Του Αδάμου Ευαγγέλου*
Είναι πολλές φορές που τα πολιτικά συνθήματα δεν περιέχουν τίποτε το αξιόλογο και χαρακτηρίζονται ψευδεπίγραφα ή κενά. Και είναι πάντοτε εύκολο όλοι αυτοί οι πολιτικοί που εκπέμπουν τέτοιου είδους συνθήματα να είναι έξω από το χορό.
Συνήθως έχουν κάθετες απόψεις και ανταλλάσσουν βαριές κατηγορίες σε ένα πλαίσιο οργής, καχυποψίας και απογοήτευσης. Κάπου – κάπου όμως εμφανίζονται και κάποια πολιτικά συνθήματα που καταφέρνουν να περιγράψουν μέσα σε λίγες λέξεις, την ουσία ενός χρήσιμου πολιτικού διακυβεύματος, αλλά πάλι δεν γίνονται αποδεκτά, με αποτέλεσμα να μην δημιουργούνται οι προϋποθέσεις, για το χτίσιμο μιας νέας συναίνεσης, που τόσο πολύ ανάγκη έχει ο τόπος αυτή την περίοδο.
Κι όμως θα μπορούσαν τα κόμματα να χτίσουν μια νέα συναίνεση, για πολιτικές που θα έβαζαν την οικονομία σε αναπτυξιακή τροχιά. Δεν το κάνουν όμως για λόγους καθαρά μικροκομματικούς. Δεν το κάνουν γιατί τα κόμματα αδυνατούν να σκεφτούν και να ενεργήσουν δίχως την σκοπιμότητα της επανεκλογής τους. Βλέπετε οι ιστορικοί εθισμοί της φαυλοκρατικής πολιτικής τάξης δύσκολα αλλάζουν.
Αλλά έχουμε ανάγκη ως κοινωνία και άλλα πράττουν. Θέλουν λέει την αναγέννηση της Ελλάδας, αλλά την ίδια στιγμή αναπαράγουν, ότι την έφερε στη χρεοκοπία. Τούτη η υποκρισία διαπερνά όλο σχεδόν το πολιτικό σύστημα και καθιστά εξαιρετικά δύσκολο να χαραχθούν πολιτικές που θα διέλυαν, το κομματικό πελατειακό κράτος, που είναι η σημαντικότερη αιτία των δεινών μας.
Παρά τη σύγχυση και το λαϊκισμό που τα τελευταία χρόνια ταλάνισαν τη χώρα, η ελληνική κοινωνία, ως κοινωνία στηρίζεται σε μια σιωπηλή συναίνεση στη βάση και αυτό φαίνεται καθαρά στη συμπεριφορά του ελληνικού λαού, ο οποίος δεν έχει παρασυρθεί σε ακρότητες, αλλά δείχνει εγκράτεια απέναντι στα εμπρηστικά συνθήματα των κομμάτων. Ακόμη θα έλεγα, ότι είναι παγιωμένος ένας σκεπτικισμός, σε υποσυνείδητο κυρίως επίπεδο, πως δεν υπάρχει η περίπτωση επιστροφής στην προμνημονιακή περίοδο κι αυτό το γνωρίζει πολύ καλά, η ελληνική κοινωνία, όπως επίσης γνωρίζει ότι πρέπει να τεθούν σοβαρά στο δημόσιο διάλογο, οι παραδοχές της συναίνεσης από τον πολιτικό κόσμο.
Επομένως, η συναίνεση των πολιτικών δυνάμεων είναι αναγκαία για τη διατήρηση της κοινωνικής συνοχής και τη στήριξη των πολιτικών σχεδιασμών, που χρειάζονται για τις μεταρρυθμίσεις σε κράτος και κοινωνία. Ακόμη έχει να κάνει με την ίδια την ουσία των μεταρρυθμίσεων όπως π.χ. στην καινοτομία για την τόνωση της ανάπτυξης, σε ένα πιο σύγχρονο φορολογικό σύστημα, σε μια νέα βιομηχανική πολιτική, για να βγούμε στο διεθνές προσκήνιο και σε διαρθρωτικές αλλαγές που θα θέσουν τις βάσεις ενός νέου οικονομικού μοντέλου, βασισμένου στην ανταγωνιστικότητα η οποία θα αυξήσει την απασχόληση και τα κέρδη των συμπολιτών μας.
Για να πετύχουν όμως όλα αυτά θα πρέπει να συμβούν με τρόπο συναινετικό, όπως συμβαίνει στις επιτυχημένες οικονομίες της Ευρώπης, όπου η συναίνεση μεταξύ των κομμάτων είναι σιωπηλή, είναι συνειδητή και μέσα από τη συζήτηση παίρνονται αποφάσεις οι οποίες μεταφράζονται σε πολιτικά προγράμματα και σε δημόσιες πολιτικές που στόχο έχουν το κοινό συμφέρον και μέσω αυτού την ευημερία του λαού.
Στην δική μας περίπτωση, με μια οικονομία προβληματική, με μια κοινωνία τελματωμένη, με αρνητική ψυχολογία και με εμπόδια στην επιχειρηματικότητα, που είχε και έχει πελατειακή προδιάθεση, που υστερεί σε σχέση με πολλές ευρωπαϊκές χώρες, η συναίνεση δεν μεταφράζεται σε αντίστοιχη δημόσια πολιτική, ούτως ώστε να χτιστεί το αίσθημα του κοινωνικού συμφέροντος που θα έδινε την ώθηση στη φυγή προς τα εμπρός.
Συνεπώς το ζητούμενο είναι ένα. Το πολιτικό προσωπικό της χώρας πρέπει να κατανοήσει ότι χωρίς συναίνεση και συνεργασία και κοινούς στόχους τα προβλήματα για την ελληνική κοινωνία δεν πρόκειται να επιλυθούν. Είναι απαράδεκτο ο πολιτικός κόσμος να βρίσκεται στα κομματικά χαρακώματα, έτοιμος για μάχη με στόχο την εξουσία, την ώρα που η χώρα χρειάζεται την ένωση όλων των δυνάμεων της, για να αντιμετωπίσει τα περίπλοκα προβλήματα, που απαιτούν συναίνεση και κυρίως συνεννόηση.
Γι αυτό ας αφήσουν η κυβέρνηση και τα πολιτικά κόμματα τις ανούσιες αντιπαραθέσεις. Οφείλουν να αναλάβουν δεσμεύσεις με γνώμονα το συμφέρον της χώρας. Ήρθε η ώρα, επιτέλους να περάσουν από την μικροπολιτική στην Πολιτική. Αν δεν το κάνουν οδηγούμαστε στο περιθώριο ως μια ειδική περίπτωση, ως … ανίατη περίπτωση.
*Ο Αδάμος Ευαγγέλου είναι πρώην καθηγητής εφαρμογών στο ΑΤΕΙ.Θ και μέλος του Ειδικού Διδακτικού Προσωπικού του Τμήματος Οικονομικών Επιστημών του Α.Π.Θ.
