Στις 30 Ιανουαρίου η Εκκλησία μας τιμά τους τρείς μέγιστους φωστήρες της, τους Τρεις Ιεράρχες, τους τύποις πλέον προστάτες της ανύπαρκτης παιδείας μας. Συνηθίζω κατ’ έτος να συντάσσω, ως ελάχιστο χρέος στη μνήμη τους, άρθρο. Εφέτος μάλιστα που ο εορτασμός τους συνέπεσε με ημέρα Σάββατο και επωφελήθηκαν το αρμόδιο υπουργείο και πολλοί εκπαιδευτικοί, ώστε να απαλλαγούν από αυτόν, που τους έχει καταστεί αφόρητος, αισθάνθηκα το χρέος μου εντονότερο. Όμως, σκέφθηκα, επί τόσα έτη προβάλλω τους θαυμάσιους, κατά το ήθος και το φρόνημα, Πατέρες της Εκκλησίας. Μήπως είναι καιρός να προβάλω και τις συνέπειες εκ της αποκλίσεως από την πορεία τους και την άνευ όρων υποταγή μας σε πάθη, τα οποία μας ευτελίζουν ως πρόσωπα και μας δουλώνουν σε συνανθρώπους μας, τους οποίους θαυμάζουμε ακόμη αντί να οικτίρουμε; Ας αναλύσουμε κάποια από τα τελευταία συμβάντα.
Στις 30 Ιανουαρίου η Εκκλησία μας τιμά τους τρείς μέγιστους φωστήρες της, τους Τρεις Ιεράρχες, τους τύποις πλέον προστάτες της ανύπαρκτης παιδείας μας. Συνηθίζω κατ’ έτος να συντάσσω, ως ελάχιστο χρέος στη μνήμη τους, άρθρο. Εφέτος μάλιστα που ο εορτασμός τους συνέπεσε με ημέρα Σάββατο και επωφελήθηκαν το αρμόδιο υπουργείο και πολλοί εκπαιδευτικοί, ώστε να απαλλαγούν από αυτόν, που τους έχει καταστεί αφόρητος, αισθάνθηκα το χρέος μου εντονότερο. Όμως, σκέφθηκα, επί τόσα έτη προβάλλω τους θαυμάσιους, κατά το ήθος και το φρόνημα, Πατέρες της Εκκλησίας. Μήπως είναι καιρός να προβάλω και τις συνέπειες εκ της αποκλίσεως από την πορεία τους και την άνευ όρων υποταγή μας σε πάθη, τα οποία μας ευτελίζουν ως πρόσωπα και μας δουλώνουν σε συνανθρώπους μας, τους οποίους θαυμάζουμε ακόμη αντί να οικτίρουμε; Ας αναλύσουμε κάποια από τα τελευταία συμβάντα.
Πρόσφατα ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών αποκάλεσε τον πρωθυπουργό μας «ηλίθιο»! Ακόμη και οι περί αυτόν αντιλήφθηκαν το ολίσθημα και επιχείρησαν να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα, υποστηρίζοντας ότι χρησιμοποίησε φράση που είχε ειπωθεί από άλλον πολιτικό! Αλλά μήπως ήταν η πρώτη έκρηξη ανθελληνικής υστερίας του εν λόγω προσώπου. Μήπως είναι η πρώτη φορά που Γερμανοί μας διαπομπεύουν. Ας θυμηθούμε την ανθελληνική υστερία της εφημερίδας Die Welt, η οποία πρόσφατα πάλι αποκάλεσε τον πρωθυπουργό μας γελοίο! Ας θυμηθούμε το περιοδικό “Focus”, το οποίο είχε προβάλει σε εξώφυλλά του το άγαλμα της Αφροδίτης της Μήλου με την προσθήκη χυδαίων χειρονομιών σε βάρος της χώρας μας! Το θαυμάσιο αυτό γλυπτό, το οποίο κοσμεί το μουσείο του Λούβρου αποκαλύφθηκε το 1820 και δωρήθηκε από τους κατακτητές μας στους «διαφωτισμένους» Γάλλους. Οι αγράμματοι κάτοικοι της Μήλου και του Πειραιά, στο λιμάνι του οποίου μεταφέρθηκε, αντιστάθηκαν στην αρπαγή του και οι άπραγες άνοιξαν πυρά, με συνέπεια τον θάνατο τουλάχιστον 200 προγόνων μας.
Ο πρωθυπουργός μας, και οι υποταγμένοι πλήρως στην αστική λαγνεία του «διαφωτισμού» ομοϊδεάτες του, περιφρονούν στο έπακρο τους Τρείς Ιεράρχες, τους κατόχους σε βάθος της αρχαίας ελληνικής γραμματείας. Εκείνοι είχαν το σθένος να ορθώσουν το ανάστημά τους στον Ιουλιανό, όταν με ιταμότητα είχε απαγορεύσει τη μετοχή των χριστιανών στην παιδεία των προγόνων τους! Οι φωστήρες της Εκκλησίας μας κληρονόμησαν την αίσθηση της συνέχειας του ελληνισμού. Έτσι παρά την κραυγαλέα ανεπάρκεια του φτωχοδάσκαλου της τουρκοκρατίας, συνήθως κληρικού ή μοναχού, οι πρόγονοί μας γνώριζαν τη μεγάλη αξία του αρπαγέντος αγάλματος και το υπερασπίστηκαν θυσιάζοντας τη ζωή τους! Και ο αγράμματος Μακρυγιάννης συνέστησε στους άνδρες του, λίγα έτη αργότερα, αυτά τα αρχαία να μη τα πουλήσουν στους ξένους, όσα τάλαρα και αν τους προσφέρουν! Οι υποταγμένοι στο δυτικό «πνεύμα» «διαφωτισμένοι» λυσσομανούν να αποκόψουν τους Νεοέλληνες από τις ρίζες τους! Σήμερα το αστικό πανεπιστήμιο, το οποίο υπηρετούν με άκρα συνέπεια πληθώρα «μαρξιστών», διδάσκει κατά κόρον ότι η εθνογένεση στο νεοσύστατο ελληνικό κράτος επετεύχθη με παρέμβαση των δυτικών προστατών μας.
Το συμβάν της προσβολής κατά του πρωθυπουργού μας δεν μας ξένισε, καθώς έχουμε εθιστεί στους εξευτελισμούς και στις ταπεινώσεις. Και έχουμε εθιστεί, επειδή έχουμε υποταγεί άνευ όρων στους ισχυρούς, από τότε, που αυτοί μας έβαλαν και δολοφονήσαμε τον πανάξιο πρώτο κυβερνήτη μας τον Καποδίστρια. Εκείνος, ο λαμπρός αστέρας της ευρωπαϊκής διπλωματίας, παρά τις σπουδές του στη Δύση, είχε παραμείνει αταλάντευτος στο δρόμο, που πορεύτηκαν οι Τρείς Ιεράρχες. Τους μιμήθηκε σε μεγάλο βαθμό. Αφιλοχρήματος, εξάσκησε αρχικά την ιατρική τεθείς στην υπηρεσία του πάσχοντος συμπατριώτη του. Και όταν αργότερα επελέγη ως ο πρώτος κυβερνήτης της χώρας όχι μόνο αρνήθηκε να λάβει μισθό, αλλά, απεναντίας, διέθεσε την προσωπική του περιουσία, για να ανορθώσει τη ρημαγμένη χώρα! Είχε ως πρότυπο τους Τρεις Ιεράρχες, που είχαν ως πρότυπο τον Κύριό μας Ιησού Χριστό. Ερωτεύτηκε, αλλά δεν προχώρησε στη δημιουργία οικογένειας, για να αφοσιωθεί στην υπόθεση της απελευθέρωσης της δουλωμένης πατρίδας του! Και πολλοί ομογενείς, που διέπρεψαν στις κοινότητες της διασποράς διέθεσαν την περιουσία τους για να μορφωθούν τα σκλαβωμένα ελληνόπουλα, έχοντες ως πρότυπα τους Τρεις Ιεράρχες και όχι κάποια νεφελώδη περί εθελοντισμού ιδεολογία, όπως προβάλλεται σήμερα.
Ίσως κάποιοι Συνέλληνες να χάρηκαν με τις προσβολές κατά του πρωθυπουργού μας αναλογιζόμενοι ότι οι υβριστές τους βοηθούν να αποκομίσει οφέλη το κόμμα τους, ώστε να διαδεχθεί στην εξουσία τη σημερινή κυβέρνηση. Αυτό το «παιχνίδι» «παίζουμε» από τότε, που μας απελευθέρωσαν, για να μας καταστήσουν προτεκτοράτο τους. Και έγραφε με πόνο ο Μακρυγιάννης: «Άλλος το ήθελεν αγγλικόν, άλλος ρούσικον, άλλος γαλλικόν». Σήμερα, δυστυχώς, παρά το πλήθος των φαινομενικών διαφωνιών μας σχεδόν όλοι το θέλουμε «νεοταξικόν»! Τρέμουμε στη σκέψη ότι θα μας τα πάρουν, καθώς αρνούμαστε να θαυμάσουμε το μεγαλείο των Τριών Ιεραρχών, που πρόσφεραν τα πάντα για τον συνάνθρωπό μας. Και το θλιβερότερο είναι ότι δεν βλέπουμε ότι στόχος τους, εμφανέστατος πλέον, είναι να μας τα πάρουν όλα με τη δική μας συγκατάθεση, μέσω δηλαδή των μνημονίων, τα οποία υπογράψαμε. Και διαχέεται ο τρόμος των φρικτών δήθεν συνεπειών από την έξοδό μας από τη ζώνη του Ευρώ ή από την απομάκρυνσή μας από τη ζώνη Σένγκεν, τώρα που οι μάσκες των «εταίρων» μας έπεσαν και φάνηκε το πρόσωπο των «διαφωτισμένων» της Δύσης. Ο αρμόδιος για τους πρόσφυγες και μετανάστες υπουργός μας είχε το σθένος, και είναι γι’ αυτό αξιέπαινος, να γνωστοποιήσει τη στάση του Βέλγου ομολόγου του, φερεφώνου και άλλων δυτικών, ο οποίος μας κατήγγειλε, επειδή δεν αφήνουμε τους πρόσφυγες να πνιγούν στα παγωμένα νερά του Αιγαίου. Η διάψευση των λεχθέντων, με καθυστέρηση, είναι χωρίς νόημα. Ότι λέχθηκαν αυτά το μαρτυρούν οι υπέρ τις χίλιες επιθέσεις στη Γερμανία κατά εγκαταστάσεων προσφύγων. Το μαρτυρούν οι επιθέσεις στη Στοκχόλμη κατά παντός που δεν διαθέτει τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα της ανατομίας του προσώπου του ανήκοντος εις την «ευγενή» αρεία φυλή!
Δόξα τω Θεώ, που δεν αφήνουμε τους πρόσφυγες και άλλους μετανάστες, θύματα των απλήστων «διαφωτισμένων», να πνιγούν! Και ο Θεός δεν θα επιτρέψει να μας «πνίξουν», παρά τη σφοδρή επιθυμία τους και την συνοδοιπορεία αρκετών εκμαυλισθέντων Συνελλήνων. Είναι παρήγορο το ότι παρά την επί δύο περίπου αιώνες προπαγάνδα στα σχολεία, στην πολιτική σκηνή, στη διανόηση και στην τέχνη και παρά τον καταναλωτικό εκμαυλισμό, κάτι ακόμη μένει στην ψυχή του λαού μας από το πνεύμα των Τριών Ιεραρχών. Μένει πολύτιμη μαγιά. Καιρός να ζυμώσει το όλον.
«ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ»
Το άγαλμα βρέθηκε το 1820 στη κατεχόμενη από την Οθωμανική Αυτοκρατορία Μήλο.
Αυτό που δεν είναι ευρέως γνωστό είναι ότι το άγαλμα πουλήθηκε από τους
Τούρκους στους Γάλλους και οι Γάλλοι για να το φυγαδεύσουν στο Παρίσι μετά
την αγορά του, το φόρτωσαν σε ένα καράβι. Όταν οι Έλληνες της Μήλου
πληροφορήθηκαν ότι το άγαλμα θα έφευγε από το νησί, ξεσηκώθηκαν για να αποτρέψουν τη φυγή του, κι’ αυτό, γιατί το θεωρούσαν μέρος του Πολιτισμού τους. Τέτοια ήταν η αντίδραση που οι Γάλλοι πυροβόλησαν και σκότωσαν μερικούς Έλληνες.
Όταν τελικά το άγαλμα φορτώθηκε στο πλοίο, οδηγήθηκε πρώτα στον Πειραιά
πριν ταξιδέψει για τη Γαλλία. Κάποιοι από τους ‘Ελληνες της Μήλου πήγαν
στον Πειραιά για να σταματήσουν την αρπαγή του αγάλματος.
Όπως γράφει ο Έλληνας ιστορικός Δημήτρης Φωτιάδης στην εξάτομη «Ιστορία
της Ελληνικής Επανάστασης του 1821»: Στον Πειραιά όταν μαθεύτηκε το
γεγονός μαζεύτηκαν στην προκυμαία πάνω από χίλιοι άνθρωποι που
προσπαθούσαν να ματαιώσουν την αρπαγή του αγάλματος. Τέτοια ήταν η
αντίδραση, που συγκρούστηκαν με το γαλλικό πλήρωμα του πλοίου και τα
τουρκικά στρατεύματα. Το αποτέλεσμα ήταν τραγικό. Πάνω από 200 Έλληνες
πέσανε νεκροί και τελικά το άγαλμα της Αφροδίτης της Μήλου φυγαδεύτηκε στη
Γαλλία. (μάλιστα λέγεται ότι το ένα χέρι του αγάλματος μέσα στη δίνη της
συμπλοκής έπεσε στη θάλασσα και χάθηκε).
Αυτοί λοιπόν οι «αμόρφωτοι» Έλληνες ψαράδες και αγρότες δώσανε τη μάχη της
αξιοπρέπειας δίνοντας ακόμα και τη ζωή τους για να υπερασπιστούν το
Πολιτισμό τους.
Μπορεί να μην ήταν μορφωμένοι, μπορεί να μην γνώριζαν από Τέχνη όμως
ένιωθαν βαθιά μέσα τους ότι το άγαλμα αυτό ήταν μέρος της ιστορίας τους,
μέρος της Πολιτιστικής τους παρακαταθήκης που τους είχαν αφήσει οι
πρόγονοι τους.
