Τελείωσε η σχολική χρονιά, ολοκληρώθηκαν και οι εργασίες της 87η Γενικής Συνέλευσης της ΔΟΕ και φυσικά παραμένουν τα ερωτήματα σχετικά με τη στάση του κλάδου εν συνόλω σε ό,τι αφορά τους μόνιμους διορισμούς των αναπληρωτών. Και λέω “εν συνόλω” διότι οι αριστερές παρατάξεις του κλάδου δεν έχουν αντιληφθεί ορισμένα βασικά ζητήματα που άπτονται των μόνιμων διορισμών.
ΑΔΙΟΡΙΣΤΙΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ – ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΠΙΛΟΓΗ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ
Θα ήθελα να ξεκινήσω με την παραδοχή ότι, πλέον, οι μόνιμοι διορισμοί είναι θέμα καθαρά πολιτικής επιλογής: στον προγραμματισμό των προσλήψεων για το Δημόσιο που έκανε η κυβέρνηση για την περίοδο 2018-2022, προβλέπονται 45.521 προσλήψεις στο Δημόσιο, μα ούτε μία αφορά το χώρο της εκπαίδευσης. Είναι ή δεν είναι αυτό πολιτική επιλογή;
Στο σημείο αυτό θα ήθελα να γνωρίζει ο μέσος αναπληρωτής τη στάση και τη γνώμη των τριών δασκάλων βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ και των παρατάξεων στο κίνημα που υποστήριζαν τη διαπραγμάτευση της κυβέρνησης το 2015, προκειμένου να απεγκλωβιστεί η χώρα από τα μνημόνια και να εισέλθει στο σοσιαλιστικό παράδεισο των προσλήψεων και των μόνιμων διορισμών. Όλοι αυτοί, μεσοπέλαγα αρμενίζουν, μαζί με κάθε τους ελπίδα, δίχως να πουν κουβέντα για το ατόπημα και την κατάντια της πολιτικής που υποστήριζαν και (ακόμη) υποστηρίζουν.
ΣΧΕΣΗ ΣΥΝΤΑΞΙΟΔΟΤΙΚΟΥ- ΜΟΝΙΜΩΝ ΔΙΟΡΙΣΜΩΝ
Οι τρεις δάσκαλοι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, καθώς επίσης και οι αριστερές παρατάξεις που υποστηρίζουν -ως συνδικαλιστικά της φερέφωνα- ακόμη την κυβέρνηση, δεν έχουν τοποθετηθεί για τον αντίκτυπο του νόμου Κατρούγκαλου (Ν4387/16) στους μόνιμους διορισμούς των εκπαιδευτικών, αφού λόγω αυτού του νόμου κανείς πλέον δεν τολμά -και δεν μπορεί- να συνταξιοδοτηθεί, γιατί η μείωση των αποδοχών του φτάνει μέχρι 40%. Άρα, όλοι περιμένουν τη συνταξιοδότησή τους στα 67. Ενδεικτικό της συνέπειας του νόμου Κατρούγκαλου είναι ότι το 2010 οι παραιτήσεις εκπαιδευτικών στην Π.Ε. ήταν περίπου 4.000, ενώ ο αντίστοιχος αριθμός παραιτήσεων το 2017, ήταν 219!!!
ΣΧΕΣΗ ΔΟΜΩΝ ΤΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ – ΜΟΝΙΜΩΝ ΔΙΟΡΙΣΜΩΝ
Το σχολείο ΕΑΕΠ και το Ολοήμερο όπως το γνωρίζαμε, απασχόλησε 6.000 περισσότερους δασκάλους, 3.000 περισσότερους νηπιαγωγούς και περίπου 15.000 εκπαιδευτικούς ειδικοτήτων.
Σήμερα, εκείνη η συγκεκριμένη η δομή που απασχόλησε αυτές τις χιλιάδες των εκπαιδευτικών και δημιούργησε φυσικά (ή δυνητικά θα δημιουργούσε) οργανικές θέσεις που επρόκειτο να καλυφθούν με μόνιμους διορισμούς, δεν υπάρχει. Αντί αυτού του μεγάλου σχολείου, λειτουργεί ένα σχολείο μικρό, μίζερο, ανίκανο να ανταποκριθεί ακόμη και στον παιδαγωγικό του ρόλο (βλ. ολοήμερο, νέου τύπου).
ΣΧΕΣΗ ΜΝΗΜΟΝΙΩΝ – ΜΟΝΙΜΩΝ ΔΙΟΡΙΣΜΩΝ
Ο κ. Γαβρόγλου εξήγγειλε ότι τον Οκτώβρη θα κάνει ανακοινώσεις για μόνιμους διορισμούς που θα αφορούν το Σεπτέμβρη του 2019. Φυσικά, όπως όλα δείχνουν, δεν θα είναι στην κυβέρνηση. Αυτό σημαίνει πως ό,τι και να εξαγγείλει δεν θα κληθεί ποτέ να το υλοποιήσει. Ο κοινός νους, λοιπόν, θεωρεί ότι πρόκειται για άλλη μία προεκλογική φανφάρα.
Στο τελευταίο, μάλιστα, μνημόνιο ορίζεται ότι η αναλογία αποχωρήσεων-προσλήψεων θα εκφράζεται από το 1:1. Δηλαδή, αν αύριο γινόταν μόνιμοι διορισμοί, αυτοί θα ήταν 219 στην Π.Ε., (έτσι όμως ακυρώνεται το βασικότερο του αιτήματος, η “μαζικότητα” των διορισμών).
Η σοβαρότητα με την οποία το Υπουργείο Παιδείας χειρίζεται το ζήτημα των μόνιμων διορισμών θα φαινόταν αν ο κ. Γαβρόγλου διεκδικούσε εδώ και τώρα το ποσοστό των προσλήψεων που δεν έγιναν με βάση τις αναλογίες των υπολοίπων μνημονίων, δηλαδή το 1:5 του 1ου μνημονίου, το 1:4 του 2ου μνημονίου και το 1:3 του 3ου μνημονίου. Μόνο έτσι θα ικανοποιούσε το αίτημα του κλάδου περί μαζικότητας μόνιμων διορισμών. Σε κάθε άλλη περίπτωση, ο οποιοσδήποτε θα μπορούσε να προχωρήσει σε μόνιμους διορισμούς 200, 300 ή 500 ατόμων, να πανηγυρίσει κιόλας για αυτούς και ο μέσος αναπληρωτής αυτό το παυσίπονο απέναντι στην αδιοριστία να το θεωρήσει ως μέγιστη χειρουργική παρέμβαση που έσωσε τον ασθενή. Μα θα επρόκειτο περί απάτης, αφήνοντας -και σε αυτήν την περίπτωση- ανικανοποίητο το κοινωνικά αναγκαίο αίτημα ΜΑΖΙΚΩΝ ΜΟΝΙΜΩΝ ΔΙΟΡΙΣΜΩΝ.
Έτσι έχουν τα πράγματα λοιπόν, σήμερα, στο χώρο της εκπαίδευσης σχετικά με τους μόνιμους διορισμούς. Κάποτε δεν ήταν τόσο πολύπλοκο το ζήτημα. Πρέπει όλοι να αντιληφθούν και κυρίως η μεγάλη μάζα των αναπληρωτών (ώστε να μην παρασύρονται από τα εύκολα λόγια ορισμένων συνδικαλιστών) ότι άλλαξε το αίτημα, τόσο ως προς το περιεχόμενο (μαζικότητα), όσο και ως προς τη δομή του (αναδρομικότητα διορισμών με βάση τις αναλογίες των προηγούμενων μνημονίων που δεν τηρήθηκαν), αλλά και τη σχέση του με άλλα ζητήματα (ασφαλιστικό-συνταξιοδοτικό, κληροδότημα αποκλειστικά της παρούσας κυβέρνησης, με τις συνέπειες του Ν4387/16, όπως αυτές απορρέουν), όπως αυτά προέκυψαν από την απαράδεκτη, ασυγκρίτως “μνημονιότερη” -ας μου επιτραπεί ο όρος- όλων των προηγούμενων, ασκούμενη πολιτική των τελευταίων τριών χρόνων. Οι διεκδικήσεις του κλάδου για μαζικούς μόνιμους διορισμούς, περνούν πρώτα από το αίτημα για κατάργηση του Ν4387/16 -νόμου Κατρούγκαλου-, από την υποχρεωτική αναδρομικότητα στους μόνιμους διορισμούς βάσει των αναλογιών των υπολοίπων μνημονίων -που δεν τηρήθηκαν ποτέ- και σίγουρα από την επαναλειτουργία του σχολείου ΕΑΕΠ και του Ολοήμερου, σύμφωνα με τη δομή και λειτουργία που είχαν πριν τη “μεταρρυθμιστική λαίλαπα” των τριών τελευταίων χρόνων.
Κώστας Πετκόπουλος
Δάσκαλος
