Ουδέν σχόλιον ! Γράφει ο Βασίλης Μόσχης
– Μας έρχεται κι άλλο πακέτο!
– Δεν πιστεύω να πέσει στο κεφάλι μας!
– Γιατί; Που νομίζεις θα πέσει; Όλα τα πακέτα σε κάποιων το κεφάλι πέφτει!
– Ναι αλλά υπάρχει μια αδιευκρίνιστη …διευκρίνηση! Αυτό το άλλοι θα χάσουν και άλλοι θα κερδίσουν είναι που με ανησυχεί. Δεν το νιώθω τόσο κατανοητό!
– Γιατί; Τι δεν καταλαβαίνεις; Κάποιοι θα χάσουν και κάποιοι θα κερδίσουν!
– Και ποιοι θα είναι αυτοί; Αυτό με φοβίζει; Διότι δεν ξέρω εγώ με ποιους θα είμαι. Με τους χαμένους; Με τους κερδισμένους; Τι να κάνω; Να αρχίσω να το γιορτάζω ή να απλώσω μαύρες πλερέζες. Διότι αν είμαι στους χαμένους… τι άλλο να δώσω; Πού να ‘ναι ο ίσκιος σου Θεέ να ’ρθω να γονατίσω και να σου πω τον πόνο μου για να τον φέρεις πίσω…
– Που το θυμήθηκες αυτό το άσμα; Και δε μου λες; Ποιον θες να φέρει πίσω;
-Τον παλιό καλό καιρό!
– Πάνε αυτά! Ούτε ο ίδιος ο Θεός δεν μπορεί να κάνει τίποτα! Πάνε όλα τα γκουμέκια!
– Δεν εννοώ αυτόν τον καιρό! Ακόμη πιο παλιά!
– Πόσο παλιά;
– Δεκαετία πενήντα, εξήντα!
– Έλα ρε, σοβαρέψου λίγο… Τι λες τώρα;
– Μιλάω σοβαρά! Για να ζήσουμε και λίγο… Χωρίς άγχος, χωρίς κυνηγητά… χωρίς κατάθλιψη… Να απολαύσεις τις μικρές πολύ μικρές μικρές στιγμές που σου δίνανε τη μεγάλη ευτυχία! Λίγα ελάχιστα, αλλά περνούσε καλά ο κόσμος! Με τα λίγα; Με τα λίγα! Έκανε ένα βήμα μπρος και το χαιρόταν! Εμείς θέλαμε άπλες τα βήματα μας και τα αρπάξαμε όλα και μας έπεσε ο ουρανός σφοντύλι! Άντε να επιστρέψει πάλι η ίδια ποιότητα!
– Και νομίζεις θα μας λυπηθείς ο Θεός και θα φέρει τα πάνω κάτω; Πολύ αισιόδοξο σε βλέπω!
– Τουλάχιστον ας κάνουμε …όνειρα ρε! Ας ονειρευόμαστε πραγματικά χαλαρές και ρομαντικές στιγμές παρελθόντων ετών για να απολαύσουμε έστω …ονειρικά τι χάσαμε ρε! Τι πραγματικά χάσαμε!
