Σφήνες του Αφεντούλη
Καλά διάβασες, αναγνώστη μου. Στην αφεντιά σου απευθύνεται το εκ της πασίγνωστης καρτεσιανής ρήσης «cogito ergo sum (σκέφτομαι, άρα υπάρχω)» προερχόμενο ερώτημα του τίτλου, ας όψεται η προηγμένη Δύση που ενοχλημένη με τη Νέα Τάξη Πραγμάτων ψηφίζει εσωστρέφεια εσχάτως κι αντιρρήσεις δεν δεχόμαστε.
Εντάξει, δεν λέμε. Μεγάλο το σφάλμα να σχολιάσουμε τις προτιμήσεις των εκλογέων επί της κάλπης, όπως θα αντέτεινες ενδεχομένως, και με το δίκιο σου, βεβαίως – βεβαίως, αφού η στήλη υπεραμύνεται καθημερινά των συνταγματικών ελευθεριών, ως γνωστόν.
Όμως, αυτό δεν σημαίνει πως η πένα του εμπειροτέχνη πολιτικού αναλυτή, θείου Αφεντούλη, θα αμελήσει την υποχρέωση να προειδοποιήσει τη διεθνή κοινή γνώμη για τα μελλούμενα, βλέποντας τους πολίτες της πέραν του Ατλαντικού Υπερδύναμης να ερίζουν εκατέρωθεν της αναδείξεως του Ντόναλντ Τραμπ στο ύπατο αξίωμα.
«Αντισυστημικός» ρεπουμπλικάνος ή «εκκεντρικός» μεγιστάνας, δεν παίρνουμε όρκο, όταν ο «εκλογομάγειρας» μικροσυνταξιούχος «Μήτσος», προκειμένου να διερευνήσει τις επιδράσεις της ευημερία υποσχόμενης παγκοσμιοποίησης στο θυμικό των Αμερικανών, επινόησε φανταστική ηρωίδα που παρουσιάζει εν τω άμα, άδοντας:
Η Νάντια η ενάντια.
Κινήθηκε ενάντια
στο σύστημα η Νάντια,
μα αν τον Τραμπ επέλεξε
ή Χίλαρι την έψεξε,
η ψυχούλα της το ξέρει
που οδήγησε το χέρι.
Ας πρόσεχε το καθεστώς,
για να της εξηγήσει πώς,
δυστυχώς κακοπερνάει,
κι αν καλό μισθό ζητάει,
να μη λεν υπομονή
θα αλλάξουν οι καιροί.
Ναι, περίμενε η Νάντια
αλλά πού να δει καζάντια,
άσπλαχνη η πλουτοκρατία
δεν νοεί φιλαλληλία.
Εξοργίστηκε η Νάντια,
αποφάσισε ενάντια
να ξεφύγει απ’ την κατάντια,
κι ο αναγνώστης μας να μη ρωτά εμβρόντητος: «Ποια κατάντια; Πένονται και κράτη πλουσιότερα, άνευ Τρόικας, έλα Χριστέ και μη χειρότερα;».
Διότι, αν εντός Μνημονίων εκ των πραγμάτων «σκίζει και σκίζουμε γάτες», κατά τις διαπιστώσεις της συζύγου, μανδάμ «Μήτσαινας», η καλοπέραση δεν είναι εξασφαλισμένη ούτε εκτός αυτών.
Εξ ου, λοιπόν, η καταψήφιση του κατεστημένου από τη «Νάντια», κι αν το παράδειγμα ακολουθήσουν οι ευρωπαϊκές χώρες που έχουν εκλογές το 2017, άντε μετά να προβλέψει το μέλλον της παγκοσμιοποίησης, ο «Μήτσος», που διαβλέποντας επερχόμενους «κλυδωνισμούς» σκέφτηκε να απευθύνει έκκληση σύνεσης, διερωτώμενος με τον τρόπο του Μποστ:
Μήπως το κατεστημένο συμφέρει ανανεωμένο;
Εκλογείς! Όχι κραυγές υστερικές σε πρώην κυβερνήτες
ένεκα η λιτότητα να λέμε τους «αγύρτες».
Γι’ αποτυχόντα ιθύνοντα αδύναμους να θάλψει
υπάρχει τρόπος αλλαγής νέος να μη μας «κάψει»,
αν προ της κάλπης όλοι εμείς σωστά συσπειρωθούμε
των έμπειρων κυβερνητών τ’ αυτάκι να τραβούμε,
κραυγάζοντας: «Άκουσε υποσχόμενε έξω αν ξαναπέσεις,
τον σβέρκο με τα δόντια μου μοιραία θα συνδέσεις:
κι εγώ, μη έχων ο φτωχός να χάσω τίποτ’ άλλο,
θα σου πατήσω δαγκωνιά να δεις πόνο μεγάλο».
Τότε, και βέβαιο αυτό, εκείνος θα αλλάξει,
τη ρότα της απλοχεριάς αμέσως θα χαράξει,
τι δεν υπάρχουνε θνητοί άτρωτοι στον αυχένα
να αψηφούν δαγκωματιές για τα κατεστημένα,
που πάει να πει, αφού αυτός δράση θα αναλάβει,
τα «τούνελ» θα ξεφύγουμε χωρίς της τσέπης βλάβη,
κι οι ενάντιοι στο σύστημα μάς είναι περιττοί,
στους ανανεωμένους μας θα μείνουμε πιστοί,
πήρες πρέφα απογοητευμένε εκλογέα μου, ότι με την καταψήφιση του «κακού» υπάρχει περίπτωση να υπερψηφίσουμε το χειρότερο, τις εναντιώσεις μέσα!…
-Ω-
