Η Ντόρτμουντ έχει αποκλειστεί από τη Γιουβέντους στο Τσάμπιονς Λιγκ. Το «Βεστφάλεν» έχει αδειάσει. Ο άνδρας με τα καστανόξανθα μαλλιά, τα γαλανά μάτια τα οποία κρύβονταν τότε πίσω από έναν κοκκάλινο σκελετό γυαλιών μαζεύει τα πράγματά του. Τα βάζει στο σακίδιο, το ρίχνει στην πλάτη, φορά το τζόκεϊ. Φεύγει και αυτός. Είναι ο τελευταίος. Κλείνει την πόρτα του γραφείου του. Φεύγει με τα πόδια προσπαθώντας να περάσει απαρατήρητος. Περπάτησε από το γήπεδο ως το σπίτι του. Για να καθαρίσει το μυαλό του και να σκεφτεί τι θα κάνει.
Ήταν ίσως το πιο δύσκολο βράδυ στην προπονητική καριέρα του Γιούργκεν Κλοπ. Λίγο καιρό μετά ανακοίνωσε δημόσια με δάκρυα στα μάτια την αποχώρησή του από τη γερμανική ομάδα.
Όταν ήρθε η πρόταση από τη Λίβερπουλ ήταν άνεργος. Ποιος προπονητής θα έλεγε όχι στη Λίβερπουλ; Ναι, δεν είχε δουλέψει ποτέ εκτός Γερμανίας, ναι η εμπειρία του περιοριζόταν μόνο σε δύο ομάδες, ναι αλλά να που ήταν αυτός που κατάφερε να την βγάλει από το τέλμα της.
Ένας άνθρωπος με ισχυρή προσωπικότητα, ένας προπονητής πανέξυπνος, τον οποίο μπορούσαν να εμπιστευτούν μεγάλοι σταρ του παγκόσμιου ποδοσφαίρου. Λίβερπουλ και Κλοπ κάνουν έναν συνδυασμό αχτύπητο και παράλληλα απίστευτα θελκτικό για μεγάλους παίκτες. Ποιος ποδοσφαιριστής θα πήγαινε στο «Άνφιλντ» για χάρη του.. Μπρένταν Ρότζερς; Σε ένα περισσότερο άνισο πρωτάθλημα, όπως το γερμανικό, με τη Μπάγερν μοναδική ουσιαστική αντίπαλο, ο Κλοπ κατάφερε να οδηγήσει τη Ντόρτμουντ στην κατάκτηση τίτλων, αυτών που ονειρεύονταν πριν από την άφιξή του και οι οπαδοί της Λίβερπουλ.
Ο Κλοπ έφτιαξε πρώτα την επιθετική γραμμή της ομάδας και στη συνέχεια προσπάθησε να… σουλουπώσει την άμυνά της. Δεν το πέτυχε απόλυτα, αλλά κάπως «μαζεύτηκε» η αμυντική λειτουργία κυρίως μετά την απόκτηση του Βίρτζιλ φαν Ντάικ.
Αντιλαμβανόμενος και ο ίδιος ότι στη Λίβερπουλ έπρεπε να δώσει περισσότερο από όσα έδωσε στη Ντόρμουντ, μετά την πρώτη δοκιμαστική σεζόν, άρχισε να λειτουργεί πιο απελευθερωμένα. Και αυτό είχε αντίκτυπο και στους παίκτες του: πως τους «ντόπαρε», πως τους προστάτευε στα δύσκολα, πως τους βοήθησε να βελτιωθούν.
Ο Γερμανός επανέφερε τη Λίβερπουλ στην πρώτη κατηγορία της Ευρώπης. Έχει αποδείξει όλα τα προηγούμενα χρόνια ότι διαθέτει την ικανότητα να «πείθει» τους παίκτες του ότι μπορούν να τα βάλουν με θεωρητικά ανώτερους αντιπάλους.
Ο Κλοπ υπήρξε όλα αυτά τα χρόνια (όπως και ο Γκουαρδιόλα, φυσικά) εκ των προπονητών που μετουσίωσαν εξαιρετικά στον αγωνιστικό χώρο το gegenpressing (κόντρα πίεση). Ήταν αυτός ο τρόπος για να φτιάξει μια Ντόρτμουντ ικανή να ανταγωνιστεί τα μεγαθήρια της Ευρώπης και είναι και αυτό που έκανε και στη Λίβερπουλ για να έχει αποτελέσματα.
Η Λίβερπουλ χρειαζόταν έναν προπονητή, ο οποίος θα την έφτιαχνε από την αρχή. Έναν προπονητή, ο οποίος θα ένωνε την… αύρα του με τον θρύλο της ομάδας και θα πορεύονταν μαζί στο μονοπάτι των επιτυχιών.
Αυτός, λοιπόν, ήταν ο… Normal One, όπως αποκαλεί τον εαυτό του και «σκάει» στα γέλια. Αυτός είναι ο Κλοπ. Αστείος, αλλά και σοβαρός. Είναι ήρεμος, αλλά και παθιασμένος. Είναι πλακατζής, αλλά και μεγάλος τσατίλας. Είναι ένας… θαυματοποιός.
Ακόμα κι αν οι τίτλοι δεν ήρθαν αμέσως. Μα στην αρχή αυτό που έκανε ήταν να επαναφέρει την αισιοδοξία, αλλά κυρίως την «αίσθηση» του ποια είναι η Λίβερπουλ και που αξίζει να βρίσκεται. Της έδωσε πίσω την χαμένη ταυτότητά της. Πήρε το Τσάμπιονς Λιγκ, έχασε στο τσακ ένα πρωτάθλημα και το κατέκτησε την επόμενη χρονιά, για πρώτη φορά μετά από τριάντα χρόνια.
Και έφτιαξε ο Γερμανός μια ομάδα για την οποία πολλοί αναρωτιούνται αν είναι η καλύτερη Λίβερπουλ όλων των εποχών. Η εποχή του Μπιλ Σάνκλι, με τα 20 τρόπαια, η ομάδα που καθοδήγησε μαεστρικά και γιγάντωσε ο ιδιοφυής Μπομπ Πέισλι, η υπερταλαντούχα ομάδας που έφταιξε ο Κένι Νταλγκλίς τη σεζόν 1987-88, η περίοδος του Ράφα Μπενίτεθ με την κατάκτηση του Τσάμπιονς Λιγκ μετά από είκοσι χρόνια είναι οι… αντίπαλοί του.
Aυτή η Λίβερπουλ που παρακολουθεί ο ποδοσφαιρικός πλανήτης τα τελευταία τρία-τέσσερα χρόνια είναι μια ομάδα που κερδίζει παιχνίδι με το παιχνίδι νέους… πιστούς: με το ωραίο ποδόσφαιρό της, με τα τρομακτικά επιτεύγματά της, με τις εντυπωσιακές επιδόσεις της, με τους εξαιρετικούς παίκτες της, με έναν προπονητή ο οποίος πια έχει βάλει το όνομά του στην ιστορία του συλλόγου, δίπλα σε αυτά θρύλων, ίσος μεταξύ ίσων…
Μια ομάδα που «καλπάζει» με έναν ρυθμό τρελό, μια ομάδα για την οποία έφτασε το πλήρωμα του χρόνου για να της φέρει και τους τίτλους. Το κατάφεραν ο Γιούργκεν Κλοπ και οι παίκτες του: ο Μοχάμεντ Σαλάχ, ο Ρομπέρτο Φιρμίνο, ο Βίρτζιλ Φαν Ντάικ, ο Τρεντ Αλεξάντερ – Άρνολντ, ο Άλισον, ο Σαντιό Μανέ, ο Φαμπίνιο, ο Τζόρνταν Χέντερσον και οι υπόλοιποι…
Είναι η Λίβερπουλ του Κλοπ η καλύτερη όλων των εποχών; Είναι ένα ερώτημα που είχε θέσει και ο «Guardian», όταν η ομάδα κατέκτησε τον τίτλο της Πρέμιερ Λιγκ. Ο αρθρογράφος της βρετανικής εφημερίδας δεν απάντησε κατηγορηματικά «όχι». Δεν είπε, όμως, και «ναι». Είναι εκείνη η διάρκεια που είχε η ομάδα που έφτιαξε ο Πέισλι, τόσο σε εγχώριες όσο και σε διεθνείς διοργανώσεις, που ίσως αφήνουν ακόμα σε κάποιους μια αμφιβολία για την τωρινή Λίβερπουλ, που σήκωσε το Τσάμπιονς Λιγκ και την Πρέμιερ Λιγκ. Για τους υπόλοιπους δεν αμφισβητείται ότι ο Γερμανός και οι ποδοσφαιριστές του έχουν καταφέρει κάτι πολύ μεγαλύτερο από αυτό που είχε κάνει ο Πέισλι…
Προπονητής Αγώνες Ποσοστό Νικών
Μπιλ Σάνκλι 783 52.11%
Μπομπ Πέϊσλι 535 57.57%
Τζο Φάγκαν 131 54.2%
Κένι Νταλκγλίς 307 60.91%
Γιούργκεν Κλοπ 373 61.39%
Παραμονές τελικού με την Τότεναμ, παρέδιδε μαθήματα ζωής μιλώντας στον «Independent»: «Ζούμε μονάχα μια φορά. Ως εκ τούτου, πρέπει να κάνουμε ωραία τη ζωή μας. Ορισμένες φορές μπορείς να το πετύχεις μόνος σου, άλλες όχι. Αντιλαμβάνομαι ότι το ποδόσφαιρο είναι απλά ένα κομμάτι διασκέδασης της ζωής. Οπότε, αν κάνουμε τον κόσμο να βαριέται, τότε ποιος ο λόγος να έρχεται στο γήπεδο; Πρέπει να προσπαθούμε να δίνουμε λόγους για να ψυχαγωγείται ο κόσμος. Και αυτό δεν αφορά μόνο τους τίτλους. (…) Είμαι ήρεμος. Δεν περιμένω η ζωή μου να είναι τέλεια. Η ζωή μου είναι πολύ καλύτερη από ό,τι είχα ποτέ φανταστεί. Γιατί, λοιπόν, να ανησυχώ ή να προβληματίζομαι; Θα ήταν ηλίθιο εκ μέρους μου. Λένε ‘ο Πεπ κερδίζει συνέχεια και ο Κλοπ όχι’. Αλήθεια; Έλα τώρα… Πηγαίνω σπίτι και έχω μια υπέροχη οικογένεια. Είμαι μονίμως ένας χαρούμενος άνθρωπος. Γιατί να ζηλεύω ανθρώπους που είναι πιο επιτυχημένοι από εμένα και ίσως πιο έξυπνοι από εμένα; Προφανώς και υπάρχουν άνθρωποι που είναι καλύτεροι προπονητές από εμένα. Και πάλι όμως διαχειρίζομαι τη ζωή και την αντιμετωπίζω σαν ένα μεγάλο δώρο…».
Και την παραμονή του τελικού κόντρα στη Ρεάλ, με την «βασίλισσα» να είναι το φαβορί και την πίεση στους δικούς τους παίκτες τρομακτική, είχε τον τρόπο για να τους αποφορτίσει χωρίς καν να μιλήσει. Τους μάζεψε για να τους μιλήσει και κάποια στιγμή τον βλέπουν να μαζεύει επιδεικτικά τη μπλούζα του μέσα και από μέσα να δείχνει το μποξεράκι του, το οποίο έχει το σήμα CR7. Οι παίκτες κοιτάζονται μεταξύ τους και ξεσπούν σε νευρικό γέλιο.
«Στη συνάντηση είχε το μπλουζάκι του χωμένο μέσα στο CR7 μπόξερ. Όλοι μας στα αποδυτήρια είχαμε πέσει κάτω και γελούσαμε. Αυτό πραγματικά έσπασε τον πάγο. Συνήθως σε τέτοιες καταστάσεις, όλοι είμαστε σοβαροί και συγκεντρωμένοι. Όμως, εκείνος ήταν χαλαρός και έκανε αστεία. Έχει κάνει εκατοντάδες τέτοια αστεία. Όταν βλέπεις πως ο προπονητής σου είναι πραγματικά σίγουρος και χαλαρός, αυτό σε επηρεάζει ως παίκτη. Είναι πατρική φιγούρα για τους παίκτες. Με τα αστεία και τη γλώσσα του σώματος, μας αποφορτίζει από την πίεση» είχε πει ο Τζορτζίνιο Βαϊνάλντουμ.
Ο Κλοπ ξύπνησε έναν κοιμισμένο γίγαντα, είναι αυτός που αλλάζει την σύγχρονη ιστορία της ομάδας, αυτός που γράφεις τις νέες σελίδες του βιβλίου της. Και το κάνει με έναν τρόπο μοναδικό μα και τόσο ταιριαστό με αυτό που είναι η Λίβερπουλ. Ταίριαξαν τόσο πολύ που έγιναν ένα.
«Υπάρχουν πολλές λέξεις που μπορώ να χρησιμοποιήσω για να περιγράψω πώς νιώθω για αυτή την είδηση. Χαρούμενος, ευλογημένος, προνομιούχος και ενθουσιασμένος θα ήταν μια καλή αρχή. Είναι τόση η αγάπη που υπάρχει σε αυτό το μέρος. Το ήξερα αυτό πριν καν έρθω εδώ, άρχιζα να το βιώνω ο ίδιος αφότου μετακόμισα και πλέον το αντιλαμβάνομαι περισσότερο από ποτέ.
Μια υγιής σχέση πρέπει πάντα να είναι αμφίδρομη. Πρέπει ο ένας να είναι σωστός απέναντι στον άλλον. Αυτό το συναίσθημα είναι που με έφερε σε αυτό το κλαμπ σε πρώτο χρόνο και που ανανέωσα το συμβόλαιό μου παλαιότερα.
Αυτή τη φορά είναι διαφορετικά τα πράγματα, λόγω των χρόνων που είμαστε μαζί. Έπρεπε να κάνω στον εαυτό μου αυτή την ερώτηση: Είναι σωστό για τη Λίβερπουλ να μείνω για περισσότερο καιρό; Μαζί με τους δύο βοηθούς μου, τον Πεπ Λάιντερς και τον Πιτ Κράβιτζ, καταλήξαμε στο συμπέρασμα πως η απάντηση είναι: ‘’Ναι”!
Υπάρχει μια φρεσκάδα σε εμάς ως σύλλογο η οποία ακόμα μου προσφέρει ενέργεια. Όσα χρόνια βρίσκομαι εδώ, οι ιδιοκτήτες ήταν και παραμένουν απίστευτα αφοσιωμένοι και με όρεξη για αυτόν τον σύλλογο. Και είναι ξεκάθαρο πως αυτό ισχύει περισσότερο από ποτέ για το μέλλον μας από δω και στο εξής.
Ο Μπίλι Χόγκαν και ο Τζούλιαν Γουόρντ είναι ηγέτες εντός του κλαμπ, απολύτως συγκεντρωμένοι στην ανανέωση και την αναζωογόνησή του, ώστε να συνεχίζουμε να αγωνιζόμαστε στο υψηλότερο επίπεδο.
Έχουμε καταφέρει να εκμεταλλευτούμε το καλύτερο από όσα έχουμε ήδη δημιουργήσει και την ίδια ώρα να δίνουμε μια νέα ένεση ώθησης και διάθεσης στο περιβάλλον μας. Το νέο προπονητικό κέντρο στο Kirkby είναι ένα εξαιρετικό σπίτι για μας και το γεγονός πως το ‘’Άνφιλντ” θα μεγαλώσει κι άλλο σύντομα μέσω της ανάπλασης του ‘’Anfield Road”, είναι κάτι που ανυπομονώ να δω.
Είμαστε ένας σύλλογος που συνεχώς ελίσσεται προς τη σωστή κατεύθυνση. Έχουμε μια ξεκάθαρη ιδέα για το τι θέλουμε, για το πώς προσπαθούμε να το πετύχουμε. Αυτό είναι πάντα μια ιδανική αφετηρία.
Όταν οι ιδιοκτήτες πρότειναν την πιθανότητα ανανέωσης του συμβολαίου μου, ρώτησα τον εαυτό μου την ερώτηση που είχα κάνει κατά καιρούς δημόσια. Έχω την ενέργεια και τον παλμό να αφιερώσω τον εαυτό μου ξανά για όσα απαιτεί αυτό το υπέροχο μέρος από τη θέση του προπονητή; Δεν χρειάστηκε πολύ για να απαντήσω την αλήθεια. Η απάντηση ήταν πολύ απλή. Είμαι ερωτευμένος με αυτό το μέρος και αισθάνομαι καλά!».
Τα είπε όλα! Tα ένιωσε όλα!