«Όταν ηττάται το νόημα, έρχεται ο τραγέλαφος του Μεσσία»
Σήμερα βιώνουμε μια τριπλή κρίση. Κρίση εμπιστοσύνης στους θεσμούς, κρίση πολιτικής αντιπροσώπευσης, κρίση ιδεολογική και ταυτοτική.
Αποτελεί χρέος όλων των μελών του κόμματος να αποτιμήσουν όσα πραγματοποιήθηκαν από το 2015 έως και σήμερα, πρωτογενώς, μόνοι τους. Οι αποτιμήσεις άλλωστε των προβεβλημένων στελεχών που χρησιμοποιούνται ως οδηγοί προπαγάνδας και οι οποίοι μας οδήγησαν σ’ αυτό το αδιέξοδο είναι απολύτως αποπροσανατολιστικές και αναξιόπιστες. Αυτό άλλωστε προκύπτει εκ του αποτελέσματος.
Οι κρίσιμες ερωτήσεις ζητούν ακόμα, ειλικρινείς απαντήσεις οι οποίες θα φωτίσουν και σκιαγραφήσουν τα επόμενα βήματα μας.
- Πώς απαξιώθηκε η Αριστερά από το σύστημα αλλά και από τον ίδιο της τον εαυτό και οδηγήθηκε στον πιο ταπεινωτικό της τραγέλαφο;
– Ένα πολιτικό σύστημα απολύτως ελεγχόμενο έξωθεν, το 2015 εν μέσω μνημονίων και μετά την πλήρη αποτυχία των υπόλοιπων κομμάτων του λεγόμενου Δημοκρατικού τόξου βρήκε τον εκφραστή του στο πρόσωπο του Αλέξη Τσίπρα. Η απειρία των στελεχών που κλήθηκαν να κυβερνήσουν, η ανομοιογένεια τους αλλά και ο Λαϊκισμός στο Λόγο και τις πράξεις τους οδήγησε στο δημοψήφισμα και από κει μετά την πρώτη διάσπαση και εν μέσω μνημονίου σε μια αξιοπρεπή και προσχεδιασμένη ήττα το 2019.
– Ήταν κρίσιμο για το νεοφιλελεύθερο πολιτικό σύστημα να αποδείξει στον Ελληνικό Λαό ότι η κυβερνώσα Αριστερά δε θα πρέπει να είναι σε θέση να ξανακυβερνήσει αυτόν τον τόπο. Έπρεπε το 32% να γίνει 3% ήταν κρίσιμο να τρωθεί η πολιτική μας Αξιοπρέπεια…
– Για την επίτευξη αυτού του στόχου διαμορφώθηκαν δύο διαλυτικές δυνάμεις από τα έξω με το αντιΣΥΡΙΖΑ μέτωπο και τα μίντια και εκ των έσω με την προσχεδιασμένη απουσία αντιπολιτευτικής γραμμής των προβεβλημένων στελεχών μας, καθώς και με τις καταστατικές αλλαγές του άρθρου 4 παρ.2 που διεύρυναν το κόμμα προετοιμάζοντας την περαιτέρω διάλυση του. Η απουσία του Τσίπρα φαίνεται από τα πράγματα να υπηρετεί έναν ενιαίο σχεδιασμό διάλυσης. Επισφραγίστηκε δε με τον ερχομό του Μεσσία – Κασσελάκη.
- Πώς το μεγαλύτερο κομμάτι της κυβερνώσας Αριστεράς έφτασε να εκλέξει ως αρχηγό του έναν άσχετο με τις ιδέες και αξίες της Αριστεράς και παντελώς άγνωστο στη χώρα που πολιτεύτηκε ως Μεσσίας;
– Η απάντηση είναι κατά τη γνώμη μου απλή. Ο μέσος όρος των μελών μας, άγονται και φέρονται από μερικούς επιτήδειους εντός κόμματος, οι οποίοι βρίσκονται σε αγαστή συνεργασία με έξωθεν κέντρα λήψης αποφάσεων. Η πληροφορία κρατιέται για τους περισσότερους, μυστική.
– Το επιχείρημα ότι τα στελέχη μας στην Κεντρική Επιτροπή ξέρουν καλύτερα διαμορφώνει ένα εσωτερικό καθεστώς μίας ελίτ και κατ’ επέκταση ενός Προέδρου – Μεσσία που μπορεί να αποφασίζει για εμάς χωρίς εμάς.
– Τόσα χρόνια μετά το 2019 οι ίδιοι δεν είναι που μας οδήγησαν σε αυτό το χάλι;
– Πόσο διαφορετικό θα μπορούσε να είναι το πολιτικό επίπεδο των μελών του κόμματος σε σχέση με αντίστοιχα επίπεδα μελών άλλων κομμάτων και κατ’ επέκταση ολόκληρου του Λαού.
– Αντί του μεσσία – τσίπρα προτάθηκε ο μεσσίας κασσελάκης.
– Όλοι συμφώνησαν, εγώ όχι.
– Τώρα ελλείψει μεσσία επανερχόμαστε στον αρχικό μεσσία – τσίπρα.
Προτάσεις – Λύσεις
– Ολόκληρος ο Λαός χρειάζεται αφύπνιση. Ολόκληρος ο Λαός πρέπει να πειστεί να αναλάβει μόνος του τη μοίρα του.
– Είναι αδύνατο όλοι αυτοί που τον έφεραν σ’ αυτήν την κατάσταση να τον σώσουν.
– Απαιτείται αποκομματικοποίηση του πολιτικού συστήματος και θεσμική αναβάθμιση των πολιτών Συνταγματικά.
– Οι πολίτες πρέπει να απαιτήσουν Νέο Σύνταγμα ή κατ’ ελάχιστο, σε μια μεταβατική περίοδο, ορθή εφαρμογή του υφιστάμενου.
– Οι ανεξάρτητοι βουλευτές θα επεξεργάζονται τα Νομοσχέδια της κυβέρνησης ρωτώντας με ψηφιακά δημοψηφίσματα τους πολίτες και όχι τους Πρόεδρους τους.
– Τα μέλη της κυβέρνησης δεν θα είναι βουλευτές.
Οι πολίτες πρέπει να μάθουν να αποφασίζουν για όλα χωρίς αστερίσκους σε ένα ψηφιακό Δημοκρατικό οικοσύστημα με την πληροφορία από όλους για όλους.
Όλα αυτά τα λέω χρόνια και γίνομαι ενοχλητικός. Με υπομονή μετέφερα τους προβληματισμούς μου σε συντρόφους και έπραξα ότι καλύτερο θεωρούσα με γνώμονα το Λαϊκό Συμφέρον, συμμετέχοντας ενεργά στα Συνέδρια του κόμματος, αλλά και με παρεμβάσεις μου σε θέματα τοπικού ενδιαφέροντος.
Πάντα έλεγα και θα λέω την άποψη μου ευθαρσώς ως πολίτης.
Αυτό που με ξεπερνάει είναι οι κινήσεις Τσίπρα σε σχέση με τη σημερινή τακτική του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ απέναντι του.
– Ο ίδιος που μας οδήγησε μέχρι το 2023 στην εκλογική μας συρρίκνωση, στον ερχομό του Κασσελάκη, στην περαιτέρω διάλυση του κόμματος, θα μας σώσει;
– Και χωρίς να έχουμε ένα ξεκάθαρο προγραμματικό πλαίσιο του φορέα που θα εκπροσωπήσει, σπεύδουμε να τον ανακηρύξουμε μεσσία;
– Παράλληλες πορείες δεν έκαμαν ούτε τα μέλη του κόμματος ούτε οι ψηφοφόροι του κόμματος με τον τσίπρα.
– Παράλληλες πορείες με τον τσίπρα έκαναν τα πρωτοκλασάτα στελέχη που ο ίδιος προώθησε και διαμόρφωσε κατά την διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ- ΠΣ.
Επομένως η Απόφαση της Πολιτικής Γραμματείας: «…Ακόμη και αν υπάρχουν διαφορετικές οπτικές, η σχέση του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ με τον Αλέξη Τσίπρα δεν μπορεί να είναι αντιπαραθετική. Οι παράλληλες πορείες μας οφείλουν να συγκλίνουν στον κοινό στόχο ενός ισχυρού προοδευτικού πόλου, με συγκρότηση προγραμματικής πρότασης και υπέρβαση των διαχωριστικών γραμμών συνολικά στον προοδευτικό χώρο, με γνώμονα τα συμφέροντα της μεγάλης λαϊκής πλειοψηφίας και στη βάση των Αριστερών ιδεών και αξιών…» απλώς επικυρώνει την ταυτοτική σχέση του τσίπρα με την ηγετική ομάδα της Πολιτικής Γραμματείας και της Κεντρικής Επιτροπής.
Εξάλλου η λήψη της Πολιτικής Απόφασης δεν ήταν προϊόν επεξεργασίας του Σώματος των μελών του κόμματος αλλά αποτέλεσμα εισήγησης της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, θεωρώντας ότι αυτοί είναι το κόμμα.
Καμιά συνεδρίαση Νομαρχιακής Επιτροπής δεν έλαβε χώρα πριν ληφθεί μία τόσο σοβαρή Ταυτοτική Πολιτική Απόφαση.
Εντύπωση μου κάνει πως δεν απαντήθηκαν από τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ οι αιχμηρές αναφορές του Τσίπρα στην επιστολή παραίτησης του προς σύσσωμη την Αντιπολίτευση άρα και στον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, όπως και η αντικαταστατική του συμπεριφορά, που όντας μέλος του κόμματος προετοιμάζει τη δημιουργία νέου πολιτικού φορέα.
Για όλους αυτούς τους λόγους και για άλλους που επιφυλάσσομαι να Δημοσιοποιήσω στο μέλλον παραιτούμαι από μέλος του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ.
Η παραίτηση μου οφείλεται περισσότερο στην απουσία ουσιαστικών Δημοκρατικών διαδικασιών μέσα στο κόμμα και στην κατανόηση της αδυναμίας του υφιστάμενου πολιτικού προσωπικού του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ τόσο στην Κεντρική πολιτική σκηνή αλλά όσο και στην τοπική μας κοινότητα, να ανατάξει το πολιτικό έλος στο οποίο έχει περιέλθει ο τόπος.
Οι απόψεις μου εξάλλου και η πορεία μου χωρίς την κομματική μου ταυτότητα θα εκφράζονται με μεγαλύτερη ελευθερία.
Ευχαριστώ όλες-ους τις συντρόφισσες, συντρόφους του κόμματος που από το 2019 μου συμπαραστάθηκαν ή μου πήγαν κόντρα, ολοκληρώνοντας με ως πολιτικό υποκείμενο.
Το μέλλον πιστεύω ότι θα μας βρει σε παράλληλες πορείες προσπαθώντας να υπηρετήσουμε από κοινού το Λαϊκό Συμφέρον.
Καλώ σε ανυπακοή τα μέλη, προς Αποφάσεις που δεν χαίρουν της ευρείας αποδοχής και έγκρισης τους.
