Η καρδερίνα είναι ένα πανέμορφο πολύχρωμο ωδικό πουλί, που το τραγουδούσαν παλιά οι κανταδόροι, ακόμα και σε ταινίες του κινηματογράφου.
Γράφει ο Θόδωρος Δημητριάδης
Σε μια από αυτές τις ταινίες, με τίτλο “Της νύχτας τα καμώματα” ακούγεται το παρακάτω ωραίο τραγουδάκι:
«Έχω ένα καρδερίνο που γυρεύει καρδερίνα.
Ποια κυρά, αχ ποια κυρά, ποια κυρά μες’ μες στην Αθήνα
Ποια κυρά, έχει μια καρδερίνα;
Έχω ένα καρδερίνο που ‘πεσε σε μαύρη λύπη
Ποια κυρά, ποια κυρά, ποια κυρά θα νοιώσει λύπη
Ποια κυρά, θα του δώσει ό,τι του λείπει;
Έχω ένα καρδερίνο που γυρεύει καρδερίνα.
Ποια κυρά, αχ ποια κυρά, που ‘χει μία καρδερίνα
Ποια κυρά, την νοικιάζει με το μήνα;».
Το τραγουδάκι το έλεγαν στα Πλακιώτικα ταβερνάκια της παλιάς Αθήνας και μιλούσε για έναν φουκαρά καρδερίνο που τον είχε χτυπήσει η μοναξιά μέσα στο κλουβί και το αφεντικό του ζητούσε απεγνωσμένα μια καρδερίνα να τού κάνει παρέα…