Γράφει ο Ναπολέων Λιναρδάτος
Ο Οργανισμός Βιομηχανικής Ιδιοκτησίας (ΟΒΙ) βρέθηκε ότι δεν είχε εφαρμόσει νόμους του 2010 και του 12 με αποτέλεσμα να δημιουργήσει ζημιά 4.5 εκατομμυρίων. Οι 97 υπάλληλοι του οργανισμού «έχουν μισθούς που ξεπερνούν ακόμη και τις 7.000 ευρώ το μήνα.» Οι υπάλληλοι πληρωνόντουσαν μια «σειρά επιδομάτων, μεταξύ αυτών ακόμη και επίδομα κυλικείου.”
Η ΕΡΤ για το 2016 είχε προβλέψει μόνο για μισθοδοσία 55 εκατομμύρια ευρώ ενώ τα συνολικά έσοδα από διαφημίσεις ήταν μόλις 4.5 εκατομμύρια. Τα συνολικά έξοδα προβλέπονταν να είναι 133 εκατομμύρια. Δηλαδή, για κάθε 1 ευρώ εσόδων η ΕΡΤ θα είχε σχεδόν 30 ευρώ εξόδων. Δεν υπάρχει πρόβλημα φυσικά μιας και την προβλεπόμενη τότε ζημιά των 129 εκατομμυρίων ευρώ την καλύπτει το κορόιδο ο φορολογούμενος.
Το Καναντέρ που έκανε αναγκαστική προσγείωση στο Φαρακλό Λακωνίας είχε 40 χρόνια πτήσης. Την προηγούμενη εβδομάδα των πυρκαγιών από τα 15 Καναντέρ για αεροπυρόσβεση ήταν ενεργά μόνο τα 6. Από όλα τα παραπάνω, οι μισθοί των 7.000 στον ΟΒΙ, η ζημιά των 129 εκατομμυρίων της ΕΡΤ και τα Καναντέρ που δεν πετούν, ο μέσος πολίτης θα βγάλει το συμπέρασμα ότι το ελληνικό κράτος είναι εντελώς διαλυμένο. Αυτή η διάλυση όμως δεν είναι τυχαία, είναι θα μπορούσαμε να πούμε το λογικό αποτέλεσμα του μεγέθους του.
Όταν ένα κράτος έχει επεκταθεί πέρα από τις βασικές του λειτουργίες, που είναι η φύλαξη των συνόρων, η ασφάλεια και η απονομή της δικαιοσύνης, αυτό που σταδιακά αρχίζει να συμβαίνει είναι ότι αλλάζει η φύση του και ο σκοπός της ύπαρξης του. Από ένας μηχανισμός για να ικανοποιεί κάποιες βασικές ανάγκες της κοινωνίας, γίνεται ο μηχανισμός διά του οποίου ομάδες συμφερόντων κατορθώνουν να ζουν εις βάρος της κοινωνίας. Ο Μπαστιά το είχε συνοψίσει στην φράση «το κράτος είναι ο μέγας μύθος μέσω του οποίου ο καθένας προσπαθεί να ζήσει εις βάρος όλων των άλλων.»
Τα Καναντέρ είναι χαμηλά στην λίστα προτεραιοτήτων της πολιτικής τάξης, γιατί η πολιτική τάξη έχει περισσότερο να ωφεληθεί με το να διορίζει συγγενείς και φίλους ως μετακλητούς υπαλλήλους. Για τους συνδικαλιστές οι μισθοί των 7.000 ευρώ είναι σαφώς πιο αναγκαίοι από ότι μερικά επιπλέον κρεβάτια και κλίνες σε νοσοκομεία. Ο κρατικοδίαιτος επιχειρηματίας ξέρει ότι μπορεί να παίρνει εργολαβίες και να φυτεύει διόδια ανά δέκα μετρά δρόμου, δεν κατασκευάζει Καναντέρ. Όταν το κράτος έχει μετατραπεί σε ένα μέσο πλουτισμού για όλους όσους συνδέονται με την πολιτική τάξη, η ανικανότητα και η σπατάλη είναι αναπόφευκτη. Έτσι φτάνουμε στην σημερινή πραγματικότητα όπου το κράτος δεν υπάρχει για να εξυπηρετεί τον πολίτη, αλλά ο πολίτης υπάρχει για να παράγει φόρους για το κράτος.
Γράφει ο Ναπολέων Λιναρδάτος
