπαθούν να είναι εγκρατείς δεν τα καταφέρνουν πάντοτε, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, λόγω των μυρίων πειρασμών και της παντοδυναμίας του σεξουαλικού ενστίκτου.
Καταλήγοντας διερωτάται κανείς: Μήπως είναι πλέον καιρός για μια δυναμική αναθεώρηση του φλέγοντος ζητήματος της αγαμίας των κληρικών όλων των βαθμών με την επάνοδο στο πνεύμα των Γραφών και της Αποστολικής παράδοσης με την σύναξη μιας ειδικής προς τον σκοπό αυτό Πανορθόδοξης Συνόδου; Ίδωμεν.
ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΔΗΜΗΝΑ – ΔΙΚΗΓΟΡΟΥ
