Οι ΗΠΑ είναι η πρώτη στον κόσμο οικονομική, στρατιωτική και τεχνολογική δύναμη. Η Γερμανία είναι η πρώτη δύναμη της Ευρώπης. Μεγάλες δυνάμεις στη ήπειρο μας είναι η Γαλλία, η Αγγλία, η Ιταλία κ.α. Κι η Ελλάδα μια από τις μικρές. Ούτε το 2% της οικονομίας της Ενωμένης Ευρώπης δεν αποτελούμε.
Οι ΗΠΑ είναι η πρώτη στον κόσμο οικονομική, στρατιωτική και τεχνολογική δύναμη. Η Γερμανία είναι η πρώτη δύναμη της Ευρώπης. Μεγάλες δυνάμεις στη ήπειρο μας είναι η Γαλλία, η Αγγλία, η Ιταλία κ.α. Κι η Ελλάδα μια από τις μικρές. Ούτε το 2% της οικονομίας της Ενωμένης Ευρώπης δεν αποτελούμε.
Επιπλέον είμαστε στη χειρότερη κατάσταση ακόμα κι από ίδιες ή και μικρότερες από μας. Όπως η Πορτογαλία ή η Κύπρος. Γιατί άραγε; Είναι ένα ερώτημα που πρέπει να μας προβληματίσει ιδιαίτερα.
Την απάντηση θα πρέπει ασφαλώς να την αναζητήσουμε στις παραδόσεις μας, στη μακρά ιστορική μας πορεία, στον πολιτισμό μας, τον χαρακτήρα μας ως λαού, το πολιτικό μας σύστημα και πολλούς άλλους παράγοντες. Όλα τούτα όμως απαιτούν δουλειά πολύχρονη επιστημόνων πολλών ειδικοτήτων αλλά και φιλοσόφων, μεγάλων καλλιτεχνών και πολιτιστικών προσωπικοτήτων κ.λ.π. Είναι πραγματικά ένα μεγάλο έργο, που μόνο μια εμπνευσμένη κυβέρνηση θα μπορούσε να σχεδιάσει και να δρομολογήσει. Τέτοια κυβέρνηση ως τώρα τουλάχιστον δεν είδαμε κι ούτε είναι δυνατό να θεωρήσουμε σίγουρο ότι θα προκύψει.
Ωστόσο το κακό έχει παραγίνει. Η χώρα μας οδηγείται από το κακό στο χειρότερο. Οι πολιτικοί μας αποδεικνύονται οι πιο πολλοί ανεπαρκείς και ελάχιστα καλύτεροι μεν πλην «μικρότεροι» από τις απαιτήσεις των καιρών και των αναγκών της χώρας. Το ελληνικό κράτος δε βρίσκεται σε μεγάλη παρακμή και στα πρόθυρα της διάλυσης. Και το χειρότερο δεν μπορεί να αποκλείσει κανείς εκπαραθύρωσή μας από την ΟΝΕ ή και την Ε.Ε. ούτε και μια κοινωνική εξέγερση.
Πρέπει κάτι να γίνει, επειγόντως. Όμως από πουθενά δεν δίνεται η ελπίδα ότι κάτι καλύτερο μπορεί να γίνει. Η κυβέρνηση συνεχίζει την αδιέξοδη, την «βλέποντας και κάνοντας» πολιτική της. Χωρίς κάποιο στοιχειώδη έστω προγραμματισμό και μια κάποια συνέπεια. Αποδεικνύοντας έτσι ότι στην πραγματικότητα δεν καταλαβαίνει τη δραματικότητα της κατάστασης. Αποδεικνύεται δηλαδή όχι μονάχα να κατανοήσει τις ανάγκες της χώρας και τις υποχρεώσεις της αλλά επιπλέον καθίσταται έτσι επικίνδυνη για τη χώρα.
Από την άλλη πλευρά καθημερινά αποδεικνύει με τα έργα της (πελατειακές σχέσεις, μεθοδική κατάληψη του κράτους, παλαιοκομματικές ιδεοληψίες) ότι απώτερος στόχος της είναι η δημιουργία καθεστώτος ελεγχόμενου ασφυκτικά από την ίδια. Κι όλα τούτα την εμποδίζουν να κυβερνήσει πραγματικά κι αποτελεσματικά. Και να καλλιεργήσει ένα κλίμα σταθερότητας και συναίνεσης των πολιτικών δυνάμεων ώστε να αντιμετωπιστούν αποτελεσματικά οι απαιτήσεις των θεσμών – δανειστών μας που αυξάνονται συνεχώς.
Η αξιωματική αντιπολίτευση από την πλευρά της με την εκλογή του Κυριάκου Μητσοτάκη, έδωσε όντως, κάποια ελπίδα και στο εξωτερικό και στο εσωτερικό της χώρας ότι θα μπορούσε να αποτελέσει εν καιρώ μια αξιόπιστη εναλλακτική λύση. Αλλά είναι τόσα πολλά αυτά που πρέπει να αλλάξουν στο εσωτερικό της και ο χρόνος είναι λίγος και πιεστικός. Ο νέος αρχηγός της ΝΔ δείχνει να έχει γνώση της κατάστασης και στη χώρα και στο κόμμα του. Όμως θα του επαρκέσει ο διαθέσιμος χρόνος; Είναι ένα ερώτημα που, προς το παρόν, δεν μπορεί να απαντηθεί.
Τα κόμματα του «Κέντρου» ψάχνουν ακόμα να βρουν το δρόμο τους ενώ τα υπόλοιπα αγωνίζονται για καταστροφικές από τη μια, ανέφικτες από την άλλη και μεσοβέζικες από την Τρίτη. Κοντολογίς η συνολική εικόνα είναι απελπιστική σχεδόν. Μοιάζει να δείχνει ένα αδιέξοδο που βρίσκεται αρκετά κοντά μας. Στη δημοκρατία, λεν , δεν υπάρχουν αδιέξοδα. Εννοούν συνήθως τις εκλογές. Κι ο άρχοντας του ΔΟΛ γράφει στην πρώτη σελίδα του «Βήματος της Κυριακής»: «Εκλογές; Γιατί όχι;»
Συνεχίζεται