Συχνά, με πηχυαίους τίτλους αναγράφονται σε διάφορα ΜΜΕ ότι κάποιος σούπερσταρ του αθλητισμού, της τηλεόρασης, του τραγουδιού… δήλωσε ότι πιστεύει στον Θεό.
Αυτό θεωρείται σημαντικό γεγονός, αν και στην ταυτότητα αυτού διάσημου προσώπου, αναγράφεται ότι είναι «Χριστιανός».
του Γεωργίου Σ. Κανταρτζή
Η θλιβερή, όμως, πραγματικότητα είναι ότι πολλοί απ’ αυτούς που λένε ότι πιστεύουν στον Θεό και, μάλιστα, δηλώνουν ότι είναι «πολύ θρήσκοι», έχουν μια δικής τους επινόησης αόριστη και θολή πίστη για τον Θεό. Κι αυτό, εύκολα έρχεται στην επιφάνεια όταν, στη συνέχεια, τους ερωτούν αν διαβάζουν τη Βίβλο, αν προσεύχονται, αν εκκλησιάζονται κ.ά.
Η απάντησή τους σχεδόν πάντα είναι αρνητική. Πιστεύουν ότι είναι «πολύ θρήσκοι», επειδή δεν έβλαψαν κανέναν, κάνουν αγαθοεργίες, αγαπούν όλους κλπ. Απ’ αυτά συμπεραίνουμε, ότι ο Θεός που πιστεύουν δεν προέρχεται από τη γνώση τους από τη Βίβλο, αλλά, μάλλον είναι απόρροια της οικογενειακής παράδοσης τους. Ασφαλώς, εμείς δεν μπορούμε να τους κρίνουμε, καθώς μόνο ο Θεός ξέρει τη γνησιότητα της πίστης τους. Φοβάμαι ότι, ελάχιστοι είναι εκείνοι, που έχουν κατανοήσει ότι η εγκεφαλική, η συναισθηματική και κληρονομημένη πίστη στη θρησκεία ή το βάπτισμα τους, δεν τους κάνει αυτομάτως χριστιανούς.
Αν ήταν έτσι, τότε ο Ιησούς Χριστός δεν θα μιλούσε στον θρησκευτικό ηγέτη και ηθικό άνθρωπο της εποχής του, τον Νικόδημο, για την αναγέννηση (Ευαγγέλιο Ιωάννη κεφ. 3). Επίσης, οι κατ’ εξοχήν άνθρωποι της θρησκείας, οι Φαρισαίοι, που τηρούσαν τον νόμο του Θεού με σχολαστικότητα, θα έπρεπε να ήταν οι πρώτοι που θα έμπαιναν στη Βασιλεία του Θεού.
Κι όμως αυτούς ο Χριστός αποκάλεσε υποκριτές και τους καυτηρίασε με σκληρά λόγια. Αντί γι’ αυτούς, τους θρησκευόμενους, ο ληστής, που ήταν σταυρωμένος μαζί με τον Χριστό, ο εκμεταλλευτής αρχιτελώνης Ζακχαίος, η αμαρτωλή σαμαρείτισσα, η Μαγδαληνή, έγιναν τέκνα Θεού, επειδή συναισθάνθηκαν την αμαρτωλότητά τους, μετανόησαν, πίστεψαν και δέχτηκαν τον Χριστό ως Σωτήρα τους.
Και στις ημέρες μας, ναρκομανείς, πόρνες, εκμεταλλευτές, απατεώνες, που κάποια στιγμή στη ζωή τους αναγνώρισαν την αμαρτωλότητα τους και κατέφυγαν στον Χριστό για να τους συγχωρέσει και να τους κάνει νέους ανθρώπους, παιδιά του Θεού και χρήσιμους στην κοινωνία.
Αντίθετα, άνθρωποι τής θρησκείας που εκκλησιάζονται τακτικά και συμμετέχουν σ’ όλες τις τελετουργίες, αλλά είναι φιλάργυροι, άσπλαχνοι, εκμεταλλευτές, ψεύτες, που έχουν μέσα τους μίσος, κακία, δεν συγχωρούν, θα μείνουν έξω από τον Παράδεισο. Ο Χριστός είπε στα μετανοημένο ληστή, που ήταν σταυρωμένος δίπλα Του: «σήμερα θα είσαι μαζί μου στον παράδεισο»! (Λουκάς 23:43).
Διαβάσαμε ότι, ο γνωστός μουσικοσυνθέτης Σταμάτης Σπανουδάκης, στην εκπομπή του Νίκου Χατζηνικολάου «Ενώπιος Ενωπίω», μίλησε με παρρησία, για μια φορά ακόμη για την αλλαγή που έφερε ο Χριστός στη ζωή του, μετά τα χρόνια της ζωής του στην αμαρτία. Με αφορμή αυτή τη συνέντευξη γράψαμε όλα τα παραπάνω. Είναι ο μόνος καλλιτέχνης, στην πατρίδα μας, που σε κάθε συνέντευξή του – και δεν είναι λίγες- που μιλά για τη ριζική αλλαγή που έφερε στη ζωή του η πίστη του στον Χριστό.
Μεταξύ άλλων είπε: «Προσπαθώ πάντα να έχω μια άλλη οπτική και μ’ αυτή να ξεφεύγω. Προσπαθώ να βάλω το μυαλό μου σε καλό λογισμό. Στον πόλεμο που ζούμε δεν φταίμε εμείς. Ο Θεός μάς λέει να σταματήσουμε και να κοιτάξουμε μέσα μας. Όσοι το κάνουν θα βρουν απαντήσεις. Θα έλεγα κοιτάξτε μέσα σας και θα βρείτε πολλές απαντήσεις εκεί. Η τωρινή κατάσταση δεν επηρεάζει τη μουσική μου. Κάνω ταξίδια του νου. Προτιμώ τα μέσα μου τοπία», υπογράμμισε αναφερόμενος στον κορωνοϊό».
Ανέφερε τον ρόλο που παίζει ο Θεός στη ζωή. Δήλωσε: «Κάποια στιγμή ενώ παίζω έρχεται κάτι που ξέρω ότι δεν είναι δικό μου. Γονατίζω κλαίω και λέω: «Χριστέ μου, ευχαριστώ». Είναι ένα δώρο. Συγκινούμαι όταν έρθει αυτή η μελωδία. Περισσότερο συγκινούμαι την ώρα της έμπνευσης παρά στο χειροκρότημα»
Μίλησε για τον εθισμό του με τα ναρκωτικά και ομολόγησε ότι η πίστη του στον Χριστό τον έσωσε: «Οι αποτυχίες μέτρησαν με έκαναν καλύτερο. Ήμουν ροκάς στην Αγγλία. Νόμιζα ότι θα γίνω ροκ σταρ και έφαγα τα μούτρα μου. Όταν τελείωσε ο κύκλος του ροκ πήγα στη Γερμανία και σπούδασα, σε αυστηρό κολέγιο, μουσική. Εκεί έγινε η μεταστροφή μου στον Χριστό. Πριν απ’ αυτό υπήρξε μια δύσκολη περίοδος με ουσίες. Σκεφτόμουν ακόμα και την αυτοκτονία με τη γυναίκα μου.
Ένας άνθρωπος που μίλησε για τον Χριστό. Γέλασα στην αρχή. Όταν έφτασα σε άλλη μαυρίλα μίλησα στον Χριστό και είπα αν υπάρχεις δείξτο μου και εγώ θα σ’ ακολουθήσω και μου το έδειξε. Δεν εξηγείται με λόγια αυτό. Την επόμενη στιγμή πίστευα πως υπάρχει.
Παράτησα τις σπουδές. Μια Κυριακή είπα δεν αντέχω άλλο και πήγα σε μια μικρή εκκλησία. Πέφτω κάτω στη λειτουργία και αρχίζω να κλαίω και να λέω θέλω τον Χριστό. Σηκώθηκα και ήμουν χριστιανός. Έπειτα διάβαζα τη Βίβλο δύο μήνες χωρίς να κουνιέμαι απ’ το σπίτι και βρήκα απαντήσεις σε όλα».
Σε μια άλλη συνέντευξή το, δήλωσε: «Η μόνη ελπίδα για το μέλλον είναι στον Χριστό …» Ευχή μας είναι όχι μόνο καλλιτέχνες αλλά και όλοι που δέχτηκαν με μετάνοια και πίστη τον Χριστό ως Σωτήρα τους, με θάρρος να μιλούν στους άλλους αυτό που έκανε ο Χριστός στη ζωή τους.
