Ο κύκλος του πλούτου

 Η σημερινή ΑΝΕΡΓΙΑ δεν έπρεπε να είναι ντροπή και κόλαφος για τη Κοινωνία, για τη Χώρα, για το Κράτος.

Η σημερινή ΑΝΕΡΓΙΑ έπρεπε να είναι χαρά και ευλογία, να είναι ένδειξη προόδου και οικο-νομικής ανάπτυξης σε μια Κοινωνία.

Η σημερινή ΑΝΕΡΓΙΑ προέκυψε σαν ολοκληρωμένη συνισταμένη πολλών και ποικίλων συνιστωσών. Συνιστώσες που επιστημονικά και υφίστανται και λογική εξήγηση έχουν, απορρέοντας από πραγματικά οικονομικά στοιχεία.

Η σημερινή ΑΝΕΡΓΙΑ προέκυψε από την χρήση Υπερσύγχρονων Μηχανημάτων και Εργαλείων (κάποτε ο εργάτης γης όργωνε το χωράφι του με άροτρο που είχε μόνο ένα υνί και το έσερνε η αργοκίνητη αγελάδα, ενώ σήμερα ο σύγχρονος αγρότης οργώνει το κτήμα του με άροτρο που έχει 20 και πλέον υνιά και το σέρνει ένα τρακτέρ θηριώδους ιπποδύναμης). Σήμερα τα 20 υνιά θέλουν έναν εργάτη ενώ τότε τα 20 υνιά απαιτούσαν 20 και πλέον εργάτες τόσο για την άροση του χωραφιού όσο και για την φροντίδα των απαραίτητων ζώων. Ετσι με πολύ λιγότερα μεροκάματα έχουμε πολύ περισσότερο έργο.

Η σημερινή ΑΝΕΡΓΙΑ προέκυψε από χρήση Ηλεκτρονικών Αυτοματισμών και Ρομποτικών Συστημάτων στην παραγωγή (κάποτε για να γίνει μια σκαλιστή ξύλινη πόρτα ο τεχνίτης ξυλουργός δούλευε με τα χέρια του ίσως περισσότερο από τρεις ημέρες ενώ σήμερα ο Σύγχρονος Ρομποτικός Παντογράφος θα σκαλίσει σε μια ημέρα πάνω από 30 ξύλινες πόρτες). Ετσι με πολύ λιγότερα μεροκάματα έχουμε πολύ μεγαλύτερη παραγωγή.

Η σημερινή ΑΝΕΡΓΙΑ προέκυψε από την εκμετάλλευση Σύγχρονων και Μεγάλων Εγγειοβελ-τικών Εργων και Υποδομών (κάποτε για να ποτίσει ο εργάτης γης το χωράφι του έπρεπε να φτιάχνει ο ίδιος συνεχώς και χειρονακτικά τα αυλάκια που οδηγούσαν το λιγοστό νερό από τα παρακείμενα πηγάδια στα φυτά και τα δέντρα. Σήμερα τα Σύγχρονα Αρδευτικά Δίκτυα με τα Μεγάλα Εργα των Υδατοδεξαμενών και των Φραγμάτων εφοδιάζουν τα χωράφια για ολόκληρη την καλλιεργητική περίοδο με άφθονο νερό). Αρα οι σημερινοί αγρότες με πολύ μεγαλύτερη ευκολία και με πιο σίγουρες και εξασφαλισμένες προϋποθέσεις καλλιέργειας πετυχαίνουν εντυπωσιακά μεγαλύτερη παραγωγή.

Η σημερινή ΑΝΕΡΓΙΑ προέκυψε από την χρήση Λιπασμάτων και Ορμονών στις καλλιέργειες (κάποτε η παραγωγή χωρίς την χρήση των κατάλληλων λιπασμάτων και των σχετικών ορμο-νών βρισκόταν σε πολύ χαμηλότερα επίπεδα απόδοσης σε σύγκριση με τις σημερινές). Σήμερα τα στοχευμένα Λιπάσματα και οι κατάλληλες Ορμόνες πέτυχαν θεαματική υπερ-παραγωγή προϊόντων και αγαθών.

Η σημερινή ΑΝΕΡΓΙΑ προέκυψε από την χρήση Επιστημονικών Φυτοφαρμάκων και Ζιζανιοκτόνων (κάποτε ο εργάτης της γης για να καθαρίσει το χωράφι του από τα βλαβερά χόρτα, τα παράσιτα και τα ζιζάνια έπρεπε να δουλεύει για πολλές ημέρες χειρονακτικά κάτω από τον καυτό ήλιο με τα άροτρα και τις αξίνες ενώ σήμερα ο αγρότης καθαρίζει το χωράφι του πολύ ευκολότερα με τους απαραίτητους και εύστοχους ψεκασμούς με Ζιζανιοκτόνα και Φυτοφάρμακα που γίνονται με υπερσύγχρονα ψεκαστικά μηχανήματα. Κάποτε ο εργάτης της γης δεν μπορούσε να προστατεύσει τα φυτά της καλλιέργειας στο χωράφι από διάφορα βλαβερά και επικίνδυνα έντομα ή μικροοργανισμούς ενώ σήμερα ο αγρότης εξοντώνει εύκολα τους εχθρούς της παραγωγής με τα Φυτοφάρμακα).

Ας προσπαθήσουμε να παρακολουθήσουμε την οικονομική ζωή ενός χωριού με 50 οικογένειες. Στην κάθε οικογένεια υπάρχουν οι δυο γονείς και από δυο παιδιά. Συνολικά έχουμε έναν οικισμό με 100 ενήλικες ικανούς για πλήρη εργασία και 100 παιδιά που έχουν περιορισμένη ικανότητα απόδοσης στην εργασία.

Από τους 100 ενήλικες οι 50 είναι άνδρες ικανοί πέρα για πέρα για όλες τις εργασίες και υπάρχουν και 50 γυναίκες που δεν θα τα κατάφερναν τέλεια σε οποιαδήποτε δουλειά και κυρίως στη χρήση των μηχανημάτων.

Ας φανταστούμε αυτό το χωριό σε αγροτικές δραστηριότητες στην Ελλάδα της περιόδου του 1950-1960 και της τρέχουσας περιόδου (2000-2010) για συγκρίσεις. Μπορούμε να υπολογίσουμε σύμφωνα με τις εμπειρίες μερικές παραγωγές και να βγάλουμε τα σχετικά συμπεράσματα μετά από τη μελέτη των στοιχείων των παρακάτω επτά Πινάκων :

ομοίως και για …. καλλιέργεια  αμπελιού

καλλιέργεια  βάμβακος

καλλιέργεια  καπνού

εκτροφή  ζώων

εκτροφή  ορνιθοειδών

Για το χωριό αυτό η ανεργία μέχρι το ποσοστό του 33% στο συνολικό πληθυσμό θα πρέπει να είναι λογικά αποδεκτή και να μην θεωρείται ιδιαίτερο οικονομικό πρόβλημα. Δηλαδή και να μειωθεί τόσο σημαντικά (κατά 33%) ο αριθμός των εργατικών και παραγωγικών χεριών ο παραγόμενος πλούτος θα είναι πάλι υπεραρκετός για να καλύψει τις απαραίτητες διατροφικές ανάγκες της κοινωνίας του χωριού. Οι δε πλεονάζουσες ποσότητες θα είναι σε θέση να φέρουν εκείνα τα χρήματα, σαν εμπορικά έσοδα από την πώλησή τους στο εμπόριο, για  να καλυφθούν οι υπόλοιπες κοινωνικές ανάγκες για τις διάφορες υπηρεσίες.

Στην πραγματικότητα όμως τι συμβαίνει;

Γιατί το ποσοστό ανεργίας όταν ξεπεράσει  το 4% θεωρείται επικίνδυνο ;

Γιατί η ανεργία από 5% μέχρι 20% να θεωρείται αρνητικός παράγοντας ;

Γιατί δεν πρέπει να υπάρχει ανεργία σε μια Χώρα ;

Γιατί η πάντα ελεγχόμενη και μέχρι ορισμένα ποσοστά ανεργία να μην αποτελεί θετικό δείκτη μιας επιτυχημένης και καλοσχεδιασμένης οικονομικής πολιτικής για την Χώρα αυτή ;

Αν υποθέσουμε ότι δεν υπάρχει καθόλου ανεργία και εργάζονται όλοι τότε θα έχουμε υπερ παραγωγή με υπερβολικά πλεονάσματα αγαθών. Δημιουργείται συνεπώς το παρακάτω ερώτημα : και πού θα οδηγηθούν όλα αυτά τα οικονομικά οφέλη ;

με πιθανότερες απαντήσεις :

• ή στην αγορά για αποπληρωμή της πανάκριβης Νέας Τεχνολογίας και Τεχνογνω-σίας, δηλαδή στα κατασκευαστικά εργοστάσια (πχ τρακτέρ κλπ) ή στα επιστημονικά εργαστήρια (πχ φυτοφάρμακα κλπ).
• ή σαν υπερκέρδη με μεγάλα αποθεματικά στις μεγάλες Εμπορικές και Μεταποιη-τικές Εταιρίες που  εργάζονται παγκοσμίως κλασσικά ή μονοπωλιακά.
• ή στις αποθήκες Ανθρωπιστικών Κινημάτων και Διεθνών Ιδρυμάτων με σκοπό να απαλύνουν τη φτώχεια και να εξαλείψουν τη κατάρα του υποσιτισμού στις υπο-ανάπτυκτες χώρες.

Η τρίτη εκδοχή-διαδρομή του παραγόμενου πλούτου είναι μάλλον και η σπανιότερη. Άρα οι πιο πιθανές διαδρομές του κέρδους από την υπερπαραγωγή είναι προς τα ταμεία των μεγά λων Βιομηχανιών, προς τα ταμεία των  Επιστημονικών Μονοπωλιακών Εργαστηρίων, προς τα ταμεία των Εμπορικών Εταιριών. Ταμεία επιχειρήσεων που στήθηκαν αρχικά για ανα-βάθμιση και βελτίωση της ζωής των ανθρώπων από τους ευφυέστερους και πλουσιότερους ανθρώπους αλλά στην πορεία μεταλλάχτηκαν και τελικά ελέγχονται αποκλειστικά και μόνο από το Μεγάλο Διεθνές Κεφάλαιο. Ένα Κεφάλαιο του οποίου η σύγχρονη Λογιστική πρακτικά κατάφερε μέσα από μια πρωτοφανή σε όλα τα επίπεδα υπερπαραγωγή υλικών αγαθών και υπηρεσιών να δημιουργήσει δυσθεώρητο και πλέον ΜΗ ΑΝΑΣΤΡΕΨΙΜΟ ΧΡΕΟΣ των ίδιων των λαών.

Γι΄ αυτό η ανεργία αντί να θεωρείται επιτυχία μιας Χώρας αντίθετα κατάντησε αποτυχία και μομφή για τη Χώρα. Ο σκοπός των Επιστημών και οι εφαρμογές τους ήταν σαφείς. Η  μέγι-στη βελτίωση του τρόπου ζωής. Η εξάλειψη της πείνας. Οι ανέσεις στην καθημερινότητα του ανθρώπου. Δηλαδή κατά το δυνατό λιγότερη χειρωνακτική εργασία, ευκολότερες μέθο-δοι επεξεργασίας των παραγόμενων προϊόντων, άνετες συνθήκες εργασίας και διαβίωσης, ασφάλεια στην εργασία, πολλαπλασιασμός της παραγωγής, εύστοχη αξιοποίηση του παρα-γόμενου πλούτου.  Όμως αν και οι Επιστήμες και οι Τεχνολογίες ξεπέρασαν και την πιο αισιόδοξη πρόβλεψη ως προς την απόδοσή τους, η φτώχεια γενικεύεται στους λαούς, η πείνα παίρνει διαστάσεις μάστιγας. Οι χωματερές δουλεύουν ανεξήγητα σε συνδυασμό με τις επιδοτήσεις ενώ ο λαός δεν χορταίνει με τα αγαθά που παράγονται σε υπερβολικές ποσότητες με την βοήθεια των μηχανών και τόσο εύκολα και τόσο γρήγορα.

Αν αφεθούν οι λαοί στην πρακτική να παράγουν αποκλειστικά και μόνο όσα χρειάζονται για τις υλικές και τις άλλες ανάγκες τους τότε δεν θα υπήρχε περίσσευμα παραγωγής. Αν όμως δεν υπήρχε περίσσευμα παραγωγής τότε δεν θα υπήρχε αποταμίευση πλούτου. Αν δεν υπήρχε αποταμίευση πλούτου τότε δεν θα υπήρχε δύναμη στην εξουσία. Μια εξουσία που ξανά θα παράγει πλούτο ώστε ο πλούτος και πάλι να παράγει την εξουσία για τη συνέχεια αυτού του κύκλου. Ο Κύκλος του Πλούτου που έχει σαν βασική προϋπόθεση την υπερ-παραγωγή, ανεξάρτητα αν γίνεται από ανθρώπινα χέρια ή από μηχανές, αρκεί να περισ-σεύει και να αποθηκεύεται. Και όλα αυτά γιατί ορισμένοι ανά τον κόσμο εγκέφαλοι δεν μπόρεσαν ακόμη να καταλάβουν ότι οι ανάγκες του κάθε ανθρώπου είναι τόσες και μόνο τόσες όση ακριβώς η ανάγκη του ανθρώπου να γεμίσει το ¨ένα και μοναδικό στομάχι¨. Από εδώ ίσως να αρχίζουν όλες οι παρενέργειες της οικονομίας. Τα αποτελέσματα βέβαια γνωστά σε όλους μας που αν δεν τα βιώσαμε ακόμη σα γενιά με αιματηρούς πολέμους, σήμερα τα νοιώθουμε σε απόσταση αναπνοής με την αβεβαιότητα της επόμενης ημέρας και με τις επιπτώσεις της σύγχρονης οικονομικής κρίσης.

Άγγελος Αγγελίδης – Αιγίνιο

(πρώτη δημοσίευση 2012)