Του Κώστα Δαλακιουρίδη
Όταν ήμασταν μικροί και παίζαμε κρυφτό (όλη η πόλη μια αλάνα) για να βρούμε ποιος θα τα φυλάει λέγαμε: «Ανέβηκα σ’ ένα βουνό και είδα ένα γουρούνι το κοίταξα καλά-καλά και σου ‘μοιαζε τη μούρη». Γενικά δεν θεωρούσαμε τιμητικό να τα μοιάζουμε. Τώρα πληροφορούμαστε ότι τα γουρούνια θα γίνουν δότες οργάνων!
– Λοιπόν τέρμα το χοιρινό. Τα γουρούνια είναι φίλοι μας.
– Πότε προσχώρησες στην χορτοφαγία;
– Δεν εννοώ να μην τα σφάζουμε γενικώς.
– Αλλά τι; θα τα έχουμε σαν μανάρια.
– Όχι θα τα σφάζουμε για ευγενικούς σκοπούς!
– Κάνει αυτό διαφορά για ένα γουρούνι;
– Κάνει για τους ανθρώπους. Ευγενικό είναι ότι συμφέρει στους ανθρώπους!
– Αυτό το είπε άνθρωπος ή γουρούνι;
– Μη με μπερδεύεις. Αυτό το υπονόησε κι ο Θεός και το έκανε να μοιάζει ανατομικά με τον άνθρωπο. Και γιατί νομίζεις απαγόρεψε να τρώμε χοιρινό;
– Νομίζω ότι για Μέση Ανατολή δεν είναι και το πιο υγιεινό.
– Παραπληροφόρηση. Γιατί τα προόριζε να μας δίνουν όργανα!
– Μπα και γιατί δεν έκανε πιο γερά τα δικά μας;
– Είσαι πνεύμα αντιλογίας. Πάνε ρώτα τον!
– Τέλος πάντων. Ξέρεις όμως τι με ανησυχεί;
– Και τι δεν σε ανησυχεί;
– Ότι τα γουρούνια δεν ζουν πάνω από δέκα χρόνια άρα και τα όργανά τους το ίδιο!
– Που σημαίνει;
– «Άμωμοι εν οδώ αλληλούια». Δεν θα παραξενευθώ αν είναι σχέδιο της ελληνικής κυβέρνησης να λύσει το συνταξιοδοτικό! Θα βάλουν τον Αλέξη που μπορεί να μας πλασάρει φύκια για μεταξωτές κορδέλες και θα γίνει χαμός. «Δώσε με κι εμένα μπάρμπα», θα τρέχουμε στα χοιροτροφεία για μεταμόσχευση.
– Αμέσως στο πονηρό το μυαλό σου. Να μη σου διαφεύγει ότι έχουμε πολλά κοινά με τα γουρούνια!
– Εσύ μπορεί!
– Όχι βρε. Το ανθρώπινο είδος εννοώ.
– Το μόνο κοινό που βρίσκω είναι ότι όπως αρέσει η λάσπη στα γουρούνια για το σώμα τους αρέσει και στους ανθρώπους για την ψυχή τους.
– Αμπελοφιλοσοφίες για τους χαζούς.
– Εσένα σκεφτόμουνα!
– Φταίω εγώ που συζητώ μαζί σου. Αλλά τι περιμένεις από κρυφτοσυριζάκια!
– Δεν πάμε για καμιά χοιρινή τηγανιά;
– Φύγαμε….
