Γράφει ο Κωτσής Νικόλαος (γονέας μαθήτριας 1ου Δημοτικού Σχολείου Κατερίνης)
Η απόφαση του υπουργείου παιδείας να αποφασίσει και να επιβάλλει την μέθοδο της κλήρωσης (λοταρίας) αντί της αριστείας, για την επιλογή σημαιοφόρων και παραστατών, προκάλεσε αμηχανία, ερωτηματικά και επιφυλακτικότητα στην πλειοψηφία των γονέων και μαθητών των δημοτικών σχολείων της χώρας.
Κάποιοι εύλογοι προβληματισμοί αναπτύσσονται: Ήταν όντως επιβεβλημένη η συγκεκριμένη μεθοδολογία; Υπήρχαν πιέσεις από γονείς και μαθητές σε όλη τη χώρα, για αυτή την αλλαγή; Υπήρχε κάποια αδικία ή στρέβλωση ετών που ήταν καιρός να διορθωθεί; Σε τι και πως βοηθά την μαθητική κοινότητα η συγκεκριμένη απόφαση; Εν κατακλείδι υπάρχει έρεισμα σε ικανή μερίδα πολιτών και ικανή επιχειρηματολογία ώστε να μην καταπέσει;
Πριν οδηγηθούμε σε συμπεράσματα ας κάνουμε κάποιες σκέψεις σε έννοιες.
ΠΑΙΔΕΙΑ. Η πολιτεία σε μια οργανωμένη και ευνομούμενη κοινωνία μέσω της Παιδείας ως πυλώνα, θα πρέπει να επιδιώκει να δώσει όλα εκείνα τα εφόδια και ίσες ευκαιρίες στους νέους, ώστε να αποκτήσουν γνώσεις σε διάφορα επιστημονικά πεδία και αρετές. Αυτά δεν είναι αφηρημένες έννοιες. Είναι μετρήσιμες ποιοτικά και συγκρίσιμες εκ του αποτελέσματος. Το βάρος είναι ακόμη μεγαλύτερο στους ώμους των κρατούντων, όταν αυτή η πολιτεία είναι η ελληνική. Ένας από τους αρχαιότερους πολιτισμούς με μια πορεία χιλιάδων χρόνων, προβάλει την οικουμενικότητα των αξιών του για την επίτευξη των αντικειμενικών σκοπών. “Αιέν Αριστεύειν” , πάντοτε να προοδεύεις μέσω της κοπιαστικής προσπάθειας. Είναι δηλαδή μια διαδικασία που φανερώνει δυναμικότητα, κίνηση. “Ευγενής άμιλλα” συναγωνισμός (και όχι το βαρβαρικό Ανταγωνισμός που σημαίνει υπεροχή με κάθε μέσω, χωρίς κανόνες) , η προσπάθεια δηλαδή για υπεροχή με σεβασμό προς τους συναγωνιζόμενους, με ηθική κυρίως επιβράβευση ανάμεσα σε δύο ή περισσότερα άτομα.
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΗΜΑΙΑ. Είναι το σύμβολο που απεικονίζει την αγωνία του έθνους των Ελλήνων μέσα από αγώνες και θυσίες για την καθιέρωση και συγκρότηση ενός ελεύθερου κράτους. Τονίζει την συνέχεια αυτού του έθνους από την αρχαιότητα έως σήμερα ενώ παράλληλα το ίδιο σύμβολο είναι ύμνος προς την ελευθερία. Οποία τιμή λοιπόν της πρέπει…
ΠΑΡΕΛΑΣΗ. Η διέλευση, πομπή με τάξη, τμημάτων και απότιση τιμής προς ή μπροστά από κάποιο χώρο ή επίσημο πρόσωπο σε εθνικές εορτές, επετείους, εκδηλώσεις θρησκευτικές ή άλλες. Παρελάσεις ή πομπές γίνονται επετειακά από την αρχαιότητα έως σήμερα.
ΚΛΗΡΩΣΗ. Η διαδικασία επιλογής που βασίζεται στην τύχη.
Οι πολίτες της Ελλάδος έχουν επιλέξει αβασάνιστα σε εθνικές εορτές και αλλού, το σύμβολο της πατρίδας να το τιμούν οι άριστοι. Έχουν επιλέξει αυτοί που κρατούν τη σημαία να εμφορούνται από πίστη στα ιδεώδη της πατρίδας. Παρακολουθούν την κοπιώδη διαδικασία και επιβραβεύουν τους καλύτερους. Ακόμη και στην παρέλαση των Ολυμπιακών αγώνων που αποτελούν μια παγκόσμια εορτή, ο πρώτος μεταξύ ίσων επιλέγεται να κρατά τη σημαία. Αυτή είναι η τιμή που επιλέγεται προς το σύμβολο και δεν αφήνεται στην θεά τύχη. Στη θεά τύχη μπορεί να αφεθεί η σημαία-οικόσημο εκάστου σχολείου.
Εύλογα λοιπόν γεννάται το ερώτημα προς τον υπουργό. Πως μπορεί να ενυπάρχει η παιδεία με την τύχη;
Η απόφαση του υπουργείου παιδείας περιέχει εκτός από την τραγικότητα με αποδέκτες μαθητές και δασκάλους για την διαχείριση της “λοταρίας” και την κωμικότητα μέσω της αντίφασης για τον αντικειμενικό σκοπό που καλείται η παιδεία να διαδραματίσει. Επιλέγει να οραματίζεται στη θέα ενός ψηλού κτηρίου από το υπόγειο. Ουτοπία κατά το ευμενέστερο ή Ιδεοληψία κατά το δυσχερέστερο;
Η συγκεκριμένη ενέργεια βάλλει εναντίων των αξιών της ελληνικής παιδείας. Το σύμβολο της εθνικής ταυτότητας της χώρας υποβιβάζεται, εφόσον γίνεται αντικείμενο λοταρίας όπως ένα ποδήλατο ή ένα λαχείο. Κυοφορείται ένα πεδίο, όπου η διαδικασία εύκολα μπορεί να γίνει αντικείμενο χλευασμού και γέλιου μεταξύ των μαθητών. Υποβάλλει ευθέως τους μαθητές στην αίσθηση ότι τα αγαθά “ου” κόποις κτώνται. Η μέγιστη ηθική ανταμοιβή της γαλανόλευκης ως κίνητρο για προσπάθεια, καταργείται. Κάποιος εξωγενής τυχαίος παράγων που θα έρθει ως από μηχανής θεός, ορθώνεται ως κυρίαρχη αντίληψη. Η μετριότητα και η τακτική της ισοπέδωσης επιτυγχάνεται στο πρώτο στάδιο κοινωνικοποίησης των παιδιών. Οι πολίτες του μέλλοντος που δεν σηκώνουν κεφάλι, δεν οραματίζονται, δεν διεκδικούν, αρχίζουν να εκκολάπτονται.
Η επιχειρηματολογία που κατά καιρούς αναπτύσσεται εκ μέρους του υπουργείου και των αρμοδίων για το ζήτημα, περιέχει νεφελώδη και συντεχνιακά επιχειρήματα, που δεν αντέχουν σε σοβαρή συζήτηση. Η απόφαση του υπουργείου παιδείας, κρίνεται ως περίεργη, απαράδεκτη και αντιπαιδαγωγική, γι’ αυτό απαιτείται η άμεση άρση της απόφασης. Είναι σκόπιμο σε αυτό το εγχείρημα να αναλάβουν δράση οι γονείς, συλλογικότητες και φορείς τόσο σε τοπικό όσο και σε πανελλαδικό επίπεδο. Ο κατήφορος χρόνων στην παιδεία, πρέπει να λάβει τέλος.
Κωτσής Νικόλαος (γονέας μαθήτριας 1ου Δημοτικού Σχολείου Κατερίνης)
