– Μια πλήρης καταστροφή!
– Που δεν μπορεί κανείς να συνειδητοποιήσει που θα καταλήξει!
– Καταστροφή που δεν έχει σταματήσει ακόμη!
– Χώρια από τους νεκρούς!
– Κάτι τέτοιες ώρες μένεις ακίνητος με το βλέμμα να χάνεται στο κενό και να προσπαθείς να νιώσεις τι μπορεί να σου συμβεί στα καλά καθούμενα. Τι μπορείς να χάσεις, ανθρώπους, περιουσίες, δουλειές, όλα να εξαφανιστούν και να μείνεις μόνος, τελείως μόνος, χωρίς τίποτα. Με το τίποτα ακόμη, να σου είναι η μόνη σου περιουσία και να λες που είναι ο δρόμος που πρέπει να ακολουθήσω; Πουθενα! Δεν έχεις να πας πουθενά, μα πουθενά΄! Τα ζωντανά σου πνιγμένα, τα πάντα, τα πάντα, τα πάντα…
– Είναι κρίμα, πολύ κρίμα!
– Πώς θα ζωντανέψει αυτή η πεδιάδα που η νέκρα της θα εξαπλωθεί κι αλλού, σε ήσυχες και όμορφες περιοχές που δεν τις άγγιξε η καταστροφή! Θα ακολουθήσει ένα ντόμινο πολλαπλών κινδύνων και επιπτώσεων που θα δυσκολέψει την ζωή όλων μας. Ε, κάπως έτσι δεν είναι; Όταν χάνεται η κατσίκα του γείτονα, θα χαθεί και η δική σου, και του άλλου και του επόμενου!
– Απέραντη θλίψη, …μπορείς να νιώσεις αυτή την καταστροφή;
– Θα δούμε στην πορεία τι μπορεί να προκύψει! Ασθένειες που δεν θα περιοριστούν μόνο στην περιοχή της πνιγμένης πεδιάδας. Επιπτώσεις στην οικονομία που θα αγγίξει και όλους μας θα μας πλησιάσουν και όλο και θα εμφανιστεί το …πλιάτσικο των τιμών που θα σκαρφαλώσουν στα ύψη λόγω πολλαπλών ελλείψεων!
– Αδιανόητο μου φαίνεται! Μόνο που πας να το σκεφτείς και δεν το χωράει ο ναυς σου! Αυτό που ζήσαμε όλο το καλοκαίρι συνεχίζεται ακόμη και τώρα. Μια αλυσίδα καταστροφών που σα να μοιάζει λίγο έως πολύ, ανάλογα, τις ταινίες καταστροφής που μπορεί κάποιος να είναι φαν!
– Πόσο να πεις ψηλά το κεφάλι, θα σηκωθούμε και πάλι και θα τα βάλουμε όλα μπρος!
– Δεν νομίζω! Πολύ δύσκολο και θέλει χρόνο πολύ, χρόνια πολλά!
– Πόσο ειρωνικό ακούστηκε!
Ουδέν Σχόλιον! – Γράφει ο Βασίλης Μόσχης
