Οι εθνικές γιορτές στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης είναι ήσυχες, χωρίς στρατιωτικές και μαθητικές παρελάσεις, χωρίς άρματα μάχης, χωρίς μαχητικά αεροπλάνα και λάβαρα, χωρίς νταβατούρια, χωρίς κανονιοβολισμούς και φασαρία.
Γράφει ο Θόδωρος Δημητριάδης
Στην Σουηδία, για παράδειγμα, στις 6 Ιουνίου, που είναι η επίσημη εθνική τους εορτή, ο βασιλιάς πηγαίνει στη Στοκχόλμη σε μια ήσυχη και γραφική πλατεία και εκεί μοιράζει μικρές σημαιούλες στον κόσμο που έχει μαζευτεί. Κι αυτό το γεγονός μεταδίδεται «με κάθε επισημότητα» από την τηλεόραση.
Πριν από 19 χρόνια, το 2005, η μέρα αυτή ανακηρύχθηκε ως αργία. Πριν από το 2005 δεν ήταν καν αργία. Απλά η 6η Ιουνίου θεωρούνταν γιορτή, «Η γιορτή της Σημαίας». επειδή αυτήν την μέρα παλιά, το 1523, είχε εκλεγεί ο Γουστάβος Βάσα ως βασιλιάς.
Σε μάς στην Ελλάδα, αντίθετα, όλες οι εθνικές μας γιορτές έχουν να κάνουν με πόλεμο, με επανάσταση, με εξέγερση!
25 Μαρτίου, επανάσταση εναντίον των Τούρκων το 1821
28 Οκτωβρίου, πόλεμος εναντίον των Ιταλών (ΟΧΙ).
17 Νοεμβρίου, Εξέγερση του Πολυτεχνείου.
Εκτός από αυτές τις μέρες, αργίες είναι κι όλες οι ημερομηνίες που απελευθερώθηκε καθεμιά από τις πόλεις μας, π.χ. 26 Οκτωβρίου απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης.
Τις μέρες αυτές μάλιστα οι μαθητές έχουν πολυήμερη αργία.
Για παράδειγμα, Σήμερα, 22 Μαρτίου δεν έκαναν μαθήματα, αλλά πρόβες παρέλασης.
Αύριο 23 και μεθαύριο 24 Μαρτίου δεν θα κάνουν μαθήματα λόγω Σαββατοκύριακου. Και την Δευτέρα 25 Μαρτίου πάλι δεν θα κάνουν μαθήματα, αλλά παρέλαση στον κεντρικό δρόμο της πόλης. Συνολικά 4 μέρες αργία χωρίς μαθήματα.
Στις παρελάσεις αυτές η φιλαρμονική του Δήμου παιανίζει πολεμικά εμβατήρια, όπως π.χ.
ΠΕΡΝΑΕΙ Ο ΣΤΡΑΤΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΦΡΟΥΡΟΣ
ΤΩΝ ΕΧΘΡΩΝ ΤΑ ΦΟΥΣΑΤΑ ΠΕΡΑΣΑΝ ΣΑΝ ΤΟ ΛΙΒΑ ΠΟΥ ΚΑΙΕΙ ΤΑ ΣΠΑΣΤΑ
«ΠΑΝΩ ΕΚΕΙ ΣΤΗΣ ΠΙΝΔΟΥ ΜΑΣ ΤΙΣ ΚΟΡΦΕΣ»
ΑΕΡΟΠΟΡΟΣ ΘΑ ΓΙΝΩ ΣΤΗ ΓΗ ΝΑ ΜΗΝ ΕΓΓΙΖΩ
